Marian Promiński – polski poeta, prozaik, eseista, krytyk filmowy i literacki, autor sztuk scenicznych oraz tłumacz literatury anglosaskiej.
Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, studiował również na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Debiutował jako poeta na łamach dziennika lwowskiego "Słowo Polskie". Był jednym z założycieli lwowskiego miesięcznika "Sygnały" i jego współpracownikiem. Był prelegentem w Polskim Radiu Lwów, gdzie także, w ramach audycji Poezja Młodego Lwowa, czytane były również jego wiersze. W 1935 roku ogłosił swój pierwszy tom opowiadań Róże w betonie.
W latach 1939-1945 był administratorem domów we Lwowie. Po przymusowym wysiedleniu wraz z innymi Polakami ze Lwowa, w latach 1945-1949 mieszkał w Koszalinie, gdzie był kierownikiem Spółdzielni Wydawniczej "Czytelnik". Od 1949 roku mieszkał w Krakowie. W 1953 podpisał rezolucję ZLP w sprawie procesu krakowskiego. W 1961 roku otrzymał nagrodę miasta Krakowa. W 1977 Wydawnictwo Literackie pośmiertnie opublikowało zbiór jego prac krytycznoliterackich Świat w stylach literackich.
Wikipedia
„Niemcy – to dla mnie przede wszystkim teatry dramatyczne, Bułgaria – to opera, Egipt – kino.”
Źródło: Egipskie ciemności, „Życie Literackie” nr 5, 2 lutego 1958, s. 3. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14899
