„Fatalnie siedzi się na trybunach. Człowiek chciałby pomóc, wybiec na boisko. Już prawie rzucałem krzesełkami, denerwowałem się, ale cóż, niewiele mogłem poza tym zrobić. Takie życie”

„Najgorzej jest jak zawodnik jest kontuzjowany i ogląda mecz z trybun. Gdy się jest na ławce rezerwowych, to zawsze można podejść, powiedzieć swoje spostrzeżenia, a w najlepszym wypadku wejść na boisko i samemu pomóc. Kiedy jest się na trybunach, takiej możliwości nie ma.”

„W pojedynkę możemy zrobić tak niewiele; razem możemy zrobić tak dużo.”

„Wracam do tego, co Camus napisał o cierpieniu dzieci na świecie. Myślę, że możemy zmniejszyć ich cierpienie. Lecz, jeśli ty tego nie zrobisz, to kto to zrobi? Chciałbym myśleć, że zrobiłem coś aby im pomóc.”

„Biedna Polska! Cóż to za egzaltowany naród. Jak Polacy mogli się łudzić, że Anglia i Francja im pomogą?!”

„Pokazaliśmy, że umiemy grać w piłkę ręczną i stworzyliśmy niezłe show, nie tylko na boisku, ale i na trybunach. Myślę, że dla Europy była to ładna wizytówka polskiego handballu.”

„Człowiek ma prawo patrzeć na drugiego z góry tylko wówczas, kiedy chce mu pomóc, aby się podniósł.”

„Francja zagrała dziś świetnie. A Grzesiu, no cóż, dobrze biegał po boisku.”

„Każdy człowiek kogoś denerwuje.”

„Bardzo dużo mi pomógł zaadaptować się w drużynie i dużo pomagał na boisku. Mówił: „Zagraj do mnie, ja skończę.””