Cytaty na temat asfalt

„Ciągle pada! Asfalt ulic jest dziś śliski jak brzuch ryby,
Mokre niebo się opuszcza coraz niżej,
żeby przejrzeć się w marszczonej deszczem wodzie.”

„O asfalt mokrych ulic
Roztrzaskał się jej dzień,
Samotna pośród ludzi
Nie chciała serca nieść.

Królowa małych tęsknot
O wiatr oparła dłoń.
Płakało ciemne niebo,
Gdy odchodziła stąd.”

„Lodowaty ziąb starali się odgonić przekleństwami, ale te zamarzały im na posiniałych ustach i upadały z trzaskiem na oblodzony asfalt alei.”

„(…) przeprosiny to zabawna sprawa. W połowie przypadków nie są szczere. A nawet jeśli są, i tak nie da się już odwrócić tego, co się zrobiło. Och, tak mi przykro, przejechałem twojego kota. Kot od tego nie ożyje a z rozdziawionego pyszczka na asfalt nadal wypływają mu flaki. Mogę ci kupić innego kota, ale to nic nie zmieni, tyle że teraz będę miał okazję przejechać również tego nowego.”

„Przechodząc, zerknęła na „sadzawkę”. Upchnięta przy krawężniku, gdzie zdarł się asfalt i brakowało kilku płyt chodnikowych, zbierała miejscowe ścieki i dryfujące ku niej odpadki organiczne. Kiedy temperatura rosła, co jakiś czas na ohydnej powierzchni pojawiały się śmierdzące bąble. Vicki nie miała pojęcia, jak głęboka może być sadzawka, która w ciągu pięciu lat ani razu nie wyschła, miała za to teorię – pewnego dnia coś wypełznie z tej pełnej resztek miski pierwotnej zupy i zacznie terroryzować okolicę. Lepiej mieć na nią oko, żeby tego nie przegapić.”

„Chodzą ludzie, asfalt depczą
Nikt nie krzyknie, każdy szepcze
Drzwi zamknięte, zaklepany krąg

Tylko czasem kropla z oczu
po policzku w dół się stoczy
I to dziwne drżenie rąk”

„Czarno-biały pejzaż miasta,
w górze niebo, w dole asfalt.”

„Kiedy odchodzą w cień drzew,
Płacze tylko niebo
I w wielkim zgiełku miasta
Cichnie jeden głos.
Kiedy odchodzą w cień drzew,
Inni domów strzegą,
A noc wdeptana w asfalt
Lepi się jak wosk.”

„Wstanę teraz, by pójść ku wyspie Innisfree,
Chatka z gliny i łóz na środku wyspy stanie:
W dziewięciu rzędach groch i ul, i pszczoły, i
Mieszkanie będę miał na pełnej pszczół polanie.

I znajdę spokój tam, gdzie świerszczy śpiewny gwar,
Spokój z poranka mgieł powoli spłynie w końcu;
Północ tam zawsze lśni, błyszczy południa żar,
A purpurowy zmierzch pełen jest skrzydeł dzwońców.

Wstanę teraz, by pójść, bo słyszę fali głos,
Choć plusk. gdy liże brzeg, ledwie się wsącza w ciszę;
Jezdni pod stopą bruk, chodnik czy asfalt szos,
Słyszę go dzień i noc, na sercu dnia go słyszę.”