Cytaty na temat suknia

„Oczyszczona z plam suknia nigdy już nie będzie tak nieskazitelna jak wcześniej.”

„Mówią, że suknia nie zdobi człowieka… proszę zobaczyć niejedną damę rozebraną, a wnet przysłowie straci swą wartość.”

„Muszę widzieć twarz człowieka, z którym rozmawiam. To tak jak z dyrygowaniem, nie wyobrażam sobie, bym miał dyrygować na odległość za pomocą kamery. Muszę widzieć muzyka, słyszeć jego oddech, zobaczyć, jak układa się frak, suknia, grymas na twarzy, czuć atmosferę sali i skrzypienie instrumentów. Kiedy muzyk nie patrzy na dyrygenta, jest to krępujące i niepokojące.”

„Do dzisiaj wiele osób wyobraża sobie, że Teksas wygląda tak, jak pokazywał go w westernach John Ford. Zresztą nie chodzi tylko o westerny! Widzowie z Europy bardzo często mają takie wyobrażenie o Ameryce, jakie przekazuje im Hollywood – na przykład, że w Nowym Jorku (…) ludzie mieszkają w olbrzymich apartamentach na poddaszu, a po ulicach przechadzają się piękne kobiety w długich wieczorowych sukniach. (…) Dziki Zachód stał się obiektem powszechnej fascynacji dlatego, że tak został wykreowany w westernach.”

„W moim środowisku (co za słowo!) nie wychodziło się za mąż w wieku szesnastu lat w siódmym miesiącu ciąży. Brało się pigułki antykoncepcyjne, kończyło studia, robiło karierę, zaliczało rozlicznych narzeczonych. Aż tu nagle  –  Panie Święty! – huragan uczuć, kapelusz z woalką (welon z mirtowym wianuszkiem byłby może lekką przesadą), kostium od Chanel albo suknia z trenem, i w ogóle Na Wieki Wieków Amen. Pytałam moje znajome: „Ale dlaczego właśnie on?!!” Znajome poprawiały norki albo baranice, obciągały bawełniane podkoszulki albo suknie od Diora, czerwieniły się, jąkały, aż w końcu wyduszały z siebie tę prawdę nad prawdy: „Bo wieesz… on jest dla mnie dobry!” Tu chwytał mnie za każdym razem  –  mnie, ladacznicę-liberałkę  –  śmiech pusty. Dobry! Też coś! Jakby odezwało się zwierzątko domowe w noc wigilijną! Dobry! A cóż to znaczy?”

„Jesteś zbyt ograniczona, zbyt głupia, zbyt płytka, aby napisać interesujący list, a nie pozwalam ci pleść o pięknych sukniach, fryzurach lub innych banałach. Czy nie rozumiesz, że ciągle jestem w złym nastroju z twojego powodu?”

„Nie interesowali jej chłopcy odważni, proszący do tańca, podrywający, zachęcający, jej uwaga kierowała się ku krzesłom pod ścianami, na których wiercili się skrępowani nieśmiałością młodzi melancholicy, głodnym wzrokiem wodzący po falujących na parkiecie sukniach, po migawkowo odsłanianych w pląsach i obrotach nóżętach, po dekoltach uchylających w skłonie tajemnice półokrągłych cieni; młodzieńcy ci, udręczeni nałogiem onanizmu, wychylali kolejne kufle dla kurażu i koordynacji zmysłów, cóż, kiedy wciąż nie mogli oderwać się od swoich siedzisk i poprosić którejś z panien, choćby najbrzydszej na początek, do tańca. Ginęli więc kolejno w śnie pijackim albo oddawali się rozmowom w obrębie własnej płci, usiłując wspólnie ulżyć kompleksom.”

„Bliższa koszula ciału niźli suknia.”

„Islandzka poczta potwierdziła i wzmocniła popularność hulajnog na wyspie. Panie z biura miały do dyspozycji trzykołowe hulajnogi, którymi przemieszczały się na przykład do jadalni po drugiej stronie hali. Po co chodzić, skoro kilkadziesiąt metrów można raz-dwa śmignąć na hulajnodze i przywieźć sobie do biura kawunię lub śniadanie (hulajnogi z przodu miały mały stoliczek). Najczęściej z tego pojazdu korzystała dyrektorka. Gdy chciała skontaktować się z kimś z hali, robiła to szybko i sprawnie, jakby z hulajnogą się urodziła. Myślę, że była najszybsza ze wszystkich pracowników poczty. Stała sztywno wyprostowana, wpatrzona w punkt docelowy i energicznymi ruchami lewej nogi odpychała się od podłogi. I tylko suknia z szerokimi falbanami powiewała między listami i paczkami. Dyrektorkę na hali można było rozpoznać po latającej sukni.”

„Nie marzyłam, by zostać aktorką filmową i zawojować świat, kroczyć po czerwonych dywanach, w pięknych sukniach. Na początku myślałam, by jako aktorka skryć się za maską i parawanem, dlatego też zdecydowałam się na wydział lalkarski w rodzinnym Wrocławiu. Te studia jednak szybko mnie rozczarowały, więc za namową Igora Przegrodzkiego postanowiłam zdawać na wydział aktorski.”

„Suknia nie czyni człowieka.”

„Granie na scenie w romantycznych kostiumach – panowie w mundurach, panie w sukniach z podniesionym stanem – staje się ważnym doświadczeniem aktorskim.”

„Wzorcem radzieckich piosenkarek ówcześnie była Lubow Orłowa (komedie Świat się śmieje, Wołga, Wołga). Eteryczne blond sopranistki w atłasowych sukniach, kopie Orłowej, zawodziły piskliwie od Brześcia po Magadan (…). A tu Polka w grubym swetrze i butach narciarskich, masywna jak kolumna Zygmunta huknęła ze sceny basem.”

„Chcę ci wyznać tajemnicę Czas jest tobą
Czas jest kobietą Jest osobą
Pochlebioną gdy się pada na kolana
U jej stóp czas jak suknia rozpinana
Czas jak nie kończąca się włosów fala
Rozczesywana bez końca
Czas jak lustro co się w oddechu rozjaśnia i zmącą
O świcie kiedy się budzę czas jak ty śpiąca czas jak ty
Jak nóż przebijający mi gardło Ach czy nazwę nareszcie
Tę udrękę czasu który nie odpływa tę udrękę
Czasu zatrzymanego jak krew w naczyniu krwionośnym
To gorsze niż pragnienie nigdy nie spełnione niż nienasycenie
Oczu kiedy przechodzisz przez pokój i drżę z obawy
By nie prysło urzeczenie
To jeszcze gorsze niż przeczuwać cię obcą
W ucieczce
Z myślami gdzie indziej z innym już stuleciem w duszy
Mój Boże jakie ciężkie są słowa I tak być musi
Moja miłości ponad rozkoszami miłości nieprzystępna dziś dla zagrożeń
Bijąca w mojej skroni mój pulsujący zegarze
Kiedy wstrzymujesz oddech duszę się
W moim tętnie waha się i przystaje twój krok

Chcę ci wyznać tajemnicę Każde słowo
Na mych wargach jest nędzarką która żebrze
Utrapieniem dla twych dłoni czymś co gaśnie pod twym wzrokiem
Więc powtarzam że cię kocham bo mnie zwodzi
Kryształ frazy nie dość jasny by zawisnąć na twej szyi
Wybacz mowę pospolitą Ona jest
Czystą wodą która przykro syczy w ogniu
Chcę ci wyznać tajemnicę Nie potrafię
Opowiedzieć ci o czasie który ciebie przypomina
I o tobie nie potrafię ja jedynie tak udaję
Jak ci którzy bardzo długo stoją na peronie dworca
I machają jeszcze dłonią choć pociągi odjechały
Aż im słabnie przegub ręki pod ciężarem nowej łzy

Chcę ci wyznać tajemnicę Ja się boję
Ciebie tego co wieczorem każe podejść ci do okien
Twoich gestów i słów jakich nie wymawia się zazwyczaj
Powolnego i szybkiego czasu boję się i ciebie
Chcę ci wyznać tajemnicę Zamknij drzwi
Łatwiej umrzeć jest niż kochać i dlatego
Życie moje znieść umiałem
Moja miłości”