„I na tym świecie dobra żadnego nie zaznasz i duszę zgubisz (…). Czemu poczciwą nie być? poczciwym być dobrze. Kiedy człowiek żadnego grzechu na duszy nie czuje, to taki robi się lekki, jak ten ptak, co pod same niebo lata. I śmierci wtedy niestraszno. Choćby i dziś umrzeć, wszystko jedno, kiedy dusza czysta…”

„Dusza w miejscu oczyszczenia odczuwa już wspaniałość i majestat Boga. Pan Bóg objawił jej się w tak zachwycającym, oślepiającym pięknie i czystości, że żadna siła nie skłoniłaby takiej duszy do przystąpienia przed oblicze Boga z najmniejszą choćby skazą. Dopiero czysta, doskonała dusza ma śmiałość stanąć przed obliczem Wiekuistej Światłości i Boskiej Doskonałości i oglądać Boga twarzą w twarz.”

„Człowiek wybiera samotność jedynie wtedy, gdy jest w zupełnej harmonii z samym sobą albo też, gdy czuje, że wszyscy ludzie są mu tak obcy, że nawet w tłumie, nawet wśród bliskich czuje się w głębi duszy samotny, zdany na samego siebie.”

„Jeślibyśmy stanowili jedno ciało z naturą, bylibyśmy z nią bez wątpienia w równowadze. Dusza nasza jest jednak z tej samej strony wagi co my. (…) Ciężki więc czy lekki, nie wiem, człowiek potrzebuje przeciwwagi.”

„Ale kto czci duszę rozumną, ogarniającą wszechświat i społeczeństwo, o żadną z innych rzeczy już się nie troszczy. Ponad wszystko duszę własną utrzymuje w takim stanie, aby była rozumna i społeczna i czynna, i śpieszyła z pomocą bliźniemu, który do tego samego celu dąży.”

„Przykazanie dla fotografów i innych twórców: nie pożyczaj duszy od innego artysty, choćby nie wiem jak ci się spodobała, ponieważ w tym samym momencie stracisz swoją duszę, która jest źródłem wyjątkowości tego, co robisz. Amen.”

„Urzędnik, panie, nie ma ojczyzny. Jemu wszystko jedno, gdzie jest i co robi! Mnie się zdaje, że urzędnik – to nawet duszy mieć nie może. Bo czy może mieć duszę maszyna do pisania!”

„Człowiek poczciwy przez całe życie się uczy.”

„Kto chce duszę zgubić, niech się czepia pieniędzy.”

„Dobra są głupstwem dla ludzi z duszą, zaś bezwstyd jest duszą głupców.”