„Te oczy pod czarnym kapeluszem, kiedy je pierwszy raz zobaczyłem, były oczami zawiedzionego gwałciciela.

Miał twarz, która przypominała mi żabę - nie ropuchę, ale taką zwykłą żabę, dla której Paryż był za wielką kałużą.

Wszystkie pokolenia są na wskutek czegoś stracone i zawsze były, i zawsze będą.”

„Jest godzina, która z prochu tworzy twój orszak,
z twojego domu w Paryżu – ołtarz ofiarny twych rąk,
z twoich czarnych oczu – najczarniejsze oczy.”

„Jeżeli ktoś czegoś bardzo chce, zawsze może znaleźć rozwiązanie. Jeśli wiatr wieje w oczy, można się schować gdzieś za róg. I przeczekać.”

„Wiedziałem już, dlaczego nazywają go Żabą. Był niski, krępy, miał niezdrową, zielonkawą cerę, wyłupiaste oczy i rozszerzające się ku dołowi, zwisające podgardle. Naprawdę, w każdej chwili można się było spodziewać, że wskoczy na najbliższe krzesło i zarechocze lub zakumka.”

„Ach, kiedy ona cię kochać przestanie:
Zobaczysz!
Zobaczysz obcą własną twarz,
Jakie wielkie oczy ma strach;
Zobaczysz wszystko to samo,
Co ja.”

„Nie będę się odwracał, chyba tylko po to, aby patrzeć oczyma zasnutymi łzami na naszą minioną miłość, na wielką miłość na zawsze utraconą”

„Oczami umysłu można zobaczyć więcej niż oczami ciała. Trzeba się oprzeć i zamknąć oczy.”

„W każdym razie ci, którzy losami Kalisza rządzą, powinni uważać, że sprawa osadzenia urzędu wojewódzkiego w tem wiekowem ślicznem mieście, nie jest na zawsze, na wieki straconą. Należy mieć czujne oko.”

„Miej zawsze przed oczami koniec swego życia.”

„Wierne poddawanie się zawsze i wszędzie woli Bożej, we wszystkich wypadkach i okolicznościach życia, oddaje Bogu wielką chwałę; takie poddanie się woli Bożej większą ma w Jego oczach wagę niż długie posty, umartwienia i najsurowsze pokuty.”