Douglas Adams cytaty

strona 10

„Istoty ludzkie, których zdolność do wykorzystywania doświadczeń innych jest wyjątkowa, są jednocześnie zadziwiająco niechętnie, by to czynić.”

„Kilka zakrętów dalej byłem już zabłąkany z kretesem. Jedna ze szkół myślenia radzi w takich wypadkach skonsultowanie się z mapą, lecz ja takim ludziom mówię po prostu: „A co, jeśli się nie ma mapy? A co, jeśli ma się tylko mapę Dordogne?” Moja strategia wygląda tak: znajduję samochód albo najbliższy jego ekwiwalent, który wygląda tak, jakby wiedział, dokąd zmierza, i jadę za nim. Rzadko ląduję tam, gdzie zamierzałem, ale za to często ląduję tam, gdzie powinienem być.”

„Podróże w czasie? Uważam, że ludzie regularnie wracają z przyszłości i bez przerwy wpływają na nasze życie. Dowody są widoczne wokół nas. Mówię o tym, że za każdym razem, kiedy wysuwamy roszczenie odszkodowawcze, odkrywamy, iż jakimś tajemniczym sposobem dokładnie to, za co chcemy uzyskać odszkodowanie, jest słowo w słowo wykluczone z zakresu, jaki obejmuje polisa.”

„'Herbatniki'
Wydarzyło się to faktycznej osobie, a jestem nią ja. Chciałem złapać pociąg. Było to w kwietniu 1976 roku, w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Zostało jeszcze trochę czasu do odjazdu pociągu. Poszedłem po gazetę, by porozwiązywać krzyżówkę, po kawę i paczkę herbatników. Usiadłem przy stoliku. Opiszę wam scenerię – jest niezwykle ważne, abyście bardzo wyraźnie ją ujrzeli. A więc tu mamy stolik, tu gazetę, filiżankę z kawą, herbatniki. Naprzeciwko mnie siedzi mężczyzna, całkiem przeciętny gość w biznesowym garniturze, z teczką. Nic nie wskazywało na to, aby miał zrobić cokolwiek dziwnego. A jednak zrobił: nagle pochylił się do przodu, wziął do ręki herbatniki, rozerwał opakowanie, wyjął jednego i zjadł.
Muszę powiedzieć, że z takiego typu rzeczami my Brytyjczycy bardzo źle sobie radzimy. W naszej historii, naszym wychowaniu, naszej edukacji nie ma nic, co uczyłoby nas, jak zachować się w stosunku do kogoś, kto w biały dzień kradnie nam herbatniki. Wiadomo, co by się stało, gdyby rzecz miała miejsce na dworcu South Central w Los Angeles. Natychmiast rozpoczęłaby się strzelanina, zjawiłyby się helikoptery, CNN, rozumiecie… w końcu zrobiłem to, co zrobiłby każdy czerwonokrwisty Brytyjczyk: zignorowałem wydarzenie. Gapiłem się w gazetę, wziąłem łyk kawy, próbowałem zrozumieć artykuł, w tekst którego się wpatrywałem, nie byłem jednak w stanie nic pojąć, z wyjątkiem powtarzania w myśli: „Co mam robić?”.
W końcu uznałem: „Trudno, muszę coś zrobić”. Próbując z całych sił nie zauważać, że w tajemniczy sposób paczka została otwarta, wyjąłem herbatnik. Pomyślałem sobie: „To go uspokoi”. Nie uspokoiło, bowiem po chwili powtórzył to, co przedtem. Wziął następny herbatnik. Ponieważ za pierwszym razem nic nie powiedziałem, za drugim jakby trudniej było podnieść temat: „Przepraszam bardzo, trudno tego nie zauważyć, ale…”. Nic by to nie dało.
Zjedliśmy całą paczkę. Było w niej co prawda tylko osiem herbatników, ale sprawa zdawała się trwać wieczność. On brał herbatnik, ja brałem herbatnik, on brał herbatnik. Kiedy skończył, wstał i odszedł. Wymieniliśmy pełne znaczenia spojrzenia, po czym poszedł sobie, ja zaś głęboko odetchnąłem i opadłem ciężko na oparcie krzesła.
Wkrótce podstawiono pociąg, dopiłem kawę, wstałem i podniosłem gazetę, pod którą leżały moje herbatniki. Tym, co szczególnie lubię w tej opowieści, jest wrażenie, że gdzieś po Anglii przez ostatnie ćwierć wieku krąży całkowicie przeciętny facet, który ma do opowiedzenia identyczną historię – tyle tylko, że brakuje jej puenty.”

„Choć chcemy jedynie rzeczy, które działają, jesteśmy skazani na technikę. Po czym poznać, że coś jest wytworem techniki? Dobrą wskazówką jest to, że ma instrukcję obsługi.”

„Zauważamy rzeczy, które nie działają. Nie zauważamy rzeczy, które działają. Zauważamy komputery, nie zauważamy pensów. Zauważamy czytelników książek elektronicznych, nie zauważamy książek.”

„Autostopem przez galaktykę”

„Zaczyna się pojawiać nowa generacja inteligentnych krzeseł biurowych, których zaletą jest brak pokręteł i dźwigni. Wszystkie sprężyny i klamry, o których nas uczono, w dalszym ciągu istnieją, krzesło przystosowuje się jednak automatycznie do sylwetki siedzącego bez mówienia mu, jak ma to robić. Oto przepowiednia: kiedy będziemy mieli działające tak programy komputerowe, świat będzie lepszym i szczęśliwszym miejscem.”

„Stań przed kimś z kwestionariuszem dowolnej ankiety w ręku, a będzie kłamał. Mój przyjaciel miał kiedyś przygotować kwestionariusz, który wypełniano by przez Internet. Stwierdził, że informacje, jakie uzyskał o stanie świata, niezwykle podnoszą na duchu. Wiedzieliście na przykład, że niemal 90 procent populacji to dyrektorzy we własnych firmach, zarabiający rocznie ponad milion dolarów?”

„Religia (…) zawiera pewne idee które winniśmy nazywać świętymi, uświęconymi, czy jakkolwiek inaczej. A co to znaczy naprawdę? „ Oto idea, czy też pojęcie, wobec którego nie macie prawa wypowiadać się krytycznie; po prostu nie macie prawa. Dlaczego nie? No bo nie! « Jeśli ktoś głosuje na jakąś partię, z którą się nie zgadzasz, możesz kłócić się z nim na ten temat tyle ile chcesz; (…) Jeśli ktoś uważa, że podatki powinny wzrosnąć lub spaść, możesz spokojnie o tym z nim dyskutować. Ale z drugiej strony, gdy ktoś powie: " w sobotę, nie mogę nacisnąć na włącznik, by zapalić światło», mówisz: szanuję to.”

„Na samym początku (…) należy uzmysłowić, że wszechświaty równoległe wcale nie są równoległe. Następnie należ sobie uzmysłowić, że mówiąc ściśle, nie są też wcale wszechświatami, tego lepiej jednak nie uzmysławiać sobie od razu, lecz później, dopiero po tym, jak uświadomimy sobie, że wszystko, co sobie dotychczas uświadomiliśmy, to nieprawda.”

„Rzadko kończę się w miejscu, do którego zamierzałem się udać, ale często kończę gdzieś, gdzie powinienem być.”

„Jesteś palantem – powtórzył kosmita – kompletnym dupkiem.”

“Conceited little mega-puppy.”

“Zaphod did not want to tangle with them and, deciding that just as discretion is the better part of valor, so was cowardice is the better part of discretion, he valiantly hid himself in a closet.”

“When the girl sitting at the next table looked away from a moment, Dirk leaned over and took her coffee. He knew that he was perfectly safe doing this because she would simply not be able to believe that this had happened.”

“There was a terribly ghastly silence.
There was a terribly ghastly noise.
There was a terribly ghastly silence.”

“Deep in the fundamental heart of mind and Universe there is a reason.”

“There are of course many problems connected with life, of which some of the most popular are Why are people born? Why do they die? Why do they want to spend so much of the intervening time wearing digital watches?”

“something almost, but not quite entirely unlike tea”

“He was constantly reminded of how startlingly different a place the world was when viewed from a point only three feet to the left.”

“Dirk was, for one of the few times in a life of exuberantly prolific loquacity, wordless.”

“How do you know you're having fun if there's no one watching you have it?”

“Let us be dreamers, thinkers, speculative philosophers, or as our spouses would have it: Idiots”

“For a moment he felt good about this. A moment or two later he felt bad about feeling good about it. Then he felt good about feeling bad about feeling good about it and satisfied, drove on into the night.”

“The chances of finding out what’s really going on in the universe are so remote, the only thing to do is hang the sense of it and keep yourself occupied.”

“He sniggered.
He didn't like to think of himself as the sort of person who giggled or sniggered, but he had to admit that he had been giggling and sniggering almost continuously for well over half an hour now.”

“In moments of great stress, every life form that exists gives out a tiny subliminal signal.”

“There are some oddities in the perspective with which we see the world.”

“He turned slowly like a fridge door opening.”

“We demand admission!”

“And that, apart from a flurry of sensational newspaper reports which exposed him as a fraud, then trumpeted him as the real thing so that they could have another round of exposing him as a fraud again and then trumpeting him as the real thing again, until they got bored and found a nice juicy snooker player to harass instead, was that.”

“WFT-II was the only British software company that could be mentioned in the same sentence as such major U. S. companies as Microsoft or Lotus. The sentence would probably run along the lines of "WFT-II, unlike such major U. S. companies as Microsoft or Lotus …"”

“If we think that the world is here for us we will continue to destroy it the way we have been destroying it, because we think we can do no harm.”

“You would probably not say that he was sleeping the sleep of the just, unless you meant the just asleep, but it was certainly the sleep of someone who was not fooling about when he climbed into bed of a night and turned off the light.”

“LAXOBIGGING (ptcpl. vb.) Struggling to extrude an extremely large turd.”

“FAIRYMOUNT (vb. n.) Polite word for buggery.”

“She held the car grimly to the road as it negotiated the bends with considerable difficulty and the straight sections with only slightly less. The car had landed her in court on one occasion when one of its front wheels had sailed off on a little expedition of its own and nearly caused an accident. The police witness in court had referred to her beloved Citroën as "the alleged car" and the name had subsequently stuck. She was particularly fond of the alleged car for many reasons. If one of its doors, for instance, fell off she could put it back on herself, which is more than you could say for a BMW.”

“Or maybe she decided that an evening with your old tutor would be blisteringly dull and opted for the more exhilarating course of washing her hair instead. Dear me, I know what I would have done. It's only lack of hair that forces me to pursue such a hectic social round these days.”

“You are disoriented. Blackness swims toward you like a school of eels who have just seen something that eels like a lot.”

“It was a couple of days before Kate Schechter became aware of any of these things, or indeed of anything at all in the outside world.
She passed the time quietly in a world of her own in which she was surrounded as far as the eye could see with old cabin trunks full of past memories in which she rummaged with great curiosity, and sometimes bewilderment. Or, at least, about a tenth of the cabin trunks were full of vivid, and often painful or uncomfortable memories of her past life; the other nine-tenths were full of penguins, which surprised her. Insofar as she recognised at all that she was dreaming, she realised that she must be exploring her own subconscious mind. She had heard it said that humans are supposed only to use about a tenth of their brains, and that no one was very clear what the other nine-tenths were for, but she had certainly never heard it suggested that they were used for storing penguins.”

“Thor was the God of Thunder and, frankly, acted like it.”