Cytaty na temat kolejka

„Miał do kobiet pociąg. Choć mówiąc szczerze, była to zaledwie kolejka wąskotorowa.”

„Kolejka: Najpierw boski czar kielicha, potem trosk i skarg do licha.”

„Rosyjscy generałowie pytali mnie, kiedy rozpadał się Związek Radziecki: my rozwiązujemy Układ Warszawski, więc dlaczego chcecie utrzymać NATO? A ja im na to: niełatwo to zrobić, kiedy ustawia się kolejka krajów, które chcą do sojuszu przystąpić.”

„Jeszcze wcześniej zły moment mnie dopadł.
Tbilisi, pierwszy czerwca, zabawa
Kolejka linowa w Dzień Dziecka się urwała.
Byłem na dole. Na szczęście nie na górze.”

„Ja miałem też lecieć, ale jak ja przeczytałem listę pasażerów tego samolotu… powiedziałem – Danka, zapomnij! Ludzie, ja czytam tak, że leci tak: no ten, to wiadomo – z małżonką Jolantą. On tam schodków nie widzi, ale samolot zobaczył. Następnie leci, następnie leci do Rzymu na pielgrzymkę, leci ten… koszałek z Platformy – marszałek Sejmu Płażyński, następnie leci premier Buzek z małżonką. Ta kobita jakaś nieciekawa! Następnie leci ta z Senatu szefowa… wyleciało mi tera… Jak? (Zwracając się o pomoc do widowni) O, właśnie ta laska marszałkowska – święta Genowefa z Torunia. Następnie leci, następnie patrzę, kto leci?! Palcem tak… patrzę następnie leci Marian [Krzaklewski] Ooo… Powiedziałem. Marian – powiedziałem – proszę bardzo! Niech leci w cholerę i nawet nie wraca! Ludzie, i to wszystko, mili… ludzie… w jednym samolocie!!! Ludzie! Wszystko w jednym samolocie! Ja powiedziałem – Danka, przecież to wystarczy… Ja mówię, czy my jesteśmy Zimbabwe, Gibbon czy jakaś inna cholera? Przecież wystarczyłoby, żeby się w tę turbinkę czy tam w tę korbkę szpak wkręcił… (Gwizd spadającego samolotu). I Powązki przez miesiąc zapchane, bo kolejka stoi na ulicy. A w kraju chaos: nie ma dwóch marszałków! Ludzie! Nie ma premiera, prezydenta! No szlag cię trafił! Ja powiedziałem – Danka, rozpakuj się. Niech oni jadą, se lecą do Rzymu w diabły! My jedziemy do Warszawy – jakby im się szpak w korbkę wkręcił, to jeszcze rozkład Pałacu pamiętam. Ale szczęśliwie wylądowali – nie mam żalu do nikogo, nie mam żalu…”

„Wracam śladami samochodów
i nocuję w mieście. Psy są tutaj ciche
i bardziej uważne. Żadne z tych miejsc
już mnie nie pamięta, ja pamiętam wszystkie.
Nośne światła, notes sklepikarza,
krechy długie jak kolejka na sybir,
przedszkola muzyczne.”

„Była to zbrodnia, która działa do dnia dzisiejszego. Nastąpiło przesądzenie losu Tatr i pogrom ochroniarzy. I nie jest to coś co się kiedyś wydarzyło. To jest proces, który się pogłębia. Góry przestają być cząstką dzikiej przyrody. Poza tym kolejka zmieniła całkowicie wewnętrzny stosunek człowieka do Tatr. Człowiek jadący kolejką dostaje się do serca Tatr, a tam zastaje przerąbany pas urządzeń i szlaków komunikacyjno-narciarskich i tłumy ludzi większe czasami niż na ulicach Zakopanego. Tłumy, które znalazły się w sercu Tatr i w stosunku do dzikiej przyrody zachowują się jak ludzie zdehomonizowani.”

„Nasze życie rośnie jak trwoga i lęk,
nasze życie rośnie jak kolejka po chleb;

nasze życie rośnie jak trawa, jak kurz i jak mech
jak pajęcza sieć, szron i kolonia pleśni,
nasze życie rośnie nieubłaganie jak kaszel i śmiech;
niezależnie od wojen, rozejmów, rokowań,
odprężenia, zmian klimatu, ONZ,
tajnego wyzysku i jawnej tyranii,
pychy czarnych limuzyn i bezdusznych sędziów,
sług bezeceństwa, poddanych nicości,
trujących gazet i przeszczepów serca,
tajnych układów i jawnego kłamstwa,
drwiny z naszych świętości,
zatrucia atmosfery i trzęsienia ziemi”

„Za czym kolejka ta stoi?”

„Kraj, gdzie (…) w sklepach nie ma ryb, żeby odwrócić uwagę od braku mięsa.
Kraj, gdzie liczba mnoga od wyrazu „człowiek” to „kolejka” i gdzie nie można sięgnąć dna tylko dlatego, że już dawno ktoś je ukradł i sprzedał na części.”

„Wydaje nam się, że grozi tu przede wszystkim przemielenie narodu jako zjawiska stałego, w którym żyje nasze społeczeństwo i młodzież, tak aby społeczeństwo nie odczuwało powiązań z narodem. Idzie o to, aby nie odczuwało konsekwencji płynących z życia w konkretnym narodzie, powiązań z jego stylem moralnym, z jego kulturą i wiekowymi osiągnięciami, z jego zwyczajami i obyczajami. Niektórzy księża, mający kontakt z młodzieżą, już dzisiaj dostrzegają, że ogromnie trudno jest zainteresować młodzież sztuką narodowa, malarstwem, rzeźbą czy zabytkami lub chociażby lekturą historyczną, bo ta młodzież już w pewnym stopniu jest odnarodowiona. To znaczy wszyscy nazywamy się Polakami, ale wrażliwość na polskość w pewnym stopniu jest w zaniku. Przynależność do narodu polskiego jest po prostu faktem, z którego nie wyciąga się żadnych konsekwencji. A tymczasem trzeba pamiętać, że uratowanie naszej odrębności państwowej w dużym stopniu zależy od uwrażliwienia młodzieży na wartości rodzinne i narodowe. Środowiska zawodowe, w których żyjemy także poniekąd zatracają tę wrażliwość. Współczesne tendencje oficjalne coraz bardziej zmierzają do tego, aby wszystkie płaszczyzny życia społecznego sprowadzić do wspólnego mianownika; aby pojęcia – rodzina, społeczeństwo, naród, środowisko zawodowe, a nawet – państwo czy rząd rozpłynęły się w jakiejś bezwymiarowej masie. Dąży się do realizacji haseł, które ostatnio można wyczytać na transparentach umieszczonych przy drogach. Wracając niedawno z Gniezna widziałem taki napis – Myśl partii, myślą narodu. A obok przed sklepem kolejka złożona z trzystu osób czekających na kawałek mięsa. Ciekawe, jaka jest myśl tych ludzi? Czy rzeczywiście myśl partii jest myślą narodu? (…) Musimy dostrzegać dążenie monistyczne i totalistyczne również na tym odcinku, aby naszą młodzież uchronić od bezwyrazowości, od zatracenia oblicza wspólnoty rodzinnej, narodowej czy środowiska społecznego.”

„Ustawiła się już kolejka chętnych klientów. Rozmawiamy na przykład z Airbusem o zastosowaniu perowskitu w jego technologii kosmicznej. Zainteresowane są też firmy z przemysłu obronnego i energetyka – japońska firma SOGITS zapytała nas, czy na farmach fotowoltaicznych panele krzemowe możemy pokryć półprzezroczystą folią perowskitową dla zwiększenia efektywności ogniw. Są i rozwiązania dla zwykłych ludzi, na przykład blachodachówki pokryte warstwą perowskitu, dzięki czemu na dachu będzie można produkować prąd bez specjalnych paneli. W pierwszej kolejności chcemy jednak zaprezentować naklejkę na obudowę telefonu komórkowego, dzięki której będzie można go ładować światłem. To aplikacja, która wszystkim pokaże, jak uniwersalny produkt tworzymy.”

„Bogaty Berlin Zachodni też ma swoje brzydkie zakątki. Na Tempelhofer Ufer jest szaro i ciężko. Pośrodku ulicy kanał, nad nim wysoko wielki żelazny most, jeździ po nim kolejka, jest żółta, całkiem inna niż ta w Gdańsku. Brzydki, inny, zamożniejszy świat.”