Alexandre Dumas cytaty

strona 5

„Dla charakterów słabych zawód miłosny jest ciosem, który łamiąc serce, wzmaga jeszcze bardziej ich uczucie. Wyrażają oni swe uczucia przez łzy i żale.”

„(…) albowiem dla człowieka szczęśliwego modlitwa to tylko zbiór słów, monotonnych i pozbawionych sensu, i dopiero kiedy przygniecie go rozpacz i ból, zaczyna pojmować prawdziwe znaczenie wzniosłego języka, jakim zwraca się do Boga.”

„Kobiety są zdumiewające: albo nie myślą o niczym, albo myślą o czymś innym.”

„Bóg życzy sobie, abyśmy go rozumieli i zastanawiali się nad jego potęgą: dlatego dał nam wolną wolę.”

„Najbardziej samolubną namiętnością jest miłość.”

„W każdej sprawie kryje się kobieta, kiedy tylko składają mi raport, mówię: Szukajcie kobiety.”

„Otóż kobiety, tak znakomicie umiejące prowadzić wojnę podjazdową, zawsze bywają mniej zręczne i mniej silne, kiedy trzeba przyjąć otwartą bitwę.”

„Prawdziwa miłość czyni zawsze lepszym, kimkolwiek byłaby kobieta, którą się kocha.”

„Gniewać się na kobiety! Co za upokorzenie! Zwłaszcza gdy owe kobiety mogą się zemścić śmiechem.”

„Kobieta jest często natchnieniem do rzeczy wielkich, których spełnieniu przeszkadza.”

„Serce, które nie liczy już na miłość ani na szacunek, musi być bardzo oschłe, zwiędłe, obumarłe.”

„Każdy ma swoją namiętność, co zżera mu serce, niby robak miąższ owocu (…).”

„Nie ma nic trudniejszego nad umiejętność kochania.”

„Ten, kto urodził się w purpurze i nigdy nic nie pragnął (…) — nie wie, jakim szczęściem jest życie; tak samo jak nigdy nie docenił czystego błękitu ten, czyje życie nie było zdane na łaskę czterech desek miotanych falami wzburzonego morza.”

„(…) gdybym umiał tak pisać wiersze, jak Wiktor, i gdyby Wiktor umiał tak komponować dramat, jak ja (…).”

„Żonaty jest zawsze rozsądny, bo nigdy nie myśli o małżeństwie.”

„W chorobie zwanej miłością na początku ataki gorączki zdarzają się w coraz to krótszych okresach.
Później te ataki stają się coraz rzadsze, w miarę jak się zbliża ozdrowienie.”

„O mądrości ludzka! Młyński kamieniu, który na mąkę mielesz świat i pewnego dnia zostajesz zatrzymany przez ziarenko piasku, które wpada nie wiadomo skąd w twoje tryby.”

„Nic fatalniejszego dla zazdrosnych niż świadomość, że serce, w którym chcielibyśmy utrzymać wieczną miłość, obojętnieje.”

„Idee nie umierają (…); drzemią czasem, ale budzą się jeszcze silniejsze.”

„Jak Bóg jest najdoskonalszym lekarzem schorzeń duszy, tak przyroda jest najlepszym na nie lekarstwem.”

„Kto bardzo kocha, ten surowo karze.”

„Wypoczynek, jak wszystko, kończy się zmęczeniem.”

„Milczenie jest ostatnią rozkoszą nieszczęśliwych.”

„Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego.”

„Nic tak nie przynosi powodzenia jak sukces.”

„Każde uogólnienie jest niebezpieczne, nawet to.”

„Nic tak nie oburza serca niezdolnego do zdrady jak posądzenie o nią.”

„Niestety, w życiu przeżywa się tylko dwie miłości prawdziwe: pierwszą, która umiera, i ostatnią, od której się umiera.”

„Życie jest wspaniałe, należy tylko spoglądać na nie przez właściwe okulary.”

„Dlaczego dzieci są takie inteligentne, a dorośli przeważnie nie? Widocznie przez chodzenie do szkoły.”

„Cóż to jest historia? To gwóźdź, na którym wieszam moje powieści.”

“All human wisdom is summed up in two words; wait and hope.”

“You must teach me a small part of what you know," said Dantes, "if only to prevent your growing weary of me. I can well believe] that so learned a person as yourself would prefer absolute [[solitude to being tormented with the company of one as ignorant and uninformed as myself. If you will only agree to my request, I promise you never to mention another word about escaping.”