Fernando Pessoa cytaty

strona 4

„W dzisiejszym życiu świat należy tylko do głupców, do niewrażliwych, do podekscytowanych. Prawo do życia i zwycięstwa zdobywa się dziś nieomal tymi samymi sposobami, jakimi zdobywa się zamknięcie w domu wariatów: niezdolnością do myślenia, niemoralnością i hiperekscytacją.”

„Zazdroszczę wszystkim osobom, że nie są mną. Ze wszystkich niemożliwości ta wydaje mi się największa.”

„Zawsze obce mi było pragnienie, aby mnie rozumiano. Być rozumianym to prostytuować się.”

„Jestem żywa sceną, po której przechodzą różni aktorzy, grający w różnych sztukach.”

„Wiara jest instynktem działania.”

„Lubię mówić. Powiem więcej: lubię używać słów. Słowa są dla mnie czymś namacalnym, są syrenami, ucieleśnionymi zmysłami. Może dlatego, że rzeczywista zmysłowość nie budzi we mnie żadnego zainteresowania - nawet w myśli czy we śnie - moje pożądanie dotyczy tego, co we mnie tworzy rytmy słowne czy słucha cudzych rytmów. Wzruszam się, gdy coś jest dobrze powiedziane. Jakaś stronica Fialha czy Chateaubrianda powoduje, iż krew żywiej płynie w mych żyłach, że pełen podniecenia odczuwam niewypowiedzianą rozkosz. Jakaś stronica Vieiry, w swej zimnej doskonałości składniowej struktury, powoduje, iż drżę niczym gałąź poruszana wiatrem.”

„Izolacja przykroiła mnie na swój obraz i podobieństwo. Obecność drugiej osoby - jakiejkolwiek osoby - opóźnia natychmiast mój proces myślenia i podczas gdy normalnego człowieka kontakt z innymi pobudza do rozmowy i wyrażenia czegoś, na mnie ten kontakt działa paraliżująco, jeśli tak można rzec. Będąc sam, jestem zdolny wymyślić różne dowcipne powiedzenia, odpowiedzieć szybko na to, czego nikt nie powiedział, błysnąć inteligentną towarzyskością wobec nikogo. Ale to wszystko znika, gdy znajdę się w czyjejś obecności: znika inteligencja, nie potrafię mówić i po jakichś piętnastu minutach odczuwam jedynie senność. Tylko moi wyimaginowani i widmowi przyjaciele, tylko moje rozmowy prowadzone z nimi w marzeniach są dla mnie realne i znaczące, pobudzają mój umysł, który odbija się w nich niczym w lustrze.
Ciąży mi zresztą wszelka myśl o zmuszaniu się do kontaktu z innymi. Zwykłe zaproszenie na obiad z przyjacielem budzi we mnie trudny do określenia niepokój. Myśl o jakimś obowiązku towarzyskim - pójściu na pogrzeb, rozmowie z kimś na jakiś temat w biurze, udaniu się na dworzec po kogoś, znanego czy nieznanego - sama ta myśl już mi zakłóca dzień, a niekiedy nawet w przeddzień już się trapię, źle śpię, gdy tymczasem samo zdarzenie nie ma żadnego znaczenia i nie usprawiedliwia niczego. I to zawsze się powtarza, nigdy nie mogę się tego oduczyć.
"Moje obyczaje skłaniają mnie ku samotności, a nie ku ludziom": nie wiem, czy to Rousseau, czy Senancour powiedział. Ale był to ktoś w moim rodzaju, choć chyba nie mogę powiedzieć, że z mojej rasy.”

„Nigdy się nie spełniamy.
Jesteśmy dwiema otchłaniami – studnią wpatrzoną w niebo.”

„Niech nasza miłość będzie modlitwą…Pobłogosław mnie twoim wzrokiem, a uczynię z chwil, kiedy cię widzę, różaniec, w którym zgryzoty moje zamienią się w zdrowaśki, a niepokoje w ojczenaszki.”

„Nie przyjemność, nie chwała, nie władza – wolność, wyłącznie wolność.”

„Jedno mnie bardziej zdumiewa niż głupota, z jaką większość ludzi przeżywa swe życie: inteligencja w tej głupocie.”

„Jeśli istnieje coś w życiu, za co powinniśmy być wdzięczni bogom – poza samym życiem – to dar, iż nie znamy siebie: nie znamy siebie i nie znamy jedni drugich.”

“Everything is theater.”

“Everything stated or expressed by man is a note in the margin of a completely erased text. From what's in the note we can extract the gist of what must have been in the text, but there's always a doubt, and the possible meanings are many.”

“I'm the empty stage where various actors act out various plays.”

“Again I see you, But me I don't see!, The magical mirror in which I saw myself has been broken, And only a piece of me I see in each fatal fragment - Only a piece of you and me!…”

“THIRD WATCHER Let her speak. Don't interrupt. She knows words that mermaids taught her… I'm falling asleep in order to hear her… Go on, sister, go on… My heart aches because I wasn't you when you dreamed at the seashore…”

“Everything I sought in life I abandoned for the sake of the search. I'm like one who absentmindedly looks for he doesn't know what, having forgotten it in his dreaming as the search got under way.”

“pg.9 "In my heart there's a peaceful anguish, and my calm is made of resignation.”

“Eternal tourists of ourselves, there is no landscape but what we are. We possess nothing, for we don’t even possess ourselves. We have nothing because we are nothing. What hand will I reach out, and to what universe? The universe isn’t mine: it’s me.”

“To act—that is true wisdom. I can be what I want to be, but I have to want whatever it is. Success consists in being successful, not in having the potential for success.”

“I never had anyone I could call “Master”. No Christ died for me. No Buddha showed me the right path. In the depths of my dreams no Apollo or Athena appeared to me to enlighten my soul”

“There's something vile (and all the more vile because ridiculous) in the tendency of feeble men to make universal tragedies out of the sad comedies of their private woes.”

“Give me some more wine, because life is nothing.”

“Let's buy books so as not to read them; let's go to concerts without caring to hear the music or see who's there; let's take long walks because we're sick of walking; and let's spend whole days in the country, just because it bores us.”

“To feel today what one felt yesterday isn't to feel - it's to remember today what was felt yesterday, to be today's living corpse of what yesterday was lived and lost.”

“Ah! The anguish, the vile rage, the despair
Of not being able to express
With a shout, an extreme and bitter shout,
The bleeding of my heart.”

“I crave time in all its duration, and I
want to be myself unconditionally.”

“Decadence is the total loss of unconsciousness, which is the very basis of life. Could it think, the heart would stop beating.”

“I asked for very little from life, and even this little was denied me.”

“Could it think, the heart would stop beating.”

“The chill of what I won't feel gnaws at my present heart.”

“To create, I destroyed myself; I made myself external to such a degree within myself that within myself I do not exist except in an external fashion. I am the living setting in which several actors make entrances, putting on several different plays.”

“Talking to people makes me feel like sleeping. Only my ghostly and imaginary friends, only the conversations I have in my dreams, are genuinely real and substantial.”

“Multipliquei-me para me sentir.”

“We become sphynxes, though fake, up to the point we no longer know who we are.”

“It is noble to be shy, illustrious not to know how to act, great not to have a gift for living.”

“And let our despite go to those who work and fight and our hate to those who hope and trust.”

“Solitude desolates me; company oppresses me.”

“There is no happiness without knowledge. But knowledge of happiness is unhappy; for knowing ourselves happy is knowing ourselves passing through happiness, and having to, immediatly at once, leave it behind. To know is to kill, in happiness as in everything. Not to know, though, is not to exist.”

“Tedium is the lack of a mithology. To whom has no beliefs, even doubt is impossible, even skepticism has no strength to suspect.”