Cytaty na temat zasiłek (20 cytatów)

„Niegdyś płodzono z przekonania bądź z przypadku, dziś – żeby dostać zasiłek. Ten nadmiar kalkulacji nie może nie zaszkodzić jakości spermatozoidów.”

Emil Cioran (1911–1995) pisarz pochodzenia rumuńskiego

Zły demiurg

„Pan profesor chce zlikwidować zasiłek pogrzebowy, chce obciąć zasiłek chorobowy z 80 proc. płacy do 60 proc. To nie są rzeczy, które wymagają długiej odpowiedzi w formie listu. Powiedzmy Polakom, na czym miałaby polegać alternatywa do tej reformy OFE, którą proponujemy. Pan profesor może im to powiedzieć podczas debaty.”

Jacek Rostowski (1951) ekonomista polski

odnosząc się do złożonej przez Leszka Balcerowicza propozycji listownej debaty.
Źródło: wyborcza.biz, 28 stycznia 2011 http://wyborcza.biz/biznes/1,100969,9021322,Rostowski__debata_na_temat_OFE_powinna_sie_odbyc.html

O biznesie

„Sprawy miejskie
Posiedzenie Rady Miejskiej d. 1 kwietnia.
(…)
Z porządku dziennego r. m. Dr F. Jakubowski uzasadnia wnioski co do nabycia przez gminę dla Muzeum Narodowego zbioru kamei i gem p. Schmidta-Ciążyńskiego. Sprawozdawca podnosi wysoką wartość tego zbioru, jakiego nie posiada w takiej ilości żadna instytucya, a zbiór ten mieści 2,500 sztuk kamei i gem. Wartość tę zbioru sprawdzili wysłani do Wiednia pp. Maryan Sokołowski i Zygmunt Cieszkowski. Za zbiór ten, którego wykaz szczegółowy odczytuje sprawozdawca, zażądał właściciel wypłaty rocznej renty w sumie 3,600 złr. Suma ta przedstawia się jako mała w porównaniu z wartością zbioru, lecz ponieważ było za ciężko dla Rady ponosić takową wyłącznie, dlatego zwrócono się do Sejmu z prośbą o subwencyę jak najwyższą na ten cel, a Sejm przeznaczył 1,000 złr., przez co umożliwił nabycie zbioru. Prócz kamei i gem oﬁaruje p. Schmidt-Ciążyński dla Muzeum 61 obrazów, które się już tam znajdują i 67 sztuk obrazów, które tymczasowo do Rapperswylu posłał, a których odebranie będzie połączone z pewnemi trudnościami. W ocenienie szczegółowe zbioru nie wdaje się sprawozdawca, znanym on jest bowiem z wystawy Sobieskiego, i prosi wreszcie Radę o przyjęcie wniosków, które brzmią następnie:
1) Gmina miasta Krakowa nabywa od p. Konstantego Schmidt-Ciążyńskiego zbiór kamei i gemm na własność, na rzecz Muzeum Narodowego w Krakowie, za rentę dożywotnią p. Konstantemu Schmidt Ciążyńskiemu, rocznie począwszy od 1 stycznia. 1885 w ilości 3600 zł. aw. w ratach półrocznych z góry opłacać się mającą. 2) Nabycie dokonanem zostaje na podstawie wykazu inwentarycznego dołączonego. 3) Renta roczna, w ustępie 1) określona, wypłacaną będzie w ten sposób, iż na ten cel użytą będzie suma 1000 złr. przez Sejm krajowy na ten cel przeznaczona, zaś resztę, w ilości 2600 złr. wa. wypłacać będzie gmina m. Krakowa z funduszów bieżących. 4) Poleca się Sekcyi skarbowej, aby fundusz na zapłacenie renty tegorocznej obmyśliła i do dyspozycyi Pana Prezydenta pozostawiła, tudzież, aby na przyszłość odpowiednie fundusze w budżecie rocznym zamieszczała. 5) Do zawarcia i podpisania umowy z p. Konstantym Schmidt Ciążyńskim, upoważnia Rada miejska Pana Prezydenta, tudzież Radców pp. Dra Faustyna Jakubowskiego i Dra Henryka Jordana.
Po otwarciu dyskusyi nad wnioskami, zabiera głos r. m. Baranowski, który sądzi, iż właśnie dlatego, że Muzeum jest Narodowe, Sejm powinien dać większą subwencyę, a mianowicie 2,600 złr., miasto zaś mogłoby się przyczynić kwotą 1,000 złr. Zawielki to ciężar dla gminy, dlatego oświadcza, iż głosować będzie przeciw wnioskom.
R. m. Dr Warschauer rozbiera szczegółowo charakter wydatków miejskich i dzieli takowe na egoistyczne, tj. potrzebne na budowę bruków, kanałów itd., i na wydatki krajowe, do których miasto przyczyniać się musi. Ani z jednego, ani z drugiego funduszu wydatku na nabycie kamei czynić nie można. Mówca był przeciwny założeniu Muzeum, które obecnie już kosztuje gminę 3,000 złr., a które przysporzyło miastu dwóch urzędników i woźnego. Niezawodnie jest ładnie, żeby były Muzea, galerye; niezawodnie, że zbiór rzeczony jest cenny, że ma pretium affectionis; niezawodnie, że ma gmina pewne obowiązki względem kraju, ale nie tak wielkie, bo przypuśćmy, że Sejm w którymkolwiek roku nie da subwencyi, to wtedy cały jej ciężar spadnie na miasto, za rzecz, która nie jest w ścisłym związku z Muzeum Narodowem, chyba o tyle, o ile działy sztuki wogóle mają związek ze sobą. Mówca doradza, aby i zamożne prywatne osoby przyczyniły się do nabycia, i proponuje następujący rozkład kwoty: Sejm niech da 1/3, miasto 1/3 i ludzie prywatni 1/3. Pieniądze są, trzeba je dać.
R. m. prezes Majer jest za wnioskami, ale musi się usprawiedliwić, dlaczego. Wiele jest prawdy w słowach mówcy poprzedniego, i gdyby nie pewne względy, nie mógłby oświadczyć się za nabyciem zbioru. Na wszelkie targi, jak podobny, bo inaczej układu na przeżycie nazwać nie można, wzdryga się jego sumienie, inna rzecz bowiem, jeżeli rodzice odstępują dzieciom majątek, a sobie zastrzegają rentę. Przyznaje mówca, że zbiór ten, to rzecz przydatna, ale pierwej iść powinny potrzeby konieczne. Gdyby nie było Muzeum Narodowego, to nikomu nie postałoby w głowie nabywanie zbioru, ale skoro Muzeum jest, to naszym obowiązkiem, aby się rozrastało. Znawcy powiadają, że nabytek robimy za cenę stosunkowo niską; znawcy w Wiedniu orzekli, iż wartość samego materyału, nie licząc wartości sztuki, oszacować można na 40,000 do 50,000 złr. Ale to wszystko mając na względzie, nie mógłby jeszcze mówca za nabyciem wotować, gdyby nie zasiłek, jaki przeznaczył Sejm w kwocie 1,000 złr., a nie traćmy nadziei, że usiłowaniom naszych posłów uda się więcej uzyskać. Drugim względem, skłaniającym mowcę do głosowania za nabyciem, jest zapewnienie, że znajdzie się fundusz i to taki, iż miasto ciężaru nie poniesie.
R. m. Dr Machalski wyjaśnia poprzedniemu mówcy, iż niema najmniejszej niemoralności co do zachodzącego tu dożywocia, bo ono jest uświęconem we wszystkich społeczeństwach cywilizowanych. Rada nie spekuluje tu na życie niczyje, a życie p. Schmidta-Ciążyńskiego jest w ręku Boskiem.
R. m. Rehman zapytuje, czy subwencya Sejmu jest jednorazową, czy też będzie udzielaną i na przyszłość.
R. m. Romanowicz wyjaśnia, że jest to datek roczny, więc nie potrzeba będzie wnosić petycye, bo odnośną kwotę będzie wstawiał co roku Wydział krajowy; nie chroni to wszakże tej rubryki od tego, że może się za nią nie podnieść większość rąk, czego przecież po reprezentacyi kraju przypuścić nie można, aby się w tym względzie taka większość nie znalazła.
Sprawozdawca Dr F. Jakubowski dodaje do wyjaśnienia r. m. Machalskiego tę uwagę, że jeżeli rodzice dzieciom majątek zostawiają, a sobie rentę dożywotnią zastrzegają, to tutaj obywatel przychodzi i mówi: oddaję wam wszystko, co mam, całą moją własność, dajcie mi rentę dożywotnią. Tu propozycya wychodzi z jego strony i jemu wolno tak postąpić; Co do r. m. Warschauera, który mówi: niech ktoś da, to nie od nas zawisło, by dał, ani Sejmu także do większej oﬁary zmusić nie możemy, Sejmu, który w trudnych warunkach oﬁarował 1000 złr. Jeżeli zaś ktoś ma dać, to nie od nas także zawisło, ale trzeba rozpocząć składać datki, a radca Warschauer rozpoczął od proponowania datków. Radca Warschauer dzieli także wydatki na niższe i wyższe, lecz ile razy przychodzimy z żądaniem niższych wydatków, to nam mówią o wyższych, ile zaś razy żądamy wydatków na wyższe cele, to nam mówią o brukach, kanałach itd. Gdy szło n. p. o szkołę przemysłową, to mówiono: po co szkoła przemysłowa! I zdaje się, ze słów p. Warschauera, jak gdyby gmina Krakowa mogła tylko kanały i bruki budować i ten jedynie miała obowiązek. Muzeum, przeciw któremu występuje p. Warschauer, ma dziś dziesięć razy większą wartość, niż suma, jaką na nie gmina wydała. Sprawozdawca wskazuje i na te wyższe cele, jakie miasto Kraków ma do spełnienia wobec kraju i narodu i prosi jeszcze raz o uchwalenie wniosków.
W głosowaniu imiennem, zarządzonem na wniosek r. m. Epsteina, głosowali za: Armółowicz, Dr Bobrzyński, Dr Bochenek, Geissler, Dr Hajdukiewicz, Dr F. Jakubowski, Dr Jakubowski Maciej, Dr Jordan, Dr Kasparek, dyrektor Kieszkowski, Knaus. JE. Dr Kopff, Dr Kohn, Dr Lisowski, Dr Majer, Dr Machalski, Muczkowski, hr. Potocki, Romanowicz, Dr Rosenblatt, Dr Straszewski, Szpakowski, hr. Tamowski, Zaremba, Dr Zatorski, Dr Zoll. Razem 26 głosów.
Przeciw głosowali: Dr Asnyk, Baranowski, Birnbaum, Epstein, Grosse, Gwiazdomorski, Kwiatkowski, Dr Oetinger, Rehman, Stockmar, Dr Warschauer, Zieleniewski. Razem 12 głosów.
Wstrzymali się od głosowania: Chęciński, Dr Domanski, Fedorowicz, Feintuch, wiceprezydent Friedlein, Goebel, Dr Horowitz, X. Midowicz, Mendelsburg, Schwarz.
Nieobecni: Chrzanowski Leon, Goldgardt, Matusińsiki, hr. Mieroszowski, Mirtenbaum, Dr Pareński, Dr Pieniążek, Dr Retinger, Rzewuski, Spira, Dr Weigel.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 76, 3 kwietnia 1885, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

Obraz , O życiu , O pieniądzach , O dzieciach

„W moim przekonaniu nie ma w Polsce ani rozdętych wydatków socjalnych, ani wysokiego poziomu redystrybucji. Dziś jest inna sytuacja niż na początku wieku, kiedy bezrobocie wynosiło 20 procent i redystrybucją było objętych mnóstwo ludzi – jeśli nie na zasiłkach, to na rentach albo wręcz pomocy społecznej. A zatem powinniśmy dziś zwiększyć – a nie zmniejszyć – poziom społecznej redystrybucji z góry do dołu.”

Jolanta Fedak (1960)

Źródło: krytykapolityczna.pl, 10 marca 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Wywiady/FedakDemografiatofetysz/menuid-77.html

O ludziach , O wieku , O pomocy

„Jeśli system [emerytalny] nie uwzględni różnic, chaotycznie tworzone koszty przyznawania, weryfikowania, wypłacania rent albo zasiłków tym, którzy są w gorszym stanie, albo przekwalifikowania ich do innej pracy mogą okazać się większe od kosztu wcześniejszych emerytur. A nie wypłacać się nie da. Jeśli nie ze względów humanitarnych, to dlatego, że ludzie starsi będą stanowili rosnącą część wyborców.”

Jacek Żakowski (1957) dziennikarz polski

Źródło: Achilles przegonił żółwia, polityka.pl, 1 marca 2012 http://www.polityka.pl/kraj/analizy/1524475,2,stare-metody-tuska-zawiodly-czas-na-nowa-polityke.read#ixzz1o9CNRCbU

O ludziach , O czasie

„W latach 1990–2005 zlikwidowano blisko 5 mln miejsc pracy, a ludność w wieku produkcyjnym zwiększyła się o ponad 2 mln osób. W rezultacie Polska pobiła wszelkie niechlubne rekordy: zmniejszyła się gwałtownie stopa zatrudnienia z 80% do 54% (…). Stopa bezrobocia (16%) jest najwyższa wśród krajów OECD (…) mamy najwyższą stopę bezrobocia długotrwałego – 11% (…) najwyższe bezrobocie młodzieży sięgające 35–40% i najniższe zasiłki (obejmujące 13% bezrobotnych) oraz najniższe wydatki na jednego bezrobotnego na aktywne programy rynku pracy.”

Mieczysław Kabaj (1933)

Źródło: Tadeusz Kowalik, Polska transformacja, wyd. Muza, Warszawa 2009.

O młodzieży , O wieku

„Naszą odpowiedzią będzie podniesienie płacy minimalnej w wymiarze wystarczającym do pełnego wyrównania podwyższonych kosztów utrzymania. Do tego dochodzi wspomniane już przeze mnie zwolnienie najniżej zarabiających z podatku dochodowego, a wreszcie reforma systemu zasiłków społecznych sprawiająca, że pieniądze będą wydawane na rozwiązanie konkretnego problemu, a nie na utrzymanie w ruchu mechanizmu, który często marnuje pieniądze, a wcale nie pomaga.”

Janusz Palikot (1964) polski polityk

w odpowiedzi na pytanie, jak chce zrekompensować najbiedniejszym 18 proc. podatek liniowy (w tym 18 proc. VAT na żywność).
Wywiad dla „Krytyki Politycznej”

O pieniądzach

„Do większości jeszcze nie dotarło, że prekariusze tracą ochronę i wsparcie nie dlatego, że są leniwi i głupi, ale dlatego, że system wciąż tworzy nowe pułapki prekaryzacji. Kiedy przechodzi się z niskiego zasiłku na niską płacę, trudno oprzeć się pokusie wyboru mniej pewnej, a trochę lepiej płatnej pracy. I nie ma czasu szukać lepszej pracy, bo trzeba wykonywać tę, którą się ma. To jest system absurdalny ekonomicznie i groźny politycznie.”

Guy Standing (1948)

Źródło: wywiad Jacka Żakowskiego, Dlaczego prekariat może być niebezpieczny http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/swiat/1622633,3,dlaczego-prekariat-moze-byc-niebezpieczny.read, polityka.pl, 16 czerwca 2015.

O wsparciu , O czasie

„Wciąż jeszcze próbują nam wmówić, że to nie deregulacja jest winna kryzysowi, ale jej niedostatek. Nawet G20, zamiast zaprojektować nowy światowy porządek, w gruncie rzeczy umocniła przecież Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy, które w wielkiej mierze odpowiadają za kryzys. Już słychać, że zamiast zmniejszać nierównowagę społeczną, co obiecał Obama, trzeba teraz ciąć wydatki na opiekę zdrowotną, komunikację publiczną, zasiłki, oświatę, bo wszystkie pieniądze poszły na ratowanie banków i korporacji.”

Naomi Klein (1970) dziennikarka i pisarka kanadyjska

mowa o ekonomistach ze szkoły chicagowskiej (Milton Friedman, Alan Greenspan, Leszek Balcerowicz)
Źródło: polityka.pl, 1 grudnia 2008 http://www.polityka.pl/swiat/rozmowy/275298,1,rozmowa-z-autorka-ewangelii-antyglobalizmu.read

O pieniądzach , O komunikacji

„Nie wolno dalej wypłacać zasiłków i oferować pomocy socjalnej.”

Bartosz Marczuk (1972)

Źródło: To socjal jest przyczyną nędzy http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/348926,to-socjal-jest-przyczyna-nedzy.html, dziennik.pl, 3 sierpnia 2011.

O pomocy

„Ludzie, którzy wierzą, że płód to człowiek, jakoś też zwykle są za karą śmierci. A jak można być pro-life, jeśli jest się za zabijaniem innych istot ludzkich? Po drugie, ochrona życia nie obejmuje dla nich ani opieki nad ciężarną, ani opieki poporodowej. A już na pewno nie obchodzi ich urodzone już dziecko, bo sprzeciwiają się zasiłkom dla samotnych matek. W modelu surowego ojca zakaz aborcji oznacza utrzymanie męskiej dominacji nad reprodukcją.”

George Lakoff (1941) językoznawca amerykański

Źródło: rozmowa Katarzyny Wężyk, Prawica wojuje na słoniach, „Gazeta Wyborcza”, 23–24 sierpnia 2014.

O śmierci , O dzieciach , O ludziach , O karze

„Byłem bliski, żeby wyjechać do Holandii. Tam zawsze czekał na mnie spory zasiłek dla bezrobotnych.”

Redbad Klynstra (1969)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 2 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktorno.htm

O czekaniu

„Zawsze byłem przekonany, że kwota zasiłku, którą przekazujemy ludziom była upokarzająca.”

Jairam Ramesh (1954)

Źródło: Konrad Leszczyński, Wysokość zasiłków w Indiach „uwłacza godności ludzkiej”, polska-azja.pl, 21 maja 2012 http://www.polska-azja.pl/2012/05/21/85992/

„W moralności surowego ojca nie mieści się na przykład zasiłek dla bezrobotnych. Nie masz pracy? To twoja wina, bo zabrakło ci dyscypliny. Ta moralność wyklucza też publiczną służbę zdrowia: każdy sam powinien płacić za leczenie, a jeśli go nie stać – cóż, niech choruje, zasłużył na to. W tym modelu bogaci są automatycznie dobrzy, ponieważ ich majątek jest oczywistą oznaką ich zdyscyplinowania i moralności.”

George Lakoff (1941) językoznawca amerykański

Źródło: rozmowa Katarzyny Wężyk, Prawica wojuje na słoniach, „Gazeta Wyborcza”, 23–24 sierpnia 2014.

O morzu

„Pamiętam atmosferę pierwszych spotkań z Lulą. (…) Zaczęliśmy od Bolsa Familia – zasiłków rodzinnych. Wcześniej wypłacały je różne instytucje. A właściwie nie wypłacały, bo nie docierały do 60 mln tych, którzy żyli poza systemem: bez pracy, dokumentów, ich dzieci nie chodziły do szkoły. Postanowiliśmy, że damy im pieniądze na karcie magnetycznej. Zamiast tradycyjnej drogi od rządu federalnego, przez prowincje, do gmin, gdzie na każdym etapie kasę trzeba zaksięgować, część wyparuje, a na końcu zasiłek dostanie cioteczna siostra burmistrza. Karta wymusza też zmianę cywilizacyjną. Można się nią posłużyć w bankomacie, ale żeby ją aktywować, trzeba posłać dzieci do szkoły i zaszczepić. Z czarnej dziury wyłoniły się miliony uczniów i pacjentów. Przeciwnicy i media lamentowali, że biedni i tak wszystko przepiją. Ale stopniowo nawet prawica zrozumiała, że fala aktywności jest jak morski przypływ – podnosi i czółna biedaków, i najbogatsze jachty. Jeśli biedak dostanie 120 dolarów, to coś kupi i już się kręci lokalny biznes.”

Ladislau Dowbor (1941)

Źródło: rozmowa Alicji i Piotra Pacewiczów, Szalony świat wymyka się z rąk, „Gazeta Wyborcza”, 11–12 sierpnia 2012.

O pieniądzach , O dzieciach , O świecie , O biznesie

„Na pewno mogą spać spokojnie ci, którzy w III RP wyłudzili renty, zasiłki i świadczenia socjalne. W IV RP uczciwość też będzie mieć granice.”

Janusz A. Majcherek (1955)

Źródło: Nic nowego w IV Rzeczypospolitej, Gazeta Wyborcza, 25 października 2005, str. 22.

„Miasteczko wie wszystko. Plotki rozchodzą się szybciej niż zasiłek dla bezrobotnych, ciszej niż szept w kolejce do spowiedzi. Wzbogacane tysiącami telefonów komórkowych, telefonów stacjonarnych, maili i stron internetowych, stanowią bezprecedensowy przykład absolutnie spontanicznego społeczeństwa informatycznego.”

Tadeusz Żuczkowski (1955)

Torowisko

„Myślę, że Kaczyńskiemu marzy się taka mapa sceny politycznej: my kontra oni, a w roli onych – rozemocjonowana wielkomiejska inteligencja, pomstująca na lud, który nie dorósł do jej wymagań. To dla niego bardzo korzystny podział. Ręce mi opadły, kiedy przeczytałem kilka dni temu na waszych łamach tekst Wojciecha Kuczoka. Znany pisarz obrzuca głosujących na PiS biedaków epitetami, bo „dali się kupić” zasiłkiem na dzieci. Nie zadaje sobie pytania, jak złą macochą musiała być Polska, skoro obietnica kilkuset złotych pomocy tak wielu przekonuje. To sarkanie z uprzywilejowanej pozycji na lud jest niemoralne, ale – co pewnie ważniejsze – jest też po prostu politycznie nieskuteczne. Jeśli tak miałyby wyglądać szańce obrony demokracji, to ja się na taką obronę nie piszę.”

Adrian Zandberg (1979) polski historyk i polityk lewicowy

Źródło: Maciej Stasiński, Polska. Macocha, nie matka. Rozmowa z Adrianem Zandbergiem http://wyborcza.pl/magazyn/1,149724,19297101,polska-macocha-nie-matka-rozmowa-z-adrianem-zandbergiem.html, wyborcza.pl, 5 grudnia 2015.

O dzieciach , O ludziach , O demokracji , O inteligencji

„Ostatnio Unia poszerza się o kraje biedne. W grudniu jeden z moich wyborców zaproszony na zwiedzanie Parlamentu Europejskiego do Brukseli poinformował mnie o tym, że w jego wsi zdarzają się przypadki, że dzieci nie mogą chodzić do szkoły, ponieważ nie mają butów, nie mówiąc już o przyborach szkolnych. Minimalny zasiłek socjalny w Polsce wynosi między 10 euro a 100 euro miesięcznie, a minimalna płaca 212 euro. Czy na wzór omawianego funduszu nie można by również stworzyć funduszu dla obywateli Unii, bądź zmusić państwa członkowskie do wypłacania przynajmniej 250 euro miesięcznie osobom potrzebującym?”

Jan Masiel (1963) polityk polski

fragment wystąpienia w Parlamencie Europejskim, 23 lutego 2005.

O dzieciach , O butach

„Wielu ludzi uznaje, że na zasiłku wprawdzie się wegetuje, ale to jest znośne, więc nie musi poszukiwać pracy albo pracuje w szarej strefie. Wytwarza się kultura uzależnienia i wyłudzania. W tych krajach, gdzie zasiłki są niskie w stosunku do zarobków, ludzie szybciej znajdują pracę, bo mają silniejsze bodźce do jej poszukiwania. A tam, gdzie zasiłki są stosunkowo wysokie, co gorsza można je długo uzyskiwać, jest tendencja do wyższego bezrobocia.”

Leszek Balcerowicz (1947) polski polityk i ekonomista

Trzeba się bić z PiS o Polskę
Źródło: Rozdział XI. Jakie państwo? w: Trzeba się bić z PiS o Polskę, Wydawnictwo Czerwone i Czarne, Warszawa 2016, ISBN 9788377002186, s. 293.

O ludziach , O uzależnieniu , O poszukiwaniu