„Królowa i ja jesteśmy jeszcze młodzi. Jeśli tym razem narodziła się córka, z łaski Pana następni będą synowie.”

„Zawsze wiedziałam, że nigdy nie będę następną królową. Chciałabym być królową ludzkich serc, w ludzkich sercach, ale nie widzę siebie jako królowej tego kraju. Nie sądzę, żeby wielu ludzi chciało, żebym została królową.”

„Czysty bhakta wstydzi się prosić Pana o cokolwiek dla siebie. Kto jednak ma rodzinę, ten z powodu przywiązania do niej bywa czasami zmuszony prosić Pana o łaskę.”

„Jesteśmy – (…) – liśćmi na łasce wiatru. Carpe diem, jak mawiali Rzymianie.”

„Tak się czuję szczęśliwa jak rzadko; czuję się zupełnie bezpieczna w ręku Pana Jezusa i zdaje mi się, że gdybym stała choćby nad przepaścią, spokojna byłabym, tak się czuję własnością Pana! I widzę, że to wielka łaska to moje oddanie się Jezusowi, że większej łaski nie ma i w niebie samym.”

„Za łaską Pana i Maryi chcę stać się świętym, wielkim świętym, szybko świętym… Kto tego chce, osiągnie to; chcenie jest potęgą.”

„Nie oznaczam wam czasu żałoby ani na miesiące, ani na lata, lecz ktokolwiek mnie poznał i pozyskał mą łaskę, pamiętając o mnie, co dzień będzie mnie opłakiwał. I nie tylko ci, którzy mnie znali i doświadczyli mej życzliwości, lecz również ich synowie i synowie synów także boleć będą, gdy drudzy będą im opowiadali o śmierci króla Bolesława.”

„Przyjmując narodzonego w Betlejem Chrystusa, stajemy się Bożymi Dziećmi. To daje nam poczucie autentycznego szczęścia, radości i pokoju, których świat nie jest w stanie dać. Tylko On, Zbawiciel świata, który przychodzi do nas w wydanym na naszą łaskę i niełaskę Dzieciątku. Im bardziej Je przyjmiemy, im bardziej przytulimy do serca, tym bardziej będziemy mocni miłością, którą On chce nas przemienić.”

„Nade wszystko niech każdy prosi Pana o łaskę matczynego uczucia względem bliźniego, aby mu służyć wszelką miłością w potrzebach duszy i ciała.”

„Cierpiący, biedacy, ciekawi oraz filozofowie na jakiś czas związują się z Panem, mając w tym określony cel. Osiągnięcie tego celu przynosi kres ich więzi z Panem. Człowiek dotknięty cierpieniem – o ile wykazuje choć odrobinę pobożności – modli się do Pana o poprawę losu, ale kiedy to nastąpi, w większości przypadków przestaje mu zależeć na jakimkolwiek związku z Nim. Ma dostęp do bożej łaski, nie chce z niej jednak skorzystać. Na tym polega różnica między czystym bhaktą a bhaktą motywowanym materialnie. Zdecydowani przeciwnicy służby dla Pana tkwią w najczarniejszym mroku, proszący Go o łaskę tylko w chwili potrzeby są odbiorcami części Jego łaski, a całkowicie oddani służbie dla Niego otrzymują pełnię Jego łaski. Różnice w stopniu dostąpienia bożej łaski związane są z osobą odbiorcy, nie zaś spowodowane stronniczością wszechmiłosiernego Pana. Kiedy Bóg przy udziale swej wszechmiłosiernej energii zstępuje do świata materialnego, zachowuje się jak człowiek i stąd wrażenie stronniczości wobec bhaktów. W istocie Pan rozdaje łaskę jednakowo. Na Kurukṣetrze wszyscy, którzy polegli na Jego oczach, dostąpili zbawienia, chociaż nie zasługiwali na nie. Śmierć w obecności Pana oczyszcza odchodzącą duszę ze skutków wszelkich grzechów i tym samym uzyskuje ona miejsce w transcendentalnej siedzibie Pana.”