„Oto człowiek!”

„Oto Człowiek! (łac. Ecce homo!)”

„Oto właśnie cały człowiek, winę nogi zwala na but.”

„Człowiek zakochany jest to człowiek, który chce być milszym niż jest w stanie; i oto dlaczego prawie wszyscy zakochani są śmieszni.”

„Oto nadchodzę ja niewidzialny człowiek, może zatrudniony
przez wielką Pamięć, żeby żyć właśnie teraz.”

„Istnienie, zdolności, przystosowanie – innymi słowy: indywidualność, wolność, własność – oto człowiek.”

„Istotnie, wszystko odeszło. Kiedy życie się kończy jest jak mignięcie barwnego filmu, ułamek sekundy na ekranie – wszystkie niechęci i namiętności skoncentrowane i przez moment płonące w przestrzeni, i zanim człowiek zdąży krzyknąć Oto szczęśliwy dzień, oto nieszczęśliwy, oto zła twarz, a to dobra, z filmu zostaje jedynie popiół, ekran ciemnieje.”

„Na tym świecie nic nie jest wykluczone i wszelkie dziwy są możliwe. Oto jak człowiek może pilnie słuchać, nic z tego osobno nie rozumieć, wszystko zaś razem doskonale pojmować i właściwie oceniać!”

„Żeby ktoś nie zależał od nikogo, żeby był człowiekiem według swego serca, według swoich zasad, według swoich uczuć, oto co spotykałem najrzadziej.”

„Oto porządek nie do zastąpienia
Wszelkie istnienie żyje swoim torem
Człowiek panuje wszelkiemu istnieniu
Władzę nad sobą uznając z pokorą”