Cytaty na temat polonista

Zbiór cytatów na temat polonista, rola, mienie.

Cytaty na temat polonista

Beata Andrzejczuk Fotografia

„A może jest niespełnioną poetką, literatką? Tacy ludzie są wspaniałymi polonistami lub najgorszymi z możliwych.”

Beata Andrzejczuk (1966)

Pamiętnik nastolatki (2009)

O ludziach

„(…) gdy skończyłam liceum bałam się, że nie dostanę się do łódzkiej Filmówki. Polonistka powiedziała mi: „Słuchaj Teresa, nie masz szans. Spróbuj na UJ”. I tak zrobiłam. Później, w trakcie pisania pracy magisterskiej, zdałam na reżyserię do Katowic. A na psychologii obroniłam się dopiero, gdy kończyłam szkołę filmową. Bo zagrozili, że bez tego dyplomu nie dadzą mi absolutorium…”

Teresa Kotlarczyk (1955)

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Teresa Kotlarczyk – Chcę poczuć że idę, oddycham, a wokół śpiewają ptaki http://www.nadobre.pl/18893/teresa-kotlarczyk-chce-poczuc-ze-ide-oddycham-a-wokol-spiewaja-ptaki.html

O ptakach , O śpiewie
Krzysztof Globisz Fotografia

„Jeśli traktujemy aktorstwo tylko jako zawód, czyli zarabianie pieniędzy – to nie ma żadnego problemu. Natomiast, jeśli traktujemy go jako rodzaj ekspresji – jest on sferą szaleństwa. Pomiędzy dionizyjskim a apolińskim podejściem do sztuki aktorstwo jest bliskie dionizjom. To jest rodzaj zatracania się. Przez dwie, trzy godziny wolno nam się zatracać, zaprzedawać własną duszę. Takich wariatów – aktorów kochamy. Nie lubimy polonistów aktorstwa, ale kochamy szaleńców, dla których zatracanie się w roli jest wyznawaniem jakiegoś potwornego boga, wyznawaniem potwornej herezji. Idę w to całym sobą. Jeśli tylko lenistwo mnie nie dopada.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Dziennik Polski”, 2 kwietnia 2010

O Bogu , O wariatach , O duszy , O szaleństwie
Ignacy Gogolewski Fotografia

„Moje pierwsze doświadczenia sceniczne to spotkanie z teatrem amatorskim w Otwocku, który ostatnio obchodził 85-lecie. Jako kilkuletni chłopak widziałem tam Zemstę – znakomicie się bawiłem. Dlatego nieco później wpadałem do nich na próby, czasami pozwolono mi zaciągnąć kurtynę, a to wbrew pozorom wcale nie takie łatwe. W liceum przynajmniej raz w miesiącu do warszawskiego Teatru Polskiego zabierał nas – grupę 40 rozbisurmanionych chłopaków – polonista, profesor Minakowski. Był maniakiem teatralnym, zaraził nas tą fascynacją i okiełznał nasze temperamenty. Z Teatru Polskiego zapamiętałem przede wszystkim piękną kurtynę z frędzlami, która mieni się do dziś. Wtedy ten świat za tą wspaniałą płachtą zaczął mnie fascynować. Bardzo często też profesor Minakowski i inni nauczyciele prosili mnie o przygotowanie wiersza na akademię, a to Odę do młodości, a to dwie strony z życiorysu Napoleona. Zwrócono wówczas uwagę na moją umiejętność wypowiadania na głos tekstu. Nawet któregoś dnia podszedł do mnie katecheta i zapytał: „Ignasiu, a nie poszedłbyś do seminarium?”.”

Ignacy Gogolewski (1931) aktor i reżyser polski

Źródło: Agnieszka Michalak, Ignacy Gogolewski o „32 omdleniach”, paleniu i wdzięczności do wieszcza, dziennik. pl, 26 kwietnia 2011 http://kultura.dziennik.pl/artykuly/332792,ignacy-gogolewski-o-32-omdleniach-paleniu-i-wdziecznosci-do-wieszcza.html

O świecie , O zemście , O nauczycielach , Chłopak
Stefania Grodzieńska Fotografia

„Bardzo lubiłam swoje koleżanki, kochałam, uwielbiałam swoją polonistkę, lubiłam i szanowałam łacinnika. Z tych dwóch przedmiotów miałam zawsze piątki, byłam najlepsza w szkole – polski i łacina. A poza tym to dwóje. Bo ja się nie umiem uczyć… To znaczy umiem się uczyć roli na pamięć, to tak, ale tak czegoś się uczyć w szkole, to nie.”

Stefania Grodzieńska (1914–2010) aktorka i pisarka polska

Źródło: RMF Classic, 11 maja 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zapo.htm

Kochać się
Maria Bakka Fotografia

„My, ci, którzy wyszli z PIST-u konspiracyjnego, mieliśmy wszczepione ogromne poszanowanie dla sztuki i dla języka polskiego, nie tylko na scenie, ale i w życiu codziennym. Teraz jest zbytnia swoboda w języku, wkradło się tyle wulgaryzmów. I to, niestety, weszło również do teatru, za kulisy. Mnie te rzeczy ogromnie rażą i np. teraz, kiedy wróciłam na scenę, większość aktorów ograniczała się i faktycznie zaczęli inaczej wyrażać swoje uczucia i myśli. Obserwuję zubożenie języka. U mnie ta dbałość o słownictwo została zaszczepiona już przez moją mamę polonistkę, która wychowywała się w zaborze rosyjskim. Jeżeli chodzi zaś o pracę aktora, to teraz jest dużo więcej czasu na pracę nad sceną. Kiedyś sztuki wystawiano znacznie częściej i znacznie szybciej. Konieczny był sufler, teraz tego właściwie już nie ma. Kiedyś był o wiele mniejszy komfort pracy. Na spektakle jeździliśmy autobusami samopomocy chłopskiej, gdzie przewożono sprzęt rolniczy, uczyliśmy się roli w drodze, w kurzu. Każdy moment wykorzystywaliśmy na pracę. Teatr zawsze był dla mnie jak dom, czułam olbrzymią swobodę i serdeczność, dlatego robiłam to wszystko z przyjemnością.”

Maria Bakka (1922) polska aktorka

Źródło: wywiad, 2009 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/82736.html

O przyjemności , O emocjach , O domu , O myślach

„Tak się jakoś składa, że najczęściej polonistę obdarzają dziewczęta żywszymi uczuciami… – Może dlatego, że polonista reprezentuje między innymi romantyczną poezję – uśmiechnął się Walczak.”

Zygmunt Zeydler-Zborowski (1911–2000)

Źródło: Człowiek o cętkowanej twarzy, s. 59

O emocjach
Ewa Błaszczyk Fotografia

„Wreszcie trafiłam na wyjątkową panią – polonistkę. Ona zawróciła mnie z równi pochyłej, po której staczałam się ku izolacji. Organizowała spotkania z twórcami, z potomkami zmarłych pisarzy, oprowadzała nas po Warszawie, pokazując dom, w którym mieszkał Bolesław Prus. „Otóż Prus, moi drodzy – mówiła – jeździł na welocypedzie. A ponieważ miał kłopoty z błędnikiem, ciągle przewracał się do rowu.””

Ewa Błaszczyk (1955) polska aktorka

Wszystkiemu przyglądaliśmy się jakby przez szkło powiększające.
Wejść tam nie można (2005)
Źródło: s. 34

O domu , O zmarłych

„Jestem z wykształcenia polonistą, ale staram się zajmować filmem. W polskim kinie częstym błędem jest niedopracowanie na etapie scenariusza. Ponieważ sam piszę teksty, wiedza zdobyta na studiach pomaga mi przy narracji, konstrukcji bohatera. Pomimo różnic między językiem filmu i literatury, korzystam z doświadczeń zdobytych na polonistyce.”

Artur Pilarczyk (1975)

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41260

O wykształceniz , O błędach , O literaturze , O wiedzę