Libba Bray cytaty

strona 2

„Na tych, którzy chcą widzieć, czeka świat.”

„A co się dzieje, jeśli nasza decyzja okazuje się błędna?
– Musisz spróbować ją skorygować.
– A jeżeli jest za późno? Jeżeli już się nie da?
– Wtedy musisz nauczyć się z nią żyć.”

„Ustanie cichy szloch serc naszych, zdjętych trwogą, Co żyć nie potrafią i umrzeć nie mogą.”

„To jakby… być mężczyzną, prawda? Kobieta nigdy nie powinna zachowywać się tak niestosownie.”

„Ludzie popełniają błędy, Gemmo. Robimy złe rzeczy kierowani dobrymi pobudkami i dobre rzeczy ze złych pobudek.”

„Nadal jestem nietknięta. Czysta. Pełnowartościowy artykuł handlowy.”

„(…) światła szczerości. To światło niesie wyzwolenie. Jest konieczne. Przerażające. Stoimy w nim nadzy i odarci ze wszystkiego. A kiedy nasze oczy nie mogą już znieść tego widoku, tworzymy kolejną iluzję, która nas uchroni przed bezwzględną prawdą.”

„Nikt nie pyta, jak się czuję czy jak sobie radzę. Nie mogłabym ich mniej obchodzić. My, dziewczęta, jesteśmy tylko lustrami, istniejemy jedynie po to, by ukazywać ich obraz, takimi, jakimi chcą się widzieć. Jesteśmy jak puste naczynia, wypłukane z własnych emocji, potrzeb i opinii, czekające, aby je napełnić letnią wodą pełnej wdzięku uległości.”

„Siedzimy zasłuchani i zauroczeni jak zawsze, gdyż dobre opowieści mają to do siebie, że ich magia nigdy nie blaknie.”

„Oto logika pięciolatki: skoro ja czegoś nie widzę, to coś nie może widzieć mnie. Niewątpliwie dzięki podobnym założeniom wielu nieszczęśników skończyło z odciętymi głowami.”

„One wierzą, a wiara wszystko zmienia. Mamy prawo marzyć i to, przypuszczam, jest największą siłą magii i przekonanie, że możemy zrywać możliwości jak dojrzałe owoce z drzewa (…).”

„Takie właśnie jest życie – jedno wielkie kłamstwo. Iluzja, w której wszyscy odwracają wzrok i udają, że nie istnieje nic nieprzyjemnego, nie ma goblinów w ciemnościach, nie ma upiorów w duszy.”

„Nigdy nie zrozumiem twojej gotowości, żeby się położyć i umrzeć. Nie mam dla ciebie współczucia, skoro nawet nie chcesz spróbować o siebie walczyć.”

„Nie da się nigdy nikogo poznać do końca. Dlatego jest to jedna z najbardziej przerażających rzeczy – przyjmowanie kogoś na wiarę i nadzieja, że on przyjmie nas tak samo. Jest to stan równowagi tak chwiejnej, że aż dziw, iż w ogóle się na to decydujemy. A mimo to…”

„Ludzie mają w zwyczaju z całego serca wierzyć w fikcję, żeby móc ignorować prawdę, której nie potrafią zaakceptować.”

„Jak to jest (…) próbować nadążyć za światem, który puszcza cię niczym rozkręconego bąka w przyszłość, a ty i tak wiesz, że zawsze zostajesz o krok z tyłu?”

„Każdy z nas jest swoim chiroscuro, własnym kawałkiem iluzji, który stara się przerodzić w coś konkretnego, coś realnego.”

„Nadal tam jest. Ze zniszczonym kwiatem w dłoni. Daleko za nami. Mała gasnąca gwiazda, która wypadła z naszej konstelacji.”

„Mówią, że diabeł tkwi w szczegółach. To samo można powiedzieć o prawdzie. Odrzuć szczegóły, zostaw samo sedno i możesz na nim ukrzyżować każdego.”

„– Jaki smutny dźwięk. Taki samotny. (…) Czujesz się tak czasami?
– Samotny? (…)
– Niespokojny. Jakbyś jeszcze sam siebie nie spotkał. Jakbyś minął się we mgle, a twoje serce drgnęło nagle: „Hej, to ja! Tego fragmentu mi brakowało!”. Ale wszystko dzieje się zbyt szybko i część ciebie znów znika. I szukasz jej przez resztę swoich dni.”

„Ale przebaczenie… Trzymam się tego niewielkiego okruchu nadziei i tulę go mocno, pamiętając, że w każdym z nas mieszka dobro i zło, światło i ciemność, sztuka i ból, wybór i żal, okrucieństwo i poświęcenie. Każdy z nas jest swoim własnym chiaroscuro, własnym kawałkiem iluzji, który stara się przerodzić w coś konkretnego, coś realnego.”

„Spójrz na małpkę, memsahib. Jaka jest urocza! – zachwyca się Sarita, jakbym nadal miała trzy latka i trzymała się spódnicy jej sari. Wydaje się, że do nikogo nie dociera, iż kończę już szesnaście lat i chcę, nie, m u s z ę pojechać do Londynu, gdzie będę zwiedzała muzea, chodziła na przyjęcia i poznawała mężczyzn mających więcej lat niż sześć, a mniej niż sześćdziesiąt.”

„(…) nie mogę powstrzymać się od refleksji, co też musieli wycierpieć w dzieciństwie bracia Grimm. Niezbyt wesołe stworzyli bajeczki (…).”

„Kim jesteś, obcy człowieku, żeby mi mówić, co mogę, a czego nie mogę robić?”

„Nie ma w pobliżu nikogo, kto by nas uciszał. Nikogo, kto by nam mówił, że to, co myślimy albo czujemy, jest niewłaściwe. Nie chodzi o to, że robimy to, co chcemy. Chodzi o to, że w ogóle możemy chcieć.”

„Problem z porankiem polega na tym, że nadchodzi on na długo przed południem.”

„Jeszcze nie wiem, jak smakuje władza. Ale z całą pewnością wygląda właśnie tak i chyba zaczynam rozumieć, dlaczego (…) nasi nauczyciele i adoratorzy chcą, żebyśmy zachowywały się w odpowiedni i przewidywalny sposób. Nie chodzi o to, że chcą nas chronić. Oni się nas boją.”

„Wszyscy od czasu do czasu bywamy niemili. Wszyscy robimy rzeczy, które bardzo chcielibyśmy cofnąć. Te żale stają się częścią tego, kim jesteśmy, wraz ze wszystkim innym. Jeśli ktoś próbuje to zmienić, to tak, jakby chciał gonić chmury.”

„Prawda to stan umysłu. Dla bankiera pieniądze w księdze głównej są bardzo prawdziwe, choć w rzeczywistości nie może ich zobaczyć ani dotknąć. Ale dla bramina one po prostu nie istnieją w sensie takim, jak istnieje powietrze i ziemia, ból i poczucie straty. Dla niego rzeczywistość bankiera to szaleństwo. A dla bankiera idee bramina są równie błahe jak kurz.”

„Każde zakończenie stanowi początek czegoś nowego.”

„Nieobecność to dziwna sprawa. Gdy przyjaciele są nieobecni, ich osobowość zdaje się potężnieć, aż w końcu ich brak staje się dominującym elementem naszego życia (…).”

„Rzeczy nie są dobre ani złe same z siebie. Stają się takie przez to, co z nimi robimy.”

„(…) Szanse damy na dobre zamążpójście często znacznie wzrastają dzięki idealnej postawie.
– Zwłaszcza gdy podstawą tej postawy jest odpowiedni majątek.”

„Nie, nie jestem [sama]. Jestem taka jak wszyscy na tym głupim, cholernym, zdumiewającym świecie. Niedoskonała. Nawet bardzo. Ale pełna nadziei. Nadal jestem sobą.”

„Ludzie spieszą to tu, to tam, uzbrojeni w poczucie celu.”

„Spójrz na małpkę, memsahib. Jaka jest urocza!”

“I do not want to pass the time. I want to grab hold of it and leave my mark upon the world.”

“In every end, there is also a beginning.”

“These are hard times. The world hurts. We live in fear and forget to walk with hope. But hope has not forgotten you. So ask it to dinner. It's probably hungry and would appreciate the invitation.”

“To those who will see, the world waits.”

“We sit and listen and are enthralled anew, for good stories, it seems, never lose their magic.”

“You must remember, my dear lady, the most important rule of any successful illusion: First, the people must want to believe in it.”

“I'm like everyone else in this stupid, bloody, amazing world. I'm flawed. Impossibly so. But hopeful. I'm still me.”

“And for a moment, I understand that I have friends on this lonely path; that sometimes your place is not something you find, but something you have when you need it.”

“How do you invent a religion?” Evie asked.

Will looked over the top of his spectacles. “You say, ‘God told me the following,’ and then wait for people to sign up.”

“Really, being a librarian is a much more dangerous job than you realize.”

“I wonder how many times each day she dies a little.”

“I wish to live for myself. I should never want to be trapped.”

“The trouble with morning is that it comes well before noon.”

“I'm sorry, Gemma. But we can't live in the light all of the time. You have to take whatever light you can hold into the dark with you.”

“In a world like this one, only the random makes sense.”

“There's a lot about discovering who you are and how difficult that is. And it never stops.”

“Reminds us that greatness lies even in the smallest of moments, in the humblest of hearts, and we shall, each of us, be called to greatness. Whether we shall rise to meet it or let it slip away is the challenge put before us all.”

“But aren't many gardens beautiful because they are imperfect?… aren't the strange, new flowers that arise by mistake or misadventure as pleasing as the well-tended and planned?”

“She never utters a sound even when she's crying, and that makes me a little sad. Doesn't seem right. When you cry, people should hear you. The world should stop.”

“There is nothing more terrifying than the absoluteness of one who believes he's right.”

“I love you for who you are, not who the world thinks you should be.”

“You can never know about about your own destiny: are the people you meet there to play a part on your oun destiny, or do you exist just to play a role in theirs?”

“If you tell them what they want to hear, they don't bother to try to see.”

“It's knowing I'll never have what she has--a beauty so powerful it brings things to you. I fear I will always have to chase things I want. I'll always have to wonder whether I'm truly wanted or whether I've just been settled for.”

“May I suggest that you all read? And often. Believe me, it's nice to have something to talk about other than the weather and the Queen's health. Your mind is not a cage. It's a garden. And it requires cultivating.”

“I don't think you should die until you're ready. Until you've wrung out every last bit of living you can.”

“Why is it that some secrets can drown you while some pull you close to others in a way you never want to lose?”

“Peace is not happenstance. It is a living fire that must be fed constantly. It must be tended with vigilance, else it dies out.”

“Instead, I try to adjust to the dawn, letting the tears fall where they may, because it is morning; it is morning and there is so much to see.”