„A więc chyba wiecie
Po gromie, po błyskawicy, po gradzie.
Wiewiórka u waszych stóp
Ptak spadł z drzewa
Kwiat zgubił płatki.”

„Raz, raz, tylko jeden raz
Z pąka powstaje kwiat,
Tylko raz gubi płatki swe.
Raz, raz, tylko jeden raz
Przydarzyć mogła się
Miłość, która złączyła nas.”

„Twórca, O. Henry, nauczył mnie doceniać nieoczekiwane rzeczy. Napisał raz o szumie kwiatów i zapachu ptaków. Te ptaki to były kurczęta a kwiaty – suszone słoneczniki uderzające o ścianę.”

„Wiersze moje jak kwiatki krótki zapach ślą,
jak kwiaty tracą płatki.
Na wielkich, samotnych polach Waterloo
zerwane kwiatki…”

„Wysoko w koronie wiązu, tam właśnie usadowiły się ptaki, przycupnąwszy na gałązkach obwieszonych pąkami, które rozchylały swe płatki niczym złożone chusteczki.”

„Czym nasze życie byłoby bez mowy.
Milczeniem bytu. Szumem drzewa.
Kwiat też ma własny język, bardziej kolorowy
Ptak – gdy chce mówić – śpiewa. Ze słów najbardziej lubię moje słuszne ale
I gorzki protest, na jaki mnie stać.
Uszanowanie słowu należy się stale
Choć milczenie też ważne – i trzeba je znać.”

„Wiosna wykluwa się
jak ptak z jajka, drzewa
zaczynają się pocić. Coś wydobywa się
z naszych porów, jak myśl
o lodowatych nocach.”

„Jeśli chcesz siać na dni, siej kwiaty. Jeśli chcesz siać na lata, sadź drzewa. Jeśli chcesz siać na wieczność, zasiewaj idee!”

„Już ptaki przyniosły na swych skrzydłach wieczór. Liść winogradu do białej tuli się ściany, a kwiat tytoniu zapachem powtarza zasłyszaną w ciągu dnia Apassionatę Beethovena.”

„Nawet płatkom życie nie mija jak z płatka. (Andrzej Coryell)”