Cytaty na temat filharmonia (13 cytatów)

„Spójrzmy więc wstecz i wspomnijmy to, dla czego warto było żyć. Kruk Edgara Allana Poe. Zamek Karmazynowego Króla. 17 minuta Ech Pink Floyd. James Bond. Nights In White Satin The Moody Blues. Adagio Albinioniego. Kobieta Wąż (The Reptile) w kwietniu 1970 roku – seans w sanockim kinie San, kiedy po raz pierwszy i ostatni bałem się na horrorze. Atom Heart Mother. Andante z Tria Es-dur Schuberta. Tom and Jerry. Coca-cola i ketchup. Rzygający grubas w Sensie życia wg Monthy Pythona. Czas apokalipsy. Drugi koncert Marillion w Gdańsku, gdy Fish śpiewał Lawendy „tylko” dla mnie i Anki. Clint Eastwood i scena z rondlem w westernie Joe Kidd. O fortuna – pierwsza pieśń z Carmina Burana Carla Orffa. Twin Peaks. Wizyta w Domu Kobiety Węża (Oakley Court pod Londynem). Wzruszenie, gdy przyszło mi zapowiedzieć koncert Petera Hammilla w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy 14 października 1995. Miłość w czasach zarazy Marqueza. Lost Highway. Noc i poranek 31 maja 1998…
Wszystkie te chwile przepadną w czasie, jak łzy w deszczu. Pora umierać.”

Tomasz Beksiński (1958–1999) polski dziennikarz muzyczny, prezenter radiowy, tłumacz

felieton, który był de facto listem pożegnalnym Tomasza Beksińskiego,
Opowieści z Krypty
Źródło: felieton Fin de siecle, „Tylko Rock” nr 1 (101), styczeń 2000.

O miłości , O kobietach , O domu , O śpiewie

„Do kościoła przychodzą bardzo różni ludzie, rzemieślnik, robotnik, profesor, artysta. Na koncercie w filharmonii siedzą ci, którzy się dobrali, którzy kochają muzykę. W kościele obok rzeźnika stoi docent. Jak do nich wszystkich przemówić? To nie jest proste, naprawdę.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O ludziach , Kochać się

„I co ty na to, zapytał go, gdy wychodzili po moim koncercie z Filharmonii. Chapeau bas, powiedział widząc mnie stojącego na ulicy z jeszcze ciepłym instrumentem pod pachą. Zdjął kapelusz, po tym jak przelatujący gołąb ozdobił nakrycie jego szlachetnej głowy beżowo-kremowym rzucikiem.”

Marek Konecki (1949)

Księga kpin (satyry, ironie i nonsensy)

O zdjęciach

„Wrocław to przepiękne miasto, które ma swoją wspaniałą historię i tradycje muzyczne, rewelacyjną filharmonię oraz znakomitych solistów. Myślę, że ma szansę wytworzyć swoje własne wartości, swoją własną tradycję koncertową, a jeśli ktoś znajdzie analogie z Wiedniem, czy Paryżem, to bardzo pięknie.”

Jan Miłosz Zarzycki (1966)

Źródło: Przepiękny Wrocław może stworzyć własną tradycję koncertową, tuwroclaw.com, 8 stycznia 2013 http://www.tuwroclaw.com/wywiady,przepiekny-wroclaw-moze-stworzyc-wlasna-tradycje-koncertowa,wyw4-2130.html

O historii , O myślach , O myśleniu

„Teatr i film się rozeszły. To są zupełnie inne media, tak jak cyrk i filharmonia.”

Jurek Bogajewicz (1949) polski reżyser, scenarzysta i aktor

Źródło: wywiad Jacka Mateckiego i Agnieszki Passendorfer, „Cinema Polska” 10/1996

„(…) teatr spełnia dzisiaj zupełnie inną rolę niż w latach 70. czy nawet 90. Jesteśmy przytłoczeni mnóstwem bodźców: muzyka, puby, internet, filharmonia, DVD, telewizja, wystawy, performensy. Wszystko. Codziennie dochodzą dziesiątki nowych ofert. W tej sytuacji teatr utrzymywany z pieniędzy publicznych nie powinien startować w zawodach stricte komercyjnych. Mamy inne zadanie. Spełnieniem moich marzeń byłyby takie propozycje artystyczne, które godząc atrakcyjne wykonanie (aktorstwo, inscenizację, scenografię) pozwoliłyby widzom trochę dojrzeć – coś ważnego przeżyć, a czasami także się wzruszyć.”

Izabella Cywińska (1935) polski reżyser teatralny, b. minister kultury i sztuki

Źródło: „Dziennik”, 14 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kzrzu.htm

O muzyce

„Sam widziałem, jak torturowali generała Jaruzelskiego. Dwie godziny go torturowali. Jazzem w filharmonii. Jeszcze prymas obok siedział, żeby ostatnią posługę dać w razie czego… Nie, wytrzymał! Nie takie rzeczy wytrzymywał!”

Krzysztof Jaroszyński (1953)

Monolog z 1990

„Wbrew potocznej wierze kolekcje online nie odciągną widzów od zbiorów fizycznych, a nagrania koncertów dostępne w sieci posłużą filharmonii prędzej jako promocja niż staną się nieuczciwą konkurencją.”

Alek Tarkowski (1977)

Źródło: Kultura kornukopii, culturecongress.eu http://www.culturecongress.eu/theme/theme_masses_of_culture/biweekly_tarkowski_mass_of_culture

O wierze

„Połowa europejskiego repertuaru operowego powstała w Rosji. Genialna literatura, wspaniały balet. Ale przede wszystkim panuje tam wielka miłość zwykłych ludzi do sztuki, do artystów. Rosjanin będzie pościć, ale uskłada na bilet do teatru! Muzea są pełne zwiedzających, księgarnie czytających. Nawet polityka – tak restrykcyjna! – nie zabiła w Rosjanach potrzeby obcowania ze sztuką. W Polsce to się nie udało, w Polsce zniszczono sztukę beznamiętnym skreśleniem kultury z każdego możliwego budżetu. Z dwóch procent, wydawanych przez państwo na kulturę, zostały dwie dziesiąte; poniżej błędu statystycznego. A w Rosji buduje się nowe teatry i filharmonie. Ot, paradoks.”

Henryk Baranowski (1943–2013) polski reżyser, scenarzysta i aktor

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 7 maja 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/okoszmarzew.htm

O miłości , O ludziach , O błędach , O literaturze

„Ewolucja muzyki XX wieku, zerwanie z tonalnością, dodekafonia, aleatoryzm, pierwsze eksperymenty z muzyką konkretną, a w końcu możliwość utrwalania na płycie i taśmie wyznaczyły kierunki rozwoju w następnych dziesięcioleciach. Muzyka stała się powszechnie dostępna nie tylko z poziomu sal koncertowych czy ludowych festynów, ale także w domu. Okazało się, że istnieje ogromne zapotrzebowanie społeczne na muzykę odartą z patosu filharmonii, bardziej rozrywkową, mogącą towarzyszyć ludziom na co dzień. Jazz, blues, rock&roll, a potem rock torowały sobie niezależnie drogę do słuchaczy, równolegle do muzyki określanej mianem poważnej. Twórcy awangardowi dostrzegli wielki potencjał w instrumentach elektronicznych, które po wojnie zaczęły stopniowo zdobywać studia eksperymentalne rozgłośni radiowych, a później stawać się normalnym instrumentarium wykorzystywanym w procesie twórczym. Kraftwerk zaczynał na początku lat 70., w okresie przez wielu uważanym za jeden z najbardziej płodnych i twórczych w dziejach muzyki współczesnej. Psychodelia, rock progresywny czy eksperymenty z elektroniką były wyznacznikami zmian mentalności młodego pokolenia, które nie chciało już słuchać Elvisa Presleya czy skocznych piosenek The Beatles, a znaleźć w dźwiękach ulubionych wykonawców coś mistycznego, pozwalającego oderwać się od rzeczywistości.”

Przemysław Mieszko Rudź (1976)

Źródło: Tomek Nowak, Kraftwerk jest tu, muzyka.pl, 26 czerwca 2013 http://www.muzyka.pl/wywiady/strona/229/1.html

O wojnie , O muzyce , O domu , O rzeczywostości

„Ada Sari była niezwykła, zaczynając od stroju. Przed wyjazdem do filharmonii i Teatru Wielkiego, gdzie jej towarzyszyłem, krawcowa projektowała jej stroje, a szewc z tego samego materiału robił buciki, zwane prunelkami. Miała ich 40 czy 60 par. Proszę pana – do każdej sukni prunelki. Na głowę zarzucała czarną woalkę z czarnymi kropkami, nazywała je muchami. Do tego szal wenecki spięty na dwa lwy, które w oczach miały brylanty. Na szyi na złotym łańcuchu zawieszała aparat do patrzenia, bo nie używała okularów, była to soczewka oprawiona złotem z brylantem w uchwycie. Dobierała garnitur biżuterii, czyli jeden rodzaj kamienia: brylanty, szmaragdy albo perły. Ada Sari żyła jak w akwarium – sama nigdzie się nie poruszała. W Ministerstwie Kultury prowadzony był kalendarz jej wyjazdów i minister wysyłał samochód. Pamiętam, podczas przerwy w Teatrze Wielkim szliśmy przez hol, ja młodziutki, szczupły chłopiec, ona wielka gwiazda, trzymała mnie pod rękę, a po obydwu stronach wszyscy gięli się w ukłonach. Ada Sari kłaniała się uprzejmie, ja pytałem: „Kim jest ten pan?”, a ona uśmiechnięta odpowiadała: „Nie mam pojęcia”, i szliśmy dalej.(…) Ona nigdy nie była w sklepie. Uczennice żartowały: „Maestra, ile kosztuje jajko?”. A ona: „Pięć złotych.””

Bogusław Kaczyński (1942–2016) polski dziennikarz i krytyk muzyczny

A kosztowało 40 groszy. Jej się myliły waluty, bo ciągle była w innym kraju.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 29 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmcal.htm

O samochodach , O gwiazdach

„Ada Sari była niezwykła, zaczynając od stroju. Przed wyjazdem do filharmonii i Teatru Wielkiego, gdzie jej towarzyszyłem, krawcowa projektowała jej stroje, a szewc z tego samego materiału robił buciki, zwane prunelkami. Miała ich 40 czy 60 par. Proszę pana – do każdej sukni prunelki. Na głowę zarzucała czarną woalkę z czarnymi kropkami, nazywała je muchami. Do tego szal wenecki spięty na dwa lwy, które w oczach miały brylanty. Na szyi na złotym łańcuchu zawieszała aparat do patrzenia, bo nie używała okularów, była to soczewka oprawiona złotem z brylantem w uchwycie. Dobierała garnitur biżuterii, czyli jeden rodzaj kamienia: brylanty, szmaragdy albo perły. Ada Sari żyła jak w akwarium – sama nigdzie się nie poruszała. W Ministerstwie Kultury prowadzony był kalendarz jej wyjazdów i minister wysyłał samochód. Pamiętam, podczas przerwy w Teatrze Wielkim szliśmy przez hol, ja młodziutki, szczupły chłopiec, ona wielka gwiazda, trzymała mnie pod rękę, a po obydwu stronach wszyscy gięli się w ukłonach. Ada Sari kłaniała się uprzejmie, ja pytałem: „Kim jest ten pan?”, a ona uśmiechnięta odpowiadała: „Nie mam pojęcia”, i szliśmy dalej.”

Ada Sari (1886–1968) śpiewaczka polska

Źródło: Dariusz Zaborek, Ja, Maria Callas, „Gazeta Wyborcza”, 29 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmcal.htm

O samochodach , O gwiazdach

„Nie uważam, że dobry smak i dbałość o wygląd są archaiczne, a złe obyczaje miały być w modzie. Tym bardziej że nie wszyscy są tacy. Teraz media hołdują najgorszej części młodzieży, którą sobie umownie nazywam „Praga 2”, przepraszam Pragę. Ale to skąd tyle młodzieży w filharmonii, w teatrach, na wystawach? Jest inna młodzież, a my ciągle hołdujemy najgorszym gustom. Nie podciągamy tamtych do tej lepszej części, tylko tę lepszą chcemy młoteczkiem wyrównać.”

Stanisława Ryster (1942)

Źródło: wyborcza.pl http://wyborcza.pl/1,81388,3525750.html?as=5&ias=7&startsz=x

O młodzieży , O wyglądzie