Cytaty na temat bark (11 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Gdybym mogła cofnąć się w czasie, to chciałabym zagrać w którymś filmie Stanisława Barei. To taka sfera marzeń, ale przecież marzenia mogą być nierealne. Tamten humor jest absolutnie przecudowny! Filmy i seriale takie jak Alternatywy 4 można „łyżkami jeść”. Może jeszcze kiedyś ten humor się odrodzi, może wskoczymy na taki poziom polskiego absurdu.”

Andżelika Piechowiak (1980) polska aktorka

Źródło: „Zagrać z pająkiem?! O nie!” - rozmowa z Andżeliką Piechowiak, 6 września 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5467/Zagrac-z-pajakiem-O-nie-rozmowa-z-Andzelika-Piechowiak.html

O marzeniach , O czasie

„PKP Intercity jest znakomity, rodem z kroniki filmowej PRL. Czytamy na stronie internetowej wpis z 15 grudnia: „pomimo trudnych warunków pogodowych PKP Intercity z powodzeniem i nieprzerwanie prowadzi ruch pociągów, a pasażerowie docierają do stacji docelowych”. (…) Czytamy dalej: wystartował niezwykły projekt Intercity Kino Polska. Pasażerom serwuje się filmy Barei: Poszukiwany, poszukiwana, albo Lekarstwo na miłość. A może poleciłby pan panie ministrze projekcję tasiemców filmowych na długą podróż – na przykład Niewolnica Isaura, albo dla rozrywki Pociąg widmo?”

Wiesław Szczepański (1960) polski polityk, członek partii SLD

Niestety horroru nie polecam, horror przeżywają pasażerowie.
Źródło: tvn24.pl, Isaura, Bareja i salwy śmiechu w Sejmie http://www.tvn24.pl/1,1686495,druk.html

O miłości , O śmiechu , O czytaniu

„Miał genialną umiejętność konstruowania komedii skutecznie oddziałujących na widza. Bawią przecież do dzisiaj. Moi koledzy filmowcy strasznie krzywią się na filmy Barei, wytykając mu błędy widoczne na ekranie. I w wielu przypadkach mają rację, tyle że nie potrafią nakręcić równie zabawnych opowiastek.(…) Miał niezwykle łagodny charakter, jasno mówił, o co mu chodzi. Był erudytą, do tego uwrażliwionym na absurdy naszej rzeczywistości. Szczęśliwie spotkali się z Tymem, jeden od drugiego czerpał. I wzajemnie się nakręcali.”

Krzysztof Kowalewski (1937) aktor polski

o Stanisławie Barei.
Źródło: Małgorzata Piwowar, W teatrze umiem być groźny, „Rzeczpospolita”, 29 sierpnia 2008 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/w-teatrze-umiem-byc-grozny.html

O charakterze , O rzeczywostości

„Komedia jest bardzo wdzięcznym i szlachetnym gatunkiem. Rozbawić człowieka jest znacznie trudniej niż zmusić do płaczu czy przestraszyć. Poza tym szczypta komediowości i dystansu osładza tę gorycz, wynikającą z tematów, których realizacji się podejmuję. W takiej formie lepiej się to ogląda. Formuła komediowa umożliwia pewne skróty, uproszczenia, pozwala przy użyciu mniejszej ilości środków powiedzieć o wiele więcej, niż w poważnym dramacie psychologicznym, czy publicystycznym. Najlepszym dowodem na to są filmy Stanisława Barei, który portretował peerelowskie wynaturzenia przy pomocy komediowej estetyki i wynikających z niej skrótów. Cała szkoła moralnego niepokoju nie jest warta jednego filmu Barei.”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Źródło: Rozmowa z Juliuszem Machulskim http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1671

O szkole , O pomocy

„Ciężar rachuje się wedle bark. Wiedział Bóg, co pan wytrzyma, i tyle dał.”

Maria Rodziewiczówna (1864–1944) polska pisarka

Klejnot
Źródło: s. 200

O Bogu

„Ekipa czasem zapomina i traktuje mnie tak jakbym naprawdę spodziewała się dziecka! – śmieje się nasza gwiazda. – Panowie na każdym kroku ustępują mi miejsca, a panie z rozczuleniem głaszczą mnie po sztucznym brzuchu! Jest zrobiony klasycznie z gąbki i poduszek. Miałam podobny 35 lat temu na planie filmu Niespotykanie spokojny człowiek Stanisława Barei. To były czasy komunizmu, więc ekipa wykorzystywała mnie do zakupów spożywczych. Bywało, że poświęcaliśmy na to dwie godziny przed zdjęciami.”

Małgorzata Potocka (aktorka) (1953) polska aktorka, reżyserka, producentka filmowa

Źródło: Małgorzata Potocka i sztuczny brzuch! http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1492.html

O dzieciach , O gwiazdach , O czasie , O zapominaniu

„Dwukrotnie było tak, że stawałem do walki nie w pełni sprawny. Gdy startowałem ze swoim słynnym już złamanym małym palcem u stopy na turnieju kwalifikacyjnym do igrzysk w Sydney w 2000 roku, wstrzykniętą miałem blokadę przeciwbólową. Udało się uchronić ten palec i awansować na igrzyska. Z blokadą startowało mi się źle, nie wiedziałem, czy dam radę, bo kontuzja ograniczała zastosowanie określonych technik w judo. Tak było podczas samych igrzysk. Miałem znieczulony bark i skończyło się źle.”

Paweł Nastula (1970) judoka polski

Źródło: Kontuzja. Diabelski przeciwnik, wyborcza.pl, 5 sierpnia 2008 http://wyborcza.pl/1,76842,5547088,Kontuzja__Diabelski_przeciwnik.html#ixzz1Kv09Th9g

O walce

„Rafa komedii polega na tym, że nie wiem, czy moje poczucie humoru współgra z dzisiejszym. Zgłębiam fenomen Stanisława Barei. Jego trzydziestoletnie filmy dalej śmieszą współczesne dzieciaki. Co je śmieszy? – pytam. Przecież to były kabaretowe skecze, a nie film.”

Jerzy Stuhr (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: rozmowa Pawła Smoleńskiego, Nie znoszę tej Polski w gorączce, „Gazeta Wyborcza”, 19–20 stycznia 2013.

„Na każde zawody wożę 6 albo 7 tyczek, cała paczka waży ok. 20 kg. Na szczęście mam trenera dżentelmena, który nosi je za mną. Ale kiedy jestem sama, zarzucam je jedną ręką na bark i maszeruję. Kupując bilet na samolot trzeba znaleźć lot, który przyjmie tyczki na pokład. Czasami luk jest za krótki, czasami bagaże pakują w kontenery. Wtedy nie jadę na zawody. Albo jadę i czekam, aż tyczki dolecą.”

Monika Pyrek (1980) polska lekkoatletka

Źródło: dziennik.pl http://dziennik.pl/sport/article134531/Monika_Pyrek_Prosze_tyczke_o_pomoc.html

O szczęściu , O sporcie , O czekaniu

„Zaznał pełnych litości spojrzeń, zająknień, współczującego kiwania głową, doświadczył niby to solidarnych męskich uścisków i niby to kamrackich walnięć w bark. Nasłuchał się apeli, by się trzymał i był twardym. Powodujących, że od razu miękł i przestawał się trzymać, choć jeszcze przed momentem było, zdawałoby się, już całkiem dobrze.”

Andrzej Sapkowski książka Lux perpetua

Lux perpetua

„Rafa komedii polega na tym, że nie wiem, czy moje poczucie humoru współgra z dzisiejszym. Zgłębiam fenomen Stanisława Barei. Jego trzydziestoletnie filmy dalej śmieszą współczesne dzieciaki. Co je śmieszy?”

Jerzy Stuhr (1947) polski aktor i reżyser

pytam. Przecież to były kabaretowe skecze, a nie film.
Źródło: rozmowa Pawła Smoleńskiego, Nie znoszę tej Polski w gorączce, „Gazeta Wyborcza”, 19–20 stycznia 2013.