Adolf Hitler: Na czasie cytaty

Aktualne cytaty Adolf Hitler · Przeczytaj najnowsze cytaty
Adolf Hitler: 358   Cytatów 105   Polubień

„Wolałbym dać sobie wyrwać trzy lub cztery zdrowe zęby, niż przejść przez tę rozmowę raz jeszcze.”

w październiku 1940 o swojej 9-godzinnej, bezowocnej rozmowie z generałem Franco na temat przystąpienia Hiszpanii do wojny.
Źródło: Jerzy Eisler, Kolaboracja we Francji 1940–1944, Książka i Wiedza, 1989, s. 130.

„Zniszczenie Polski jest naszym pierwszym zadaniem.”

Źródło: Sprawa polska w czasie drugiej wojny światowej w pamiętnikach, Warszawa 1990, PIW, s. 44.

„Ręka mi drży, ale serce nie.”

Hitler chorował na parkinsona.

„W porównaniu z Rosją Polska to całkiem kulturalny kraj.”

Cytaty przypisywane, Rozmowy przy stole
Źródło: s. 90

„Kiedy siła do walki o własne zdrowie przestaje istnieć, oznacza to koniec prawa do życia w tym świecie walki. Ona należy do silnej całości, nie słabej połowy.”

Wenn die Kraft zum Kämpfe um die eigene Gesundheit nicht mehr vorhanden ist, endet das Recht zum Leben in dieser Welt des Kampfes. Sie Gehört nur dem kraftvollen „Ganzen” und nicht dem schwachen „Halben”. (niem.)
Mein Kampf

„Po fakcie człowiek żałuje tylko, że był za dobry.”

podczas ślubu z Ewą Braun w bunkrze w 1945 (nazajutrz oboje popełnili samobójstwo).
Źródło: Diane Ducret, Emmanuel Hecht, Ostatnie dni dyktatorów, tłum. Anna Maria Nowak

„Wojna jest przegrana.”

rozpacz, w jaką popadł 22 kwietnia 1945.
Źródło: Jean-Paul Bled, Samobójstwo Hitlera w: Ostatnie dni dyktatorów, tłum. Anna Maria Nowak, wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, s. 29.

„Co do Polaków, mamy to szczęście, że są leniwi i głupi, zarozumiali.”

Cytaty przypisywane, Rozmowy przy stole
Źródło: s. 232

„Moje uczucia jako chrześcijanina wskazują mi mojego Pana i Zbawcę jako wojownika. Wskazują mi człowieka, który kiedyś w swej samotności, otoczony przez garstkę uczniów, rozpoznawał w Żydach, czym naprawdę są, i zebrał ludzi, by walczyć przeciwko nim, i który był największym nie jako męczennik, ale jako wojownik. W nieograniczonej miłości jako chrześcijanin i jako człowiek czytam ustępy, które mówią, jak Pan wystąpił w swej mocy i pochwycił bicz, by wypędzić ze świątyni ten ród węży i żmij. Jak wspaniała była jego walka w obronie świata przeciwko truciźnie żydowskiej. Dziś, po dwu tysiącach lat, z głębokim uczuciem rozpoznaję wyraźniej niż kiedykolwiek, że w tym właśnie celu rozlał On swoją krew na krzyżu. Jako chrześcijanin nie mam obowiązku, by przyzwalać na oszukiwanie mnie, lecz obowiązkiem moim jest być wojownikiem o prawdę i sprawiedliwość… I jeśli jest cokolwiek, co potwierdzałoby, że działamy właściwie, jest to ucisk, który codziennie wzrasta. Jako chrześcijanin mam też obowiązek wobec mojego własnego narodu. Kiedy wychodzę rano i widzę tych ludzi stojących w kolejkach i patrzę na ich ściśnięte twarze, wierzę, że byłbym nie chrześcijaninem, ale samym diabłem, gdybym nie odczuwał żalu, gdybym nie zwrócił się, jak nasz Pan dwa tysiące lat temu, przeciwko tym którzy do dziś wykorzystują i grabią tych biedaków.”

12 kwietnia 1922 w Monachium.
Źródło: The Speeches of Adolf Hitler. April 1922-August 1939, red. Norman H. Baynes, Oxford University Press, Londyn 1980.