Patrycja Markowska cytaty

„Miłość. Jej pojmowanie bardzo u mnie ewoluowało. Szczególnie po narodzinach syna. Miłość do dziecka jest nieporównywalna z niczym. Macierzyństwo uczy pokory. Bycie mamą bywa trudne. Wyczerpujące i bolesne. Ale czuję, że miłość do Filipa wszystko rekompensuje.”

„Myślę, że moja droga nie należała do najłatwiejszych. Trochę czasu mi zajęło, żeby dojść do miejsca, w którym jestem. Nie było u mnie takiego boomu jak u niektórych debiutantów z „Idola” – wygrywali program i mieli wielkie wejście. Każda moja kolejna płyta sprzedawała się coraz lepiej. Czułam, że walczę o słuchaczy każdym zagranym koncertem. Taka droga uczy pokory. Umiem docenić to, co mam.”

„Zaczęłam pracować, kiedy Filip miał cztery miesiące. Ale kiedyś zadałam sobie pytanie: czy mogłabym zrezygnować z pracy? Im jestem starsza, tym bardziej zachłanna na muzykę. To również miłość, która daje mi szczęście. A dobra mama to szczęśliwa mama.”

„Z wiekiem jestem coraz bardziej świadomą wokalistką, coraz lepiej wiem, co chcę śpiewać, jakie teksty pisać. To chyba naturalne, ale to jest właśnie fajne – starzejemy się, ale jednocześnie mamy coraz więcej rozumu”

„Odzyskam siły me
odnajdę na nowo się
i serce namówię by
zechciało znowu mocniej bić”

„Lubię ludzi i to mi pomaga w zawodzie. Dzięki nim kocham grać koncerty. Najcudowniejsze są chwile, kiedy w jakiś niezwykły sposób „łączę” się z publicznością. Wtedy wstępuję w rodzaj transu. Takie momenty się zdarzają. Zjednoczenie, interakcja, ludzie chłoną muzykę. Dzięki takim chwilom łatwiej znosić te przykre strony mojego zawodu, a kilka by się znalazło…”

„Wolność. Ktoś mi ostatnio powiedział, że wydaję mu się wolna… Chyba daje mi to zawód. Przy okazji koncertów sporo jeżdżę, poznaję ludzi, jestem trochę panią swojego losu. Wtedy tej wolności jest dużo. Kiedy wsiadamy z zespołem do busa, to czujemy, że jedziemy odkrywać nieznane. Kocham to uczucie. Po urodzeniu Filipa sporo tamtej beztroski umknęło… Jednak przecież wolność ma się w sobie. Prawdziwa wolność to bycie sobą. Wolność nie oznacza bycia tylko dla siebie. Cały czas się tego uczę.”

„Kiedy jest rock and roll, to musi być impreza! Ona mnie oczyszcza, pozwala zresetować umysł. Doradzam to każdemu;). Ludziom się wydaje, że każdy koncert to swego rodzaju impreza. A to przecież często stres. Kiedyś pod koniec jednego z występów straciłam głos. Wyobraź sobie, że mam do zaśpiewania jeszcze tylko „Świat się pomylił” na koniec. Przede mną stoi _S tys. ludzi, a ja odkrywam, że nie mówię. Poprosiłam szeptem publiczność: zaśpiewajcie za mnie. I tak zrobili. Miałam łzy w oczach.”

„To, co wokół smutno mnie nastraja.
Niepotrzebnych myśli natłok w głowie mam.
Tu za szybko kręci się, codzienny teatr ten.
To w nim zgubiłam nagle się.”

„Mam wrażenie, że Filip wyhamował niebezpieczny pociąg, w którym siedziałam. Nie wiem, gdzie byłabym za 5–10 lat, gdybym nie poznała Jacka i gdyby nie pojawił się Filip. Nie wiem, czy sama umiałabym przystopować. Przed urodzeniem syna myślałam: W imię czego mam odmawiać sobie przyjemności? Przecież jestem artystką! Muszę tak żyć. Muszę różnych rzeczy spróbować.”

„Nawet ja smutek w sobie mam.
Gdy już zgasną światła, zniknie magia,
Pragnę byś przytulił mnie i ukoił lęk.”

„Nie zranisz mnie już więcej.
Dziś tracisz mnie ostatni raz.
Wracam do domu wcześnie.
Ten raz ostatni.”

„Tak o mnie walcz
Tak mnie zdobywaj
Chcę wiedzieć że czekałam właśnie na ciebie”

„Za każdym razem czuję, że znalazłam mężczyznę życia. Mam do siebie pretensje, że wchodzę od razu po uszy. Chciałabym wziąć oddech, nie rzucać się tak łapczywie na miłość.”

„Jak byłam mała, świat mnie trochę przerażał. Wszystko wokół było piękniejsze, większe, odrobinę mnie przerastało. Ja miałam za duże okulary, włosy obcięte „pod garnek”, w sposób tak popularny w PRL-u. Świat mnie peszył. Może stąd wynika dzisiaj moja siła działania. Teraz spokojnie patrzę w lustro.”

„Wolnością zachłysnęłam się 10 lat temu. Tańczyłam na barze, ciągnęło mnie do niebezpiecznych mężczyzn. To przeszłość”

„Jeśli idziesz na randkę z facetem, który przed tobą rzucił wiele innych, od początku wiesz, w co się pakujesz.”

„Ciszy już nie boje się
We mnie grają słowa twe
Najpiękniejszy świata skarb
Miałam w dłoniach ciebie tak
Mogę, odejść już…”

„Ciąża to stan mistyczny! Przez te 9 miesięcy czułam, że unoszę się 5 centymetrów nad ziemią. Czułam się tak kobieco, jak nigdy wcześniej. To było fantastyczne. Pierwsze pięć miesięcy nagrywałam płytę, jeździłam na koncerty. Efekt jest taki, że teraz, gdy Filip słyszy muzykę, przestaje płakać. Singlową wersją piosenki „Jeszcze raz” uspokajam go lepiej niż czymkolwiek innym. Filip często okropnie płakał przy kąpieli. Nie zapomnę, jak mój tata wszedł z gitarą do łazienki i zaśpiewał „Paint It Black” Stonesów i mały zamilkł. Tata bardzo się tym wzruszył. A ja tłumaczyłam synkowi, żeby okazał dziadkowi szacunek, bo normalnie dużo mu płacą za takie granie, a on ma to za darmo.”

„Nie zatrzyma nikt mnie!
Wciąż nad nami niebo jest
Nie zatrzyma nikt mnie!
Choć pod prąd nie poddam się
Nie zatrzyma nikt mnie!
Chociaż niknę wśród wyblakłych miejsc
W duszy wciąż gra orkiestra i wiatr.”

„Powiem ci, że gdyby nie Internet, nie wiedziałabym, że w ludziach tkwi tyle złości.”

„Po koncercie mam w sobie tyle adrenaliny, że nie mogę zasnąć. Można się wtedy albo napić abo zmęczyć myślami.”

„A wiesz, który moment jest najbardziej krępujący? Kiedy wchodzę do studia z nowym tekstem i mam go zaśpiewać przed chłopakami. Na przykład Rafał przynosi muzykę, a ja mam napisać do niej tekst, a później go przed nim zaśpiewać.
I to jest najgorszy moment, bo raz, tekst może mu się nie spodobać, a dwa, jest mega osobisty, odkrywam w nim swoje uczucia.”

„Dajesz jej słowa z których ja,
układam modlitwę mą co dnia,
Dajesz jej cały świat,
Dajesz jej oddech, wiarę, zmierzch,
Wszystko to częścią mnie już jest,
Dajesz kawałek mnie,
Cała rozpadam się…”

„Moi rodzice chcieli, żebym była lekarzem, żeby oszczędzić mi tego artystycznego znoju. Ludziom wydaje się, że tylko jestem czesana, malowana, w świetle reflektorów. Prawda jest inna: sprzedajesz siebie, wyrzygujesz swoje uczucia. Ale tak wybrałam, więc tata nauczył mnie, żeby się nie oszczędzać. „Nie cwaniakuj” – mówił. „Nie bądź artystką, której byt opiera się na puszczaniu plotek i wywoływaniu skandali. Bądź szczera, oddaj serducho”.”

„Popełniłam w życiu wiele głupich błędów. Szczeniackich, których się wstydzę. Zawsze byłam takim „roztrzepańcem”, brałam wszystko. Teraz już wiem, że to nie na tym polega życie pełną piersią”

„Gdy miałam 18 lat, weszłam do pokoju rodziców i powiedziałam: Dziś przeżyłam swój pierwszy raz. Oboje przybili mi piątkę.”

„Przeklinam tylko w łóżku.”

„Facet musi mieć to coś w oczach.”

„Nie tak łatwo lęk dziś przezwyciężyć
Choć tak bardzo tworzyć się chce
Nie tak łatwo znów odsłonić wnętrze
Drugi raz mogę nie podnieść się
Gdy zabraknie Cię”

„A wiesz, który moment jest najbardziej krępujący? Kiedy wchodzę do studia z nowym tekstem i mam go zaśpiewać przed chłopakami. Na przykład Rafał przynosi muzykę, a ja mam napisać do niej tekst, a później go przed nim zaśpiewać.”