„Zdradzić, czyli nadużyć czyjegoś zaufania. To tylko proste określenie. Zdradzić, czyli zostawić kogoś, kogo się kochało. Odejść prawie bez słowa, bez pożegnania. Gorzej nawet, bo obiecując, że się wróci.”

„Jeżeli nadużyje pani mojego zaufania, nie wróci pani nawet do obozu.”

„Każde z nas jest trochę stronnicze ze względu na płeć. I ta stronniczość sprawia, że widzi przede wszystkim przypadki przemawiające za jego własną tezą. A wiele przypadków (i to szczególnie tych najbardziej wymownych) przytoczyć nie sposób, jeśli się nie chce zdradzić czyjegoś zaufania albo powiedzieć czegoś, co nie powinno być powiedziane.”

„Grałem na scenie, wędrowałem, kochałem, cierpiałem, ufałem i zostałem zdradzony.”

„Dobrze jest mieć w życiu coś, co można kochać i kogoś, kogo warto kochać.”

„Uznała, że piękniej jest kochać kogoś, kogo nie można poślubić…”

„Prawo do nadziei powinna mieć tak samo jaszczurka pełzająca po piasku, jak i idiota, którego własny umysł zdradził.”

„Jeśli masz już zranić kogoś, kogo kochasz, rób to szczerze.”

„Całe prawie zło bierze się stąd, że ktoś nie przestrzegał Dekalogu, że ktoś kogoś zabił, albo zranił, albo oczernił, albo obmówił, albo dał fałszywe świadectwo (…), że ktoś zdradził żonę, porzucił rodzinę, bo mówił, że ma prawo do szczęścia. Nikt nie ma tymczasem prawa do szczęścia na czyimś nieszczęściu.”

„Człowiek nigdy nie potrafi rozszyfrować czyjegoś wnętrza, zwłaszcza kiedy staramy się odkryć cechę szczególną tego kogoś… nigdy się nie wie, czy tak wyraża się nasza intuicja, czy też słowa, które już posłużyły do określenia innych spraw, innych faktów, stanowią tutaj wtręt, deformujący naszą wiedzę.”