Felicjan Medard Faleński – polski poeta, dramatopisarz, prozaik, tłumacz, uważany za przedstawiciela parnasizmu.
Felicjan Faleński w pisanej przez siebie poezji dawał wyraz przekonaniu, że „jako człowiek i twórca urodził się nie w porę, jest nikomu niepotrzebny i skazany na zapomnienie”. W rzeczy samej, już od pierwszych wydań swoich tomów poetyckich spotkał się ze stanowczym odrzuceniem ze strony krytyki literackiej, która widziała w nim epigona romantyzmu, nie rozumiejącego problemów epoki, w jakiej tworzył. Poeta zmarł w zupełnym osamotnieniu, zanurzony w nastroju melancholii i mizantropii, przez ostatnie lata życia został zapomniany przez najbliższych przyjaciół, a nawet uznany za człowieka dawno już nieżyjącego.
Wikipedia
Źródło: Do poczynającego pracownika, z tomiku Kwiaty i kolce
„Mam lat trzydzieści? Mylisz się, mój bracie –
Nie mam ich, już je wyżyłem.”
Źródło: Od rzeczy, z tomiku Kwiaty i kolce
Źródło: Hymn węglarzy, z cyklu Melodie z domu niewoli
