Gabriel García Márquez: Na czasie cytaty (strona 4)

„Kokieteria to nałóg, którego nijak nie da się zaspokoić.”

„Żyję przerażony tym, że żyję.”

„Powiedz, że przejechał mnie pociąg z Puerto Colombia, ten biedny, zabytkowy złom, który nawet czasu nie jest w stanie zabić.”

„Łatwe szczęście nie może trwać zbyt długo.”

„Śmierć nie ma wyczucia śmieszności.”

„Każdy w jakiś sposób się zabezpiecza, pułkowniku. Jeśli podejmujemy ryzyko, wiemy, na co się narażamy. Kiedy nie udaje się, to dlatego, że czegoś nie przewidzieliśmy, że coś leżało poza naszymi możliwościami.”

„Nie ma gorszego nieszczęścia jak umierać w samotności.”

„Słowo „metysaż” oznacza mieszanie łez z płynącą krwią. I czego tu oczekiwać po podobnej miksturze?”

„Kiedy mówimy o „rzece”, czytelnikowi europejskiemu przychodzi na myśl co najwyżej Dunaj liczący 2790 kilometrów. Gdyby mu tego nie opisać, miałby trudności z wyobrażeniem sobie Amazonki długości 5500 kilometrów. Na wysokości Belén del Para nie widać drugiego brzegu rzeki; jest ona w tym miejscu szersza niż Bałtyk. Kiedy my mówimy „burza”, dla Europejczyka oznacza to błyskawice i grzmoty, ale trudno by pojęli zjawisko, które naprawdę chcemy opisać. Podobnie ze słowem „deszcz”. W Andach, według opisu poczynionego dla Francuzów przez Javiera Marimera, też Francuza, zdarzają się burze trwające niekiedy i pięć miesięcy. (…) „Kto nie widział owych burz, nie zdoła sobie wyobrazić gwałtowności, z jaką się one rozwijają. Całymi godzinami błyska się bez przerwy i tak silnie, jakby krew tryskała, a powietrze drży od przeciągłego pomruku grzmotów, których echo niesie się po niebotycznych górach.””

„Nie ma lekarstwa, które wyleczyłoby z tego, czego nie leczy szczęście.”

„Jestem stary, ale staram się o tym nie myśleć.”

„Trzeba dużo przeżyć, aby poznać prawdziwą naturę mężczyzny.”

„Człowiek nie należy do żadnej ziemi, póki nie ma w niej nikogo ze swych zmarłych.”

„Strach przed śmiercią jest żarem podtrzymującym szczęście.”

„Najbardziej odczujesz brak jakiejś osoby, kiedy będziesz siedział obok niej i będziesz wiedział, że ona nigdy nie będzie twoja.”

„Czas starości nie jest płynącym po równi potokiem, ale bezdenną cysterną, z której wycieka pamięć.”

„Nie ma bardziej poniżającej i niesprawiedliwej kary dla człowieka niż zdrada jego własnego ciała.”

„Bezkresna dal, dzieląca go od tego nieuchwytnego głosu, spowodowała w nim upadek ducha.”

„Mieć kogoś, kto by mnie rozumiał – oto moja jedyna potrzeba życiowa.”