Cytaty na temat festyn (6 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Czy Polska ma być republiką czy monarchią? Zasadniczo jest to obojętne. Rozmaite okoliczności przemawiają za tą lub tamtą formą (boć to tylko forma). Ostatnich trzynaście lat naniosło niemało argumentów przeciwko republice. Monarcha dziedziczny nie będzie urządzać rozmaitych krętactw, by się utrzymać na naczelnym stanowisku; odpadną krecie roboty współzawodników i podział łupów, rozdział państwa pomiędzy zwolenników. Przyzwoitość publiczna powróci na swoje miejsce – powiadają sobie Polacy, a to jest argument bardzo ważki. Przybył wreszcie argument taniości; wszystkie bowiem fety i festyny wszystkich dworów monarszych w Europie nie kosztowałyby tyle, ile wydano w republikańskiej Polsce na publiczne uroczystości i galówki dwu – i trzydniowe. Byłem republikaninem, zrobiono mnie monarchistą; może nie mnie jednego?”

Feliks Koneczny (1862–1949) historyk polski, historiozof

Monarchia a republika
Źródło: Państwo i Prawo, Wydawnictwo WAM, Kraków 1997, s. 224–225.

„Z tego festiwalu zrobiono folklorystyczny festyn. Pomysł, że w tym roku będziemy nagradzać młodych, w przyszłym roku będziemy nagradzać kobiety, a za dwa lata będziemy nagradzać inwalidów jakoś do mnie nie trafiają. (…) Gdynia wydaje mi się jedną wielką mistyfikacją – blichtr, sława, reflektory, polskie Cannes, to takie trochę polskie dżinsy. Tak naprawdę, gdyński festiwal powinien być miejscem refleksji. Kinematografia bowiem jest odzwierciedleniem naszej zbiorowej podświadomości. To powinno być miejsce w którym kreują się nasze postawy wobec kraju. Zamiast zachwycać się tym, że dzieci ustawiają się tam w kolejce po autografy, powinniśmy raczej zadbać o to, żeby te dzieci zaczęły oglądać filmy, dzięki którym zaczną zadawać jakieś pytania, zaczną rozmawiać na nieco wyższym poziomie niż konsumenci produkcji spod znaku reality show.”

Piotr Szulkin (1950–2018) polski reżyser, scenarzysta, pisarz

o Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.
Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Piotr Szulkin odkrywa tajemnice „Ubu króla” http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18132, stopklatka.pl, 16 stycznia 2004.

O kobietach , O dzieciach , O tajemnicy , Pytanie

„I nagle Toccata, w chwili gdy słońce znika całkowicie za chmurami, zgromadzonymi na samej linii horyzontu. W operze niebios – ogromne czerwone smugi, czarny plusz, delikatne budowle, które sprawiają wrażenie, jakby były utkane z drutu żelaznego i puchu, przygotowują się w szerokim układzie, czerwonym, zielonym i czarnym – pokrywając cały nieboskłon, ewoluując w nieustannie zmieniającym się oświetleniu, według najbardziej majestatycznej z choreografii. Toccata, na tym uśpionym morzu, pod festynem tego królewskiego nieba… chwila jest niezapomniana.”

Albert Camus (1913–1960) francuski pisarz, noblista

Dzienniki z podróży

O wrażeniach , O słońcu

„Ewolucja muzyki XX wieku, zerwanie z tonalnością, dodekafonia, aleatoryzm, pierwsze eksperymenty z muzyką konkretną, a w końcu możliwość utrwalania na płycie i taśmie wyznaczyły kierunki rozwoju w następnych dziesięcioleciach. Muzyka stała się powszechnie dostępna nie tylko z poziomu sal koncertowych czy ludowych festynów, ale także w domu. Okazało się, że istnieje ogromne zapotrzebowanie społeczne na muzykę odartą z patosu filharmonii, bardziej rozrywkową, mogącą towarzyszyć ludziom na co dzień. Jazz, blues, rock&roll, a potem rock torowały sobie niezależnie drogę do słuchaczy, równolegle do muzyki określanej mianem poważnej. Twórcy awangardowi dostrzegli wielki potencjał w instrumentach elektronicznych, które po wojnie zaczęły stopniowo zdobywać studia eksperymentalne rozgłośni radiowych, a później stawać się normalnym instrumentarium wykorzystywanym w procesie twórczym. Kraftwerk zaczynał na początku lat 70., w okresie przez wielu uważanym za jeden z najbardziej płodnych i twórczych w dziejach muzyki współczesnej. Psychodelia, rock progresywny czy eksperymenty z elektroniką były wyznacznikami zmian mentalności młodego pokolenia, które nie chciało już słuchać Elvisa Presleya czy skocznych piosenek The Beatles, a znaleźć w dźwiękach ulubionych wykonawców coś mistycznego, pozwalającego oderwać się od rzeczywistości.”

Przemysław Mieszko Rudź (1976)

Źródło: Tomek Nowak, Kraftwerk jest tu, muzyka.pl, 26 czerwca 2013 http://www.muzyka.pl/wywiady/strona/229/1.html

O wojnie , O muzyce , O domu , O rzeczywostości

„Garniemy się do muzyki,
Muzyka to jest nasz festyn.
Kochamy trąbki i smyki
Obój, klarnet, klawesyn.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Źródło: Kronika olsztyńska (1950), Pieśni (1953), V

O muzyce , Kochać się

„Zastanawiam się i zastanawiam, jak ustalić Prawo, określające najzwięźlej tę sytuację specyficzną Ducha europejskiego. Nie widzę nic innego, oprócz

IM MĄDRZEJ TYM GŁUPIEJ.

W istocie: tu nie mowa o tym pewnym kontyngencie głupoty, jeszcze nie przezwyciężonej, z którą rozwój prędzej czy później się załatwi. Tu by szło o głupotę, postępującą w parze z rozumem, która z nim razem wzrasta. Spójrzcież na wszystkie festyny intelektu: te koncepcje! Te odkrycia! Perspektywy! Subtelności! Publikacje! Kongresy! Dyskusje! Instytuty! Uniwersytety! A jednak: głupio.

Muszę się zastrzec, że prawo im mądrzej, tym głupiej, formułuję bez odrobiny żartu. Nie, to tak naprawdę.. I zasada odwrotnej proporcjonalności zdaje się dosięgać samej istoty rzeczy, albowiem coraz szlachetniejszej jakości rozumu odpowiada coraz nikczemniejsza kategoria głupstwa, to głupstwo staje się coraz bardziej ordynarne i nie dzięki czemu innemu, tylko właśnie wskutek prostactwa swojego, wymyka się coraz subtelniejszym instrumentom kontroli intelektualnej… rozum nasz za mądry by móc się obronić przeciw głupocie tak głupiej. W episteme zachodniej to co jest głupie, jest głupie w sposób gigantyczny - dlatego jest nie do uchwycenia.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1961-1966

O głupocie