„Niech pociechą dla nas będzie to, iż żaden ból na świecie nie trwa wiecznie. Kończy się cierpienie, pojawia się radość i tak równoważą się nawzajem.”

„Czy Buddowie pojawiają się na świecie, czy nie, natura buddy wszystkich istot jest wieczna i niezmienna. To jest tak, że jest ona zasłonięta splamieniami. Kiedy Tathagata pojawia się na świecie, szeroko propaguje Dharmę, aby usunąć ich ignorancję i cierpienie i oczyścić ich uniwersalną mądrość.”

„Nic wiecznego na świecie:
Radość się z troską plecie (…).”

„Na świecie jest ból i jest radość, możesz mieć więcej jednego, albo więcej drugiego. Ty o tym decydujesz.”

„Ból nadmiernej miłości przewyższa niekiedy radość kochania, i można zapamiętać się w cierpieniu, jak niekiedy ludzie zapamiętują się w szczęściu.”

„Nadmierny ból, jak i nadmierna radość, jest rzeczą gwałtowną i trwa krótko; serce człowieka nie wytrzymuje zbyt długo żadnej krańcowości.”

„… to nie jest tak, że nie cierpię. Wiem tylko, jak nieistotne jest cierpienie, wiem, że ból trzeba pokonać i odrzucić, a nie akceptować jako część swojej duszy i wieczną bliznę na swojej wizji życia.”

„Nie cierpię: w delirium męki przeszłam tę granicę, poza którą wrażenia nie różniczkują się już na radość i ból, za którą noc nieszczęścia nie przeciwstawia się już dniowi.”

„Ból towarzyszy mi każdego dnia, dlatego nabieram przekonania, że po drugiej stronie musi być już tylko spokój. Wszelkie ludzkie namiętności wiążą się z cierpieniem. Cierpienie wieczne byłoby nie do wytrzymania.”

„Nic nie trwa wiecznie, niebezpiecznie jest wierzyć w to, że coś trwa wiecznie.”