„Kiedy tak siedzieliśmy obok siebie, ujrzałem w jej oczach coś, czego nigdy wcześniej nie widziałem. Moje usta zbliżyły się do jej ust. Zaczęliśmy się całować. Nie potrafię wam opisać, co wtedy czułem Zdawało mi się, jakby całe moje życie zawęziło się do jednej doskonałej chwili, wypełnionej radością w barwie róż.”

„Była piękna. Czuł się tak, jakby przez całe życie mówiono mu, że niebo jest niebieskie, a teraz pierwszy raz podniósł wzrok i zobaczył to na własne oczy. Czemu nie patrzył na nie codziennie?”

„To tak, jakby oglądać telewizję – siedzę i patrzę w cudze życie, zupełnie jakby moje własne nie istniało. Tak wygodniej.”

„Całując ją, czułem się, jakbym całował Hitlera.”

„Czułam, że ten film odmieni moje życie.”

„Czułem, że muszę coś ze sobą zrobić. W ostatnich latach moje życie przypominało piekło. Miałem uczucie, jakbym w szaleńczym tempie zjeżdżał windą w dół. Musiałem to w końcu przerwać.”

„Całe moje życie utkane jest ze sprzeczności.”

„Wiele z was straciło ostatnio, tak jak ja przed laty, majątek życia. Pomogę wam coś z tym zrobić. Zawsze, gdy moje życie się komplikowało, powtarzałam sobie: nigdy nie spada na nas więcej, niż potrafimy unieść. To nie zapełniało natychmiast mojego konta, ale przynajmniej zaczynałam czuć się silna. I w końcu przychodziły mi do głowy dobre pomysły.”

„Skoro przez całe życie modlimy się do jednego Boga, czemu przez całe życie nie możemy kochać jednego człowieka?”

„Przez płomienie mogłam widzieć twarz Hugona. Patrzył na mnie. Jego usta wołały moje imię, a w jego oczach dostrzegłam strach, że mnie traci. I wtedy zrozumiałam – możliwe, że po raz pierwszy – że on mnie kochał. I przez maleńką chwilę – Bóg wie, że tylko małą, maleńką chwilę – że i ja go kochałam.”