Cytaty z książki

Przy obieraniu cebuli

„Dla tego, kto widział pojedyncze trupy i wiele trupów, każdy kolejny dzień to wygrana.”

„Nieskończenie wiele odcieni szarości między czernią a bielą: moje credo.”

„Czym jest człowiek? Niczym innym jak cząstką, udziałowcem, biernym uczestnikiem, elementem złożonej z elementów historii.”

„To, co po, jest zawsze tym, co przed. Na to, co nazywamy teraźniejszością, na to ulotne teraz-teraz-teraz, pada stale cień minionego teraz, tak że również drogę ucieczki do przodu, zwaną przyszłością, można przebiec jedynie na ołowianych nogach.”

„Kto uważa, że stoi pod pręgierzem, ten obmyśla zemstę, która jednak z reguły trafia w próżnię bądź – (…) – wypuszcza papierowe kwiaty i niewypowiedziane zniewagi, przekleństwa, które właściwie miały być wabiącymi okrzykami.”

„Podobał mi się taki gość jak ten. Przeklęty przez bogów skazaniec, który absurdalności ludzkiej egzystencji jest równie pewien jak wschodu i zachodu słońca i dlatego wie, że kamień wtaczany przezeń na górę nie poleży na szczycie, wyrósł w moich oczach na godnego czci świętego. Bohater poza nadzieją i rozpaczą. Ktoś, kogo uszczęśliwia kamień w ciągłym ruchu. Ktoś kto nigdy nie rezygnuje.”

„Partyjni bonzowie – złociste bażanty.”

„Kraj, z którego wywodzi się najmłodszy dogmat – tam nowość jako taka i otoczka nowości to cenna i dobrze sprzedająca się wartość.”

„Co pozostaje, to spontaniczne migawki przypadku, które pamięć archiwizuje.”

„Machinacje pod osłoną fasad i katolickie konszachty podawały się za politykę.”

„Bez matury człowiek wart jest tylko połowę (…). Człowiek bez matury się nie liczy.”

„Wina, niezbita bądź utajona czy tylko domniemana, trwa i trwa. Nieustannie tyka i nawet w podróżach donikąd trzyma już dla człowieka miejsce. Wygłasza swoją śpiewkę, nie boi się powtórzeń, łaskawie pozwala na jakiś czas o sobie zapomnieć i przezimować w snach. Pozostaje niczym osad, nie sposób jej wywabić jak plamę, wychłeptać jak kałużę.”

„Wszystko, zarówno nieszczęście, jak i szczęście (…) – zależy od wyższej woli, jest wytyczone przez opatrzność.”

„Czas odkłada się warstwa po warstwie. To, co pokrywa, można co najwyżej dojrzeć przez szpary.”

„Wszystko, co złe, powinno się zapomnieć…”