Cytaty z książki

Jezioro osobliwości

„Na oberwane ucho każdy miś musi sobie zasłużyć.”

„Są meble, które przeszkadzają i są meble niezbędne! To tylko od ciebie zależy, jakim meblem się staniesz. Wymazałam ci ten minus, Marto, ale pamiętaj, że każdy człowiek ma swój własny rejestr uczynków, z których nie daje się nic wymazać! Musisz pilnować swojego rejestru.”

„Kocham cię… – zakomunikował nagle.
– Dlaczego nigdy mi tego nie powiedziałeś? – spytałam i sama słyszałam żal w swoim głosie.
Zdawało mi się, że wiesz, bo to chyba było oczywiste! A u mnie słowa się nie liczą. Ja nie kocham słowami. Nie lubię słów, niektóre są chyba tylko po to stworzone, żeby je cofać! Między innymi po to stworzone jest kocham.”

„Nie miałam dobrego dnia. Czasami człowiek od razu wygląda dobrze, bez żadnych starań. Ale czasami, żebyś na głowie stanęła, coś jest nie tak.”

„Pani Alicja oddała dziś wypracowania z polskiego.
– O ciebie, Marta, nie muszę się martwić! – powiedziała.
Właściwie – żałuję. Bardzo bym chciała, żeby ktoś wreszcie zaczął się o mnie martwić.”

„Czego on wiecznie chce od mojej szyi?” – pomyślałam w ostatecznym zniecierpliwieniu.
– Więc jednak mnie kochasz! – powiedział Patryk i dopiero wtedy zrozumiałam, że moje przyjście tutaj ma dla niego zupełnie jednoznaczny sens.
Wyrwałam mu się energicznie.
– Nie wygłupiaj się! Patryk, ty myślisz, że po co ja tu przyszłam?
– Jak to po co przyszłaś? Tylko jednego, uwierz, możesz szukać u mnie po nocy…
– Och Patryk, za kogo ty mnie masz! Szukam u ciebie byle jakiego kąta, żeby się przespać do rana, szklanki herbaty i dobrej rady! Jestem potwornie zdenerwowana i daj mi spokój z miłością!
Patrzył na mnie kompletnie osłupiały.
– Herbaty? – wyjąkał.”

„Wspólne życie to wspólny dom, wspólne zakupy, wspólne marzenia, ale przecież także i to… mój domowy pantofel pod jego tapczanem. Niby prozaiczna rzecz, a przecież zamyka się tu cała poezja.”

„Z nikim nie jest mi tak zwyczajnie jak z Michałem, i to właśnie jest wyjątkowe. Przeczytałam to zdanie jeszcze raz, bo wydawało mi się, że nie ma sensu i że muszę je skreślić. Nie skreśliłam. Ma sens.”

„Miałam cały dzień na myślenie. To nie jest dużo, ale czasami wystarcza (…).”

„Okazuje się jednak, że nie ma dnia, który można ofiarować tylko jednemu człowiekowi.”

„To może paradoksalnie brzmi, ale są dramaty, które kończą się happy endem.”

„Nie szukam człowieka, szukam uczucia. To jest chyba najprawdziwsza rzecz, którą o sobie wiem.”

„Tak właśnie wyglądają scysje rodzinne w domach, które legitymują się pewnym poziomem kulturalnym. Najobrzydliwsze rzeczy mówi się bez podnoszenia głosu. Bo po co podnosić głos? Cicho czy głośno wypowiedziane słowa – sens mają jeden i ten sam.”