William Faulkner cytaty

strona 6

„Zawsze marz i mierz wyżej, niż wiesz, żejestceś w stanie osiągnąć. Nie staraj się być po prostu lepszy od swoich rówieśników czy poprzedników. Staraj się być lepszy od samego siebie.”

„Praca pisarza jest dlatego tak ciekawa, że pisarz nigdy nie napisał swojego najlepszego dzieła.”

„Aby pozyskać ludzi, należy ich uważać za takich, za jakich sami siebie uważają.”

„Człowiek wywiera sobą takie małe wrażenie na świecie. Rodzi się człowiek i próbuje wywrzeć wrażenie; sam nie wie dlaczego, ale wciąż i wciąż próbuje. Rodzi się jednak w tym samym czasie co mnóstwo innych ludzi, jest z nimi zespolony, więc te wszystkie jego próby są takie, jakby poruszał rękami i nogami przy pomocy sznurków jednocześnie przywiązanych do rąk i nóg innych zupełnie tak, jakby pięć czy sześć osób próbowało jednocześnie utkać kilim na tym samym warsztacie i każda chciała utkać jakiś własny deseń, to pewnie nie ma znaczenia (…) bo w przeciwnym razie to przecież te siły wyższe, które taki warsztat ustawiają, na pewno by urządziły te sprawy jakoś lepiej. A jednak to powinno mieć znaczenie, bo człowiek wciąż i wciąż próbuje albo nawet musi próbować wciąż i wciąż, aż nagle, ni stąd, ni zowąd jest już po wszystkim i z tego całego próbowanie zostaje tylko jakaś kamienna płyta z wydrapanym napisem, o ile w ogóle znajdzie się ktoś, kto pamięta, żeby się zająć wydrapaniem napisu, i zabiera się do tego, i ma na to czas. I na te płytę deszcz pada, słońce świeci i po jakimś czasie już nikt nie pamięta ani tego imienia, ani niczego, co ten wyryty napis usiłuje wyrazić, więc to wszystko nie znaczy już nic.”

„Jeszcze nie widziałem, żeby mężczyzna nie poparł drugiego mężczyzny, byleby to, co chcą zrobić, było dosyć idiotyczne.”

„Mówią, że miłość umiera między dwojgiem ludzi. To nieprawda, nie umiera. Opuszcza tylko człowieka. Odchodzi, gdy na nią nie zasługuje.”

„Daty i zegarki są wynalazkiem ludzi.”

„Niebezpieczeństwo przy szukaniu prawdy leży w tym, że czasami się ją rzeczywiście znajduje.”

„Na złych ludziach można polegać. Ci przynajmniej się nie zmieniają.”

„Niektórzy są odważni dopiero wtedy, gdy już nie widzą żadnego innego wyjścia.”

„czy ty kochałaś ich Caddy czyś ty ich kochała kiedy mnie dotykali umierałam”

„Ze słuchawką w ręce patrzył na drzwi, przez które wpadał ten błędny i drażniący powiew. Zaczął cytować coś z jakiejś dawno czytanej książki:
“Spokoju coraz mniej! Spokoju coraz mniej!”

„Nadzieje na jutro są atrakcyjne, póki dziś nie stało się wczoraj.”

„Gdy się pomyśli, ile książek jest już na świecie i ile ich codziennie przybywa, to najprawdopodobniej Bóg przy następnym potopie posłuży się nie wodą, lecz papierem.”

„Samotność, jaką człowiek może znieść i nie umrzeć, ma granice tak samo, jak napięcie elektryczne.”

„Zabić można tylko ciało człowieka. Nie można zabić jego głosu.”

„Miłość i cierpienie to jedno i to samo: wartość miłości mierzy się sumą, jaką trzeba za nią zapłacić: i zawsze, jeśli to wypada zbyt tanio to znaczy, że człowiek oszukuje sam siebie.”

„Smutne w miłości jest to, że nie tylko nie trwa ona wiecznie, ale że rozczarowania, jakie przynosi, też mijają szybko.”

„Bóg przy następnym potopie posłuży się nie wodą, lecz papierem.”

„Myliłam się. Przyznaję. Wierzyłam, że jeszcze są rzeczy, które mają na świecie znaczenie, i to tylko dlatego, że niegdyś je miały. Myliłam się jednakże. Nic nie ma znaczenia. Wystarczy tylko wiedzieć, że się jest, oddycha, i oddychać, i żyć.”

„Żeby pisać, trzeba mieć w sobie wielkie elementarne prawdy i kierować swoje dzieło ku jednej z nich albo ku wszystkim naraz.”

„Może nic nigdy nie zdarza się tylko jeden raz i nic nigdy nie jest ostatecznie skończone.”

„Drapieżność nie zawodzi, ona jest jak oddech.”

„Czas gmatwał im rachunki, jak to bywa u starych, dla których cała przeszłość nie jest zwężającą się drogą, lecz ogromną, nie tkniętą właściwie przez żadną zimę łąką, od której dzieli ich tylko przesmyk ostatniego dziesięciolecia…”

„Człowiek jest sumą swoich nieszczęść.”

„Jeśli duch nacjonalizmu przedostaje się do literatury, to przestaje to być literatura.”

„Nie należy przesadzać z demokracją. Nie chciałbym podróżować statkiem, którego kurs byłby określany głosowaniem załogi, przy czym kucharz i chłopiec okrętowy mieliby takie samo prawo głosu jak kapitan i sternik.”

„Zawiść odczuwamy tylko w stosunku do kogoś, kogo uważamy za równego sobie i wywyższonego jedynie przez czysty traf, jaki naszym zdaniem – zakładając, że będziemy mieć więcej szczęścia, niż mieliśmy dotychczas – kiedyś może się przytrafić i nam samym.”

„Trzeba dwojga, żeby zrobić człowieka, starczy jedno, żeby umrzeć. Tak oto świat się skończy.”

„Złudzeniami można żyć dość długo i być dość szczęśliwym. Może to nawet jedyny sposób, żeby być szczęśliwym. To znaczy, kiedy się jest Polakiem i nie umie się nic prócz zakładania dynamitu pięćset stóp pod ziemią.”

“…between what did happen and what ought to happened, I dont never have trouble picking ought.”

“A gentleman can live through anything.”

“The poets are wrong of course. … But then poets are almost always wrong about facts. That's because they are not really interested in facts: only in truth: which is why the truth they speak is so true that even those who hate poets by simple and natural instinct are exalted and terrified by it.”

“Don Quixote — I read that every year, as some do the Bible.”

“…Stevens himself hating horses even more than dogs, rating the horse an unassailable first in loathing since though both were parasites, the dog at least had the grace to be a sycophant too; it at least fawned on you and so kept you healthily ashamed of the human race. But the real reason was, though neither the horse nor the dog ever forgot anything, the dog at least forgave you; and his, Stevens's, thought was that what the world needed was more forgiving.”

“The writer's only responsibility is to his art. He will be completely ruthless if he is a good one. He has a dream. It anguishes him so much that he can't get rid of it. He has no peace until then. Everything goes by the board: honor, pride, decency, security, happiness, all, to get the book written. If a writer has to rob his mother, he will not hesitate; the “Ode on a Grecian Urn” is worth any number of old ladies.”

“…women are not interested in truth or romance but only in facts whether they are true or not, just so they fit all the other facts.”

“…even in the folly of youth we know that nothing lasts, but … even in that folly we are afraid that maybe Nothing will last, that maybe Nothing will last forever, and anything is better than Nothing.… So now, as another poet sings, That Fancy passed me by And nothing will remain; which, praise the gods, is a damned lie since, praise, O gods! Nothing cannot remain anywhere since nothing is vacuum and vacuum is paradox and unbearable and we will have nothing of it even if we would, the damned-fool poet's Nothing.”

“…women aren't interested in the romance of dreams; they are interested in the reality of facts, they don't care what facts, let alone whether they are true or not if they just dovetail with all the other facts without leaving a saw-tooth edge.”

“My own experience has been that the tools I need for my trade are paper, tobacco, food, and a little whisky.”

“People between twenty and forty are not sympathetic. The child has the capacity to do but it can’t know. It only knows when it is no longer able to do — after forty. Between twenty and forty the will of the child to do gets stronger, more dangerous, but it has not begun to learn to know yet. Since his capacity to do is forced into channels of evil through environment and pressures, man is strong before he is moral. The world’s anguish is caused by people between twenty and forty.”

“"You don't know very much about women, do you?" she said. "Women aren't interested in poets' dreams. They are interested in facts. It doesn't even matter whether the facts are true or not, as long as they match the other facts without leaving a rough seam."”

“Maybe I was completely wrong that morning when I said how women are only interested in facts because maybe men are just interested in facts too and the only difference is, women dont care whether they are facts or not just so they fit, and men dont care whether they fit or not just so they are facts.”

“At least wasn't nobody, no outsider, there to hear it so maybe even before next January he was able to believe hadn't none of it even been said, like miracle: what aint believed aint seen. Miracle, pure miracle anyhow, how little a man needs to outlast jest [just] about anything.”

“Because women are marvellous. They stroll perfectly bland and serene through a fact that the men have been bloodying their heads against for years; whereupon you find that the fact not only wasn't important, it wasn't really there.”

“… maybe the only thing worse than having to give gratitude constantly all the time, is having to accept it.”

“…girls, women, are not interested in romance but only facts.”

“… so vast, so limitless in capacity is man's imagination to disperse and burn away the rubble-dross of fact and probability, leaving only truth and dream.”

“Because as a rule women dont really care about facts just so they fit; it's just men that dont give a damn whether they fit or not.”

“I’m a failed poet. Maybe every novelist wants to write poetry first, finds he can’t, and then tries the short story, which is the most demanding form after poetry. And, failing at that, only then does he take up novel writing.”

“…life is not so much motion as an inventless repetition of motion.”

“If I were reincarnated, I’d want to come back a buzzard. Nothing hates him or envies him or wants him or needs him. He is never bothered or in danger, and he can eat anything.”

“She wanted to tell me. Maybe she even tried. But she couldn't. It wasn't because I was only twelve. It was because I was her child, created by her and Father because they wanted to be in bed together and nothing else would do, nobody else would do. You see? … Because to the child, he was not created by his mother's and his father's passion or capacity for it. He couldn't have been because he was there first, he came first, before the passion; he created the passion, not only it but the man and the woman who served it; his father is not his father but his son-in-law, his mother not his mother but his daughter-in-law if he is a girl. … and if a boy or a girl really is his father's and her mother's father-in-law or mother-in-law, which would make the girl her brother's mother no matter how much younger she was, then a girl with just one brother and him a twin at that, would maybe be his wife and mother too.”

“Then me too in Paris for the last two weeks, to see if the Paris of Hemingway and the Paris of Scott Fitzgerald (they were not the same ones; they merely used the same room) had vanished completely or not too.”

“Life is motion, and motion is concerned with what makes man move — which is ambition, power, pleasure. What time a man can devote to morality, he must take by force from the motion of which he is a part. He is compelled to make choices between good and evil sooner or later, because moral conscience demands that from him in order that he can live with himself tomorrow. His moral conscience is the curse he had to accept from the gods in order to gain from them the right to dream.”

“He must learn them again. He must teach himself that the basest of all things is to be afraid: and, teaching himself that, forget it forever, leaving no room in his workshop for anything but the old verities and truths of the heart, the universal truths lacking which any story is ephemeral and doomed — love and honor and pity and pride and compassion and sacrifice. Until he does so, he labors under a curse. He writes not of love but of lust, of defeats in which nobody loses anything of value, of victories without hope and, worst of all, without pity or compassion. His griefs grieve on no universal bones, leaving no scars. He writes not of the heart but of the glands.”

“Our tragedy today is a general and universal physical fear so long sustained by now that we can even bear it. There are no longer problems of the spirit. There is only the question: When will I be blown up? Because of this, the young man or woman writing today has forgotten the problems of the human heart in conflict with itself which alone can make good writing because only that is worth writing about, worth the agony and the sweat....”

“It was just noon that Saturday morning when the sheriff reached the jail with Lucas Beauchamp though the whole town (the whole county for that matter) had known since the night before that Lucas had killed a white man.”

“This Delta, he thought: This Delta. This land which man has deswamped and denuded and derivered in two generations so that white men can own plantations and commute every night to Memphis and black men own plantations and ride in jim crow cars to Chicago to live in millionaires’ mansions on Lakeshore Drive, where white men rent farms and live like niggers and niggers crop on shares and live like animals, where cotton is planted and grows man-tall in the very cracks of the sidewalks, and usury and mortgage and bankruptcy and measureless wealth, Chinese and African and Aryan and Jew, all breed and spawn together until no man has time to say which is which nor cares…. No wonder the ruined woods I used to know don’t cry for retribution! he thought: The people who have destroyed it will accomplish its revenge.”