Barbara Rosiek cytat: „Człowiek nocy, ciemności, grozy, graniczności. To wciąż ja.”

„Człowiek w obliczu nocy czuje się niepełny w swoim człowieczeństwie. Widzi ciemność i odczuwa swą ułomność.”

Wiktor Hugo książka Pracownicy morza

Pracownicy morza

„Jeśli średniowiecze i barok, to także romantyzm, to znaczy ci wszyscy poeci nocy, grozy, horroru itd. Właśnie romantyzm. Na wydawałoby się bezpieczną drogę, którą kroczył człowiek oświecenia i racjonalizmu, wychodzą z ciemności nagle i coraz liczniej sobowtóry, manekiny, automaty. Homonkulusy, twory sztucznie stworzone, urągające kreacji natury, niosące w sobie całe poniżenie, wszystkie najokropniejsze marzenia ludzkie, śmierć, horror i grozę.”

Tadeusz Kantor (1915–1990) polski reżyser, malarz, scenograf, grafik

Źródło: Krzysztof Miklaszewski, Rozmowa o Umarłej Klasie z Tadeuszem Kantorem (1978), „Kraków” nr 2/3, 2 marca 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/90612.html

„Doświadczenie nocy, doświadczenie ciemności, dopiero ono pozwala nam dostrzec wartość światła.”

Janusz Pasierb (1929–1993) polski ksiądz, poeta, eseista, historyk sztuki

Światło i mrok

„Najwspanialsze twory człowiecze poczynają się z nienawiści, najczyściej lśni ostrze w ciemnościach nocy.”

Jacek Dukaj (1974) pisarz polski

Źródło: Gotyk

„Nie należy wierzyć, że istnieją granice grozy, którą zdolny jest przyjąć ludzki umysł. Wręcz przeciwnie, wszystko wskazuje na to, iż w miarę jak ciemność staje się coraz głębsza, głębia owa zaczyna rosnąć wykładniczo – i choć nie chcemy tego przyznać, to doświadczenie podpowiada nam, iż kiedy koszmar staje się dość czarny, groza zaczyna rodzić grozę, a jedno przypadkowe zło płodzi następne, często rozmyślne złe czyny, póki w końcu wszystko nie pochłonie ciemność. Najstraszniejszym zaś pytaniem pozostaje to, ile dokładnie grozy może znieść ludzki umysł i wciąż zachować niezłomną, nieugiętą łączność z rzeczywistością… W pewnym momencie wszystko staje się zabawne. Możliwe, że w tej właśnie chwili nasze zdrowie umysłowe zaczyna albo ratować się przed upadkiem, albo też załamywać i pękać. To moment, gdy człowiekowi wraca poczucie humoru.”

Stephen King Smętarz dla zwierzaków

It’s probably wrong to believe there can be any limit to the horror which the human mind can experience. On the contrary, it seems that some exponential effect begins to obtain as deeper and deeper darkness falls – as little as one may like to support the idea that when the nightmare grows black enough, horror spawns horror, one coincidental evil begets other, often more deliberate evils, until finally blackness seems to cover everything. And the most terrifying question of all may be just how much horror the human mind can stand and still maintain a wakeful, staring, unrelenting sanity. That such events have their own Rube Goldberg absurdity goes almost without saying. At some point, it all starts to become rather funny. That may be the point at which sanity begins either to save itself or to buckle and break down; that point at which one’s sense of humor begins to reassert itself. (ang.)
Cmętarz zwieżąt (Smętarz dla zwierzaków)
Źródło: s. 215

„Tygrys, tygrys w puszczach nocy
Świeci blaskiem pełnym mocy.
Czyj wzrok, czyja dłoń przelała
Grozę tę w symetrię ciała?”

William Blake Tygrys

Tiger, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Could frame thy fearful symmetry? (ang.)
Inna wersja:
Tygrysie, błysku w gąszczach mroku,
Jakiemuż nieziemskiemu oku
Przyśniło się, że noc rozświetli
Skupiona groza twej symetrii? (tłum. Stanisław Barańczak)
Źródło: Tygrys, przeł. Jerzy Pietrkiewicz

„Uczciwy człowiek nie boi się ani ciemności, ani światła.”

Thomas Fuller (1608–1661)

Honest men fear neither the light nor the dark. (ang.)
Źródło: Gnomologia: Adagies and Proverbs; Wise Sentences and Witty Sayings, Ancient and Modern, Foreign and British http://books.google.pl/books?id=3y8JAAAAQAAJ, Londyn 1732, s. 105.

„Szczęśliwy człowiek wznosi światło tam, gdzie panują ciemności.”

Phil Bosmans (1922–2012)

„Czasem, gdy morze bardzo jest rozhukane, woła coś na nich wśród nocy i ciemności po nazwisku. Jeżeli nieskończoność morska może tak wołać, to być może, że gdy się człowiek zestarzeje, woła także na niego i inna nieskończoność, jeszcze ciemniejsza i bardziej tajemnicza, a im jest bardziej zmęczony życiem, tym milsze są mu te nawoływania. Ale, by ich słuchać, trzeba ciszy.”

Gabriel García Márquez (1927–2014) pisarz kolumbijski, noblista

„W ciemnościach przestrzeń i pozycje zmieniają się i człowiek jest niezdarny jak dziecko.”

Julio Cortázar (1914–1984) argentyński pisarz

Ośmiościan
Źródło: Szyja czarnego kociaka

„Człowiek nocy, ciemności, grozy, graniczności. To wciąż ja.”

Tematy

Barbara Rosiek 57

Podobne cytaty

Pokrewne tematy