Fiodor Dostojewski: Na czasie cytaty (strona 5)

„Delikatność i godność wypływa z głębi serca, a nie z lekcji tańca.”

„Świat pełen jest drogich nieobecnych.”

„Jak można przechodzić koło drzewa i nie być szczęśliwym, że się je widzi? Rozmawiać z człowiekiem i nie być szczęśliwym, że się go kocha?”

„Szeroki jest człowiek, zbyt szeroki. Ja bym go zwęził.”

„Kto kocha ludzi, kocha też ich radości. Bez radości nie można żyć.”

„Realizm ograniczony końcem własnego nosa jest niebezpieczniejszy od najbardziej szalonej fantazji, ponieważ jest ślepy.”

„Kto pragnie ujrzeć twarzą w twarz żywego Boga, niech nie szuka Go na pustym fundamencie własnych myśli, lecz w miłości braterskiej.”

„Wieczny śmiech jest jałowy.”

„Na trupach i gruzach wojny i rewolucji światowej pozostaną tylko żydzi i ich złote miliardy.”

„Za wielki zakres dany jest człowiekowi! Szatan jeden wie, dlaczego to, co rozum obrzuca pogardą, przedstawia się w sercu jako rozkosz i piękno najwyższe. Czy jest piękno w Sodomie? O, wierz mi, że jest i to dla ogromnej większości ludzi. Piękną jest walka szatana z Bogiem, gdy polem bitwy są serca nasze.”

„Człowiek z podziemia.”

„Nie ma rzeczy bardziej niewiarygodnej od rzeczywistości.”

„Człowiek, który się dobrze śmieje, jest dobrym człowiekiem.”

„Za mało Bóg czasu dał, na dzień tylko dwadzieścia cztery godziny wyznaczył, tak że nie ma nieraz czasu i na wyspanie się, a cóż dopiero na pokutę.”

„Niech mi pan powie, proszę – szepnął mi pewnego razu do ucha Stiepan Trofimowicz – dlaczego wszyscy owi zajadli socjaliści i komuniści są zarazem tak straszliwymi kutwami, jakby wręcz byli opętani żądzą zbicia pieniędzy, przy czym im bardziej ktoś jest zatwardziałym socjalistą, tym silniej przejawia się u niego instynkt posiadacza?…”

„Jeśli czekać, aż wszyscy zmądrzeją, za długo to potrwa.”

„Błędy to droga do prawdy.”

„Nie cuda bowiem skłaniają realistę do wiary. Prawdziwy realista, który nie wierzy, zawsze znajdzie w sobie moc i zdolność przeczenia cudom i choćby nawet stanął przed niewątpliwym faktem, raczej nie dałby wiary własnym zmysłom, niżby miał uznać możliwość cudu.”

„Nie jestem przeciwny Chrystusowi. Uważam, że była to nader humanitarna jednostka i gdyby żył w naszych czasach niewątpliwie przystąpiłby do rewolucjonistów.”