Cytaty na temat inscenizacja (30 cytatów)

„To jest tak, przyjacielu, jakbyś od rana przyjmował różne pyszne pokarmy i płyny. Kawka – to przygotowany obiekt, bułeczki z szyneczką – piękna scenografia, pyszna zupka – udana inscenizacja, mięsko – niezrównana gra aktorów, desery – zręczna praca szwenkiera, i tak cały dzień, i wszystko pięknie, tylko że ktoś potem w końcu tę kupkę musi zrobić.”

Krzysztof Kieślowski (1941–1996) polski reżyser i scenarzysta filmowy

o swoich filmach.

O grach

„Często pamięć, do której odwoływać się będą reżyserzy, będzie pamięcią samego Starego Teatru, z jego klasycznymi inscenizacjami, scenografiami, rolami.”

Anna R. Burzyńska (1979)

Źródło: Tradycja i profanacja, „Dialog”, nr 12, grudzień 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/153870.html

„Kiedyś złożył mi wizytę Andrzej Wajda i po krótkim wstępie na temat jego koncepcji filmowej inscenizacji Uczty Platona zaproponował mi rolę Sokratesa. Byłem zdumiony? Nie. „Oczywiście – tłumaczył się Andrzej – przeniesiemy Ucztę w czasy współczesne. Ubrania. Właściwy plener. Wszystko tak jak dzisiaj. Nawet problemy zostaną te same. Dyskusja o szczęściu, losie człowieka, miłości i śmierci”. Tak, tak, rzeczywiście, wszystko prawie tak samo. I nawet jestem podobny do Sokratesa jak dwie krople wody. „Więc?” – niecierpliwił się Andrzej. „Nie, to nie jest możliwe”. „Dlaczego?”. „Sokrates nie lubił kobiet”. Zgubiło mnie czyste sumienie. Nie zostałem aktorem filmowym i Uczta Platona nie została sfilmowana. Andrzej jest moim przyjacielem, chociaż zachował w sercu pewną urazę.”

Włodzimierz Sokorski (1908–1999) polski działacz komunistyczny, pisarz, dziennikarz, generał

Źródło: Notatki, Warszawa 1976.

O śmierci , O kobietach , O losie , O zachowaniu

„Wagner nie jest dobrym muzykiem, brak mu poczucia formy i brzmienia, muzyka jego – jeśli wyłączyć efekty inscenizacji – jest bez znaczenia, często dyletancka.”

Robert Schumann (1810–1856) kompozytor niemiecki

Źródło: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 247.

O muzyce

„Inscenizacja tekstów, który znalazłem, jest jak oddawanie do zamieszkania pałaców, które stoją w ruinie. W teatrze przywracamy je do życia. To taki recykling. Rzadko sięgam do współczesnych tekstów, ale w każdym moim spektaklu intensywnie rozmawiam ze współczesnością. To jest mój najważniejszy punkt odniesienia. Sytuacja na zewnątrz nas musi być cały czas przekładana na sytuację bycia aktorem. Dlatego aktor może zabierać widza w takie rejony, do których być może sam by nigdy nie zawędrował. Zabiera go tam nie pokątnie i potajemnie, tylko w pełnej jawności, na oczach świadków. Intryguje mnie ten aspekt jawności.”

Paweł Passini (1977) polski reżyser teatralny

Źródło: „Dziennik”, 3 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mzpa.htm

O czasie , O zamieszkaniu

„Jak wszyscy marzyli o Hamlecie, ja myślałem o Kordianie. Hamlet jest genialny, jestem wielkim fanem tego tekstu, ale po inscenizacji Jana Klaty z Marcinem Czarnikiem stwierdziłem, że Marcin zagrał chyba wszystko, co można było. Ale uważam, że w każdej roli można odnaleźć coś ciekawego. Zawsze intrygowały mnie typy brudne, psychopatyczne, ich ciemne zakamarki umysłu. Nie miałem możliwości jeszcze kogoś takiego zagrać, ale chyba… wszystko przede mną.”

Artur Paczesny (1978)

Źródło: Joanna Krężelewska, Aktor podróżnik, „Głos Koszaliński” nr 247, 22 października 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/148862.html

O myślach , O myśleniu

„Łapicki wierzy aktorom i wierzy Fredrze. A w swoich fredrowskich inscenizacjach nigdy nie używał narzędzi chirurgicznych, szedł za tekstem, myśmy też szli za tekstem.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Dorota Wyżyńska, Jan Englert robi Fredrę, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna” nr 94, 21 kwietnia 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/38106,druk.html

„Należę do pokolenia, na które ogromny wpływ wywarła tzw. szkoła czeska. Od tego czasu upłynęło już wiele lat, ale to czeskie kino jakoś w nas pozostało i pokutuje. Chodzi tu raczej o sposób przedstawienia bohatera, aniżeli o sprawy, które to kino poruszało. Ale w tym sposobie inscenizacji i ciepłym stosunku do bohatera kino szkoły czeskiej jest nam bardzo bliskie. Mój pierwszy film będzie w każdym razie filmem współczesnym.”

Radosław Piwowarski (1948) polski reżyser, scenarzysta i aktor filmowy

Źródło: „Młody film polski – próba sondażu”, nr 8/1978

O szkole , O czasie

„Dokumentalny – pod tym określeniem rozumiemy najczęściej prawdziwy. Patrząc na swoje filmy dokumentalne dochodzę do wniosku, że żaden z nich nie odpowiadał temu kryterium… Dokumentalne było to, że istniała prawdziwa sceneria, że parowóz był prawdziwym parowozem, a maszynista prawdziwym maszynistą, ale reszta była inscenizacją.”

Andrzej Munk (1921–1961) polski reżyser

Źródło: Stanisław Janicki, Polscy twórcy filmowi o sobie, 1962

„Dla kręgów liberalnych i lewicowych wynik wyborów parlamentarnych jest szokiem. Wszyscy dobrze jeszcze mają w pamięci politykę historyczną rządu PiS z lat 2005–2007, polegającą na jednostronnej gloryfikacji bohaterstwa i patriotyzmu Polaków. Wyhamowała ona rozprawę z historią, która zaczęła się przed 15 laty owocując badaniami naukowymi, publikacjami książkowymi, filmami, inscenizacjami i wystawami.”

Anda Rottenberg (1944) polska historyk sztuki, krytyk, kurator sztuki i publicystka

Źródło: Małgorzata Matzke, Polscy twórcy kultury są w szoku http://www.dw.com/pl/sz-polscy-tw%C3%B3rcy-kultury-s%C4%85-w-szoku/a-18823827, dw.com, 3 listopada 2015.

O historii , O lecie

„Ja wstałem z klęczek wobec swoich mistrzów po czterdziestce. Oni nigdy nie uklękli, więc mają łatwiej. Niegdyś uczenie reżyserii zaczynało się od prostych zadań. Dziś już na pierwszym roku mamy do czynienia z inscenizacjami.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Jacek Wakar, Zamiast graffiti – akwarela, „Dziennik Gazeta Prawna”, 24 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20802

O czytaniu

„Chcę pokazać operę w taki sposób, w jaki została napisana. Pragnę odrzucić papierowy patriotyzm, odświeżyć jej obraz i pokazać głównych bohaterów jako normalnych ludzi. Zazwyczaj inscenizacja Strasznego dworu jest czymś w rodzaju historycznego komiksu. Rezygnuję z tego. Przecież to komedia z refleksją, nie tylko narodową, ale przede wszystkim ludzką.”

Laco Adamík (1942) polski reżyser pochodzenia słowackiego

Źródło: „Dziennik Polski”, 5 lipca 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nier.htm

O ludziach , Obraz

„Inscenizacja w moim rozumieniu jest jak ubranie dla człowieka, którego trzeba po prostu odpowiednio ubrać. Nie uprawiam teatru autorskiego, czyli nie uważam sztuki za pretekst dla reżysera do zrobienia przedstawienia luźno opartego na tekście. Nie tyle jednak staram się być wierny autorowi, ile konstrukcji jego sztuki. Nie chcę pisać innego utworu. Swoją reżyserską pracę opieram na konstrukcji dzieła, ale utwór odczytuję po swojemu. Nie ma dwóch ludzi tak samo odczytujących utwór, jeśli naprawdę starają się go zrozumieć. To, co często nazywa się „teatrem wiernym autorowi”, najczęściej jest akademizmem, powtarzaniem utartego sposobu wystawiania sztuki. Tego staram się unikać. Innymi słowy, zależy mi na tym, aby inscenizacja była formą pokazania utworu na scenie. Nigdy formą samą dla siebie. Celem jest zawsze utwór. Przesłanie w nim zawarte.”

Erwin Axer (1917–2012) polski reżyser

Źródło: „Życie”, 15 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/znoww.htm

O życiu , O ludziach

„(…) lubię to wrażenie całości, które jest tak ważne na scenie. Bo obcując z dziełem telewizyjnym czy kinowym, ogląda się poszczególne kadry, w teatrze zaś cały czas uczestniczy się w pełnym, niezmiennym obrazie i dlatego obraz ten musi być cały zagospodarowany. Bardzo ważne jest więc, żeby nie robić kostiumu dla konkretnego, poszczególnego aktora, ale żeby brać pod uwagę wszystkie postaci spektaklu i relacje między nimi. W teatrze bowiem kostium nie tylko określa postać, ale sytuuje ją w specyficzny sposób w całej inscenizacji…”

Irena Biegańska (1939–2005)

Źródło: „Gazeta Targowa” 2001, nr 3

O wrażeniach , O relacjach , O czasie , Obraz

„Chyba [Tadeusz Minc] obejrzał Szewców Witkacego i mnie wybrał. Pierwsze jego pytanie brzmiało: „Czy umiesz gwizdać na palcach?”. Po tym pytaniu zagrałem główną rolę w jego inscenizacji Woyzecka Buechnera. On mnie nauczył oszczędności środków i dokonywania trudnych wyborów wbrew sobie, bo też grałem w kilku jego przedstawieniach.”

Stanisław Melski (1955)

Źródło: Gloria Artis dla Melskiego, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 3 online, 5 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108686.html#

Pytanie

„W naszej tradycji już komedia – a co dopiero farsa – kojarzy się fatalnie. Komedia nie może mówić niczego istotnego i niczego nie może nauczyć, służy jedynie rozbawianiu gawiedzi. To nieprawda, udowodnił to choćby Jacques Lassalle inscenizacją Tartuffe’a, pokazując inną twarz Moliera. Podobnie z Calderonem. Poza tym… Każdy przeżył początek miłości, gdy nie chodzimy, a lekko unosimy się nad ziemią. Coś podobnego czuję, pracując nad tym tekstem. Dotykam w nim tego, co w nas najprostsze, ale nie prostackie, tego, co najszlachetniejsze, ale nie szlacheckie, tego, co śmieszne, ale nie komiczne. Nie jest to graffiti, a raczej akwarela. Jesteśmy przyzwyczajeni, że teraz chlapie się farbą, gdzie popadnie. Proszę bardzo, ale z prawdziwą przyjemnością używam ultramaryny.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Jacek Wakar, Zamiast graffiti – akwarela, „Dziennik Gazeta Prawna”, 24 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20802

O przyjemności , O czytaniu

„Nie ma reżyserów, którzy nie mają pojęcia o fotografowaniu. Są tylko tacy, którzy funkcję inscenizacji oraz ruchu kamery zostawiają całkowicie operatorowi.”

Arkadiusz Tomiak (1969)

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Rozmowa z Arkadiuszem Tomiakiem, autorem zdjęć do filmu Jana Jakuba Kolskiego „Daleko od okna”, stopklatka.pl, 22 grudnia 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1655

„(…) teatr spełnia dzisiaj zupełnie inną rolę niż w latach 70. czy nawet 90. Jesteśmy przytłoczeni mnóstwem bodźców: muzyka, puby, internet, filharmonia, DVD, telewizja, wystawy, performensy. Wszystko. Codziennie dochodzą dziesiątki nowych ofert. W tej sytuacji teatr utrzymywany z pieniędzy publicznych nie powinien startować w zawodach stricte komercyjnych. Mamy inne zadanie. Spełnieniem moich marzeń byłyby takie propozycje artystyczne, które godząc atrakcyjne wykonanie (aktorstwo, inscenizację, scenografię) pozwoliłyby widzom trochę dojrzeć – coś ważnego przeżyć, a czasami także się wzruszyć.”

Izabella Cywińska (1935) polski reżyser teatralny, b. minister kultury i sztuki

Źródło: „Dziennik”, 14 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kzrzu.htm

O muzyce

„Mistrza i Małgorzatę czytałem kilka razy i zawsze, gdy zastanawiałem się, jaką rolę chciałbym zagrać, gdybym został zaproszony do udziału w inscenizacji powieści, wybierałem bez wahania Behemota. Wreszcie mam taką możliwość.”

Daniel Zawadzki (1974) aktor polski

Źródło: Zagra demonicznego kota Behemota, teletydzien.pl, 26 marca 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-zagra-demonicznego-kota-behemota,nId,594544

O czytaniu

„Pamiętam obchody świąt Bożego Narodzenia od drugiej płowy lat 40. XX wieku. Nawet w czasach stalinowskich były one szanowane, nie podejmowano prób ich zakłócenia politycznymi akcjami (…). Jestem przekonany, że wymiar spontaniczności protestu jest tylko życzeniowy. To akcje przygotowane i zaplanowane, mające cele i dobrane środki. Powodują destrukcję społeczną i psychologiczną wśród ludzi, to zupełnie zaprzeczenie etosu Bożego Narodzenia (…). Jest to swego rodzaju inscenizacja, która ma swoich reżyserów i promotorów.”

Henryk Hoser (1942) polski arcybiskup katolicki, misjonarz, lekarz medycyny

o proteście posłów opozycji w Sejmie rozpoczętym 16 grudnia 2016
Źródło: „To zupełne zaprzeczenie etosu Bożego Narodzenia’”. Nawet w stalinizmie nie zakłócano świąt http://malydziennik.pl/to-zupelne-zaprzeczenie-etosu-bozego-narodzenia-nawet-w-stalinizmie-nie-zaklocano-swiat,1291.html, malydziennik.pl, 25 grudnia 2016

O ludziach , O wieku

„(…) pojechaliśmy na cmentarz, na kwatery „Zośki” i „Parasola”. I tam spotkaliśmy siwego pana, to jedno z najbardziej traumatycznych przeżyć w moim życiu. Stał i sam dla siebie robił listę poległych dziewczyn. Opowiadał beznamiętnym tonem, jak wyglądały, opisując ich kolor oczu, włosów, urodę, charakter. Potem mówił, że znaleźli jej szkielet na Długiej, tam, gdzie zginęła. Mówił to z autentycznej potrzeby, to w nim siedziało i musiał wyrzucić to z siebie. Potem w domu oglądałem transmisję tej inscenizacji z aktorami wchodzącymi do kanału. Między autentycznym przeżyciem a szopką wokół przeżycia było to, co mnie uwiera. Wszystko, co jest machaniem sztandarem czy hasłem patriotyzmu, jest sztuczne.”

Jan Englert (1943) aktor polski

o obchodach rocznic powstania warszawskiego.

O kolorach , O domu , O charakterze

„Z przypadku byłem w kilku inscenizacjach asystentem reżysera. I aczkolwiek nigdy nie miałem reżyserskich ciągot, to przy tej okazji zyskałem także jako aktor. Przestałem patrzeć wyłącznie w kategoriach swojej roli na sztukę, nauczyłem się konstruować postać z myślą o całości, znajdować jej miejsce w całości inscenizacji.”

Kazimierz Kaczor (1941) aktor polski

Źródło: „Scena” 1986, nr 7

O myślach , O myśleniu

„(…) może całe moje życie jest żartem właśnie, inscenizacją, jak w teatrze, gdzie nic nie jest prawdziwe.”

Anna Kańtoch (1976) polska pisarka fantasy

Czarne

O życiu

„(…) Warszawie nieodzownie potrzebny był teatr nie tylko o nowoczesnej budowie i urządzeniach scenicznych, lecz i o nowoczesnych zamierzeniach artystycznych, szczególnie pod względem inscenizacji, reżyserii i sztuki dekoracyjnej, które w owym czasie były w Warszawie zupełnie obce. Poza tym chodziło o teatr, który by systematycznie pielęgnował repertuar klasyczny i interesował nim publiczność. Ogólną dewizą nowo powstającego teatru było: dzieło sztuki w najdoskonalszej artystycznej formie.”

Arnold Szyfman (1882–1967) polski dramaturg i reżyser teatralny

Źródło: Powstanie Teatru Polskiego. Teatr Polski w Warszawie 1913–1923, Warszawa 1923

O czasie

„(…) po inscenizacji Jarzyny pewnie już nikt nie powinien robić tego spektaklu…”

Jan Englert (1943) aktor polski

o spektaklu Śluby panieńskie.
Źródło: „Gazeta Wyborcza” Olsztyn, 22 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/uncd.htm

O ślubie

„Nigdy nie marzyłam o Julii. Wręcz bałam się tej roli. Przytłaczała mnie ilość inscenizacji dramatu, setki razy powtarzane monologi Julii na egzaminach wstępnych czy konkursach recytatorskich i jej obraz jako delikatnej filigranowej dziewczynki gdzieś głęboko aż nadto dojrzałej. Odcięłam się jednak od moich uprzedzeń i zaczęłam odkrywać tę sztukę na nowo. Przepuszczając przez to, co kiedyś sama przeżyłam. Chciałam, by moja Julia nie popadła w sztampę i była jak najbardziej moja.”

Monika Buchowiec (1982) aktorka polska

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 12 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rjwsg.htm

Obraz

„Mam nie najlepsze wspomnienia ze swojej pracy pedagogicznej w szkole filmowej. Nie uważam sztuki filmowej za pewien szczególny rodzaj maestrii, której istotę można przekazać. Wyznaję pogląd, wyniesiony z mojej praktyki, że jeśli ma się coś do powiedzenia, to każdy inteligentny człowiek potrafi zrealizować film. Potrzebne do tego umiejętności, to znaczy pewną wiedzę techniczną, pewne zasady i prawidła, może opanować w bardzo krótkim czasie. Zresztą nie robi filmu sam. Reżyserii nauczyć nie można. Jest to szczególna predyspozycja, pewien zespół środków, które są podstawowe i cała umiejętność to nie tyle ich używanie, ile bezustanne odświeżanie tych środków. Ani sposobów inscenizacji, ani sposobu pracy z aktorem, ani sposobu montażu – nie można nauczyć. Jeżeli stwarza się i kanonizuje pewne stałe zasady, jeśli przekazuje się je uczniom po to, by je przyjęli za swoje i stosowali, znaczy, że chcemy, by przyjęli za swoje pewne sztampy, a one są już nieświeże, z drugiej ręki.”

Jan Rybkowski (1912–1987) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: Danuta Karcz, Opisanie świata, „Kino” nr 6 (204), czerwiec 1984, s. 7.

O czasie

„(…) zgłębianie realiów historycznych jest bardzo ciekawe, ale nie mniej fascynująca jest dla mnie możliwość zaprezentowania własnego spojrzenia na daną epokę, na opowieść, wreszcie na psychikę bohaterów. W przypadku tej inscenizacji nie zapominałam o historycznych wzorach, ale też starałam się stworzyć własną wizję.”

Franca Squarciapino (1940)

Źródło: Czerwień na ślubnej sukni, „Rzeczpospolita”, 27 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cnss.htm

O zapominaniu

„Nie ma już czegoś takiego jak klasyczna inscenizacja. Telewizja, film narzuciły kompletnie inny sposób montowania przedstawień. Reżyser wie, że może sobie teraz pozwolić np. na symultaniczną narrację. Widz jest przyzwyczajony do skrótu myślowego. Zawsze protestuję tylko przeciwko jednej formie teatru, która jest dla mnie jego zaprzeczeniem, tzn. próbą odzwierciedlenia na scenie rzeczywistości w skali 1:1. Teatr ma tworzyć nową rzeczywistość w oparciu o świat, który nas otacza.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Bartosz Bator, Teatr Narodowy to nie tylko artystyczne przedstawienie oparte na rzemiośle, „Dziennik” nr 272, 22 listopada 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/62572,druk.html

O świecie , O rzeczywostości

„W tej chwili teatr znajduje się na niebezpiecznym i nieprzyjemnym zakręcie. Ta biologia, obscena, brutalność… Nie żeby mnie to gorszyło, bo mnie już nic nie jest w stanie zgorszyć, ale nie akceptuję tego. Teatr, do którego wstępowałem, to był wspaniały świat. Wtedy liczyły się przede wszystkim wielkie kreacje aktorskie. Dziś już takie zdarzają się rzadko. Teraz kładzie się akcent na inscenizację i filozofię, która ma się do teatru nijak. To zaczyna górować i osłabiać środki aktorskiego wyrazu.”

Jerzy Nowak (aktor) (1923–2013) aktor polski

Źródło: „Życie Warszawy”, 22 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrjest.htm

O życiu , O świecie