„Przyjaźń jest subtelną rozkoszą szlachetnych dusz.”

„(…) miłość – to dwie dusze w jednym ciele, przyjaźń – to jedna dusza w dwóch ciałach.”

„Sama, choćby najgłębsza przyjaźń, nie uleczy zranionej duszy.”

„Przyroda, która mędrca do podziwu wznosi, młodego jak wino podnieca, marzyciela duszę rozkoszą poi, artystę zachwytem napełnia, dla tego pogańsko niewiernego umysłu, dla tej duszy zbuntowanej i szyderskiej, dla tego serca pustego nie miała uroku; była zamkniętą księgą.”

„Miłość niewiasty jest częstokroć potrzebą jej zmysłów, przyjaźń zaś jest zawsze potrzebą jej serca i duszy.”

„Miłość powinna być rozkoszą jedynie subtelnych dusz. Kiedy widzę ludzi pospolitych biorących się do kochania, mam ochotę powiedzieć: – Czego wy tutaj szukacie? Karty, żarcie, ambicja, to dla was, kanalie!”

„Przyjaźń pomnaża to, co w życiu dobre, a dzieli to, co złe. Jest jedynym lekarstwem na nieszczęście i wytchnieniem duszy.”

„Nieszczęśliwa jest wszelka dusza skrępowana przyjaźnią ku rzeczom śmiertelnym, gdyż się kraje po ich utracie i odczuwa nieszczęście, jakim dotknięta była i przed ich utratą.”

„Wielu psychologów – terapeutów gnanych jest podobnie szlachetnymi pobudkami pomagania innym. Można byłoby się spodziewać wśród nich dusz szlachetnych i czystych. Niestety, wśród terapeutów aż roi się od oszustów, megalomanów, a nawet sadystów. Podejrzewam nawet, że jest ich dużo więcej właśnie w tym gronie niż wśród badaczy.”

„Rzekłbym, iż nieodłączną cechą naszego gatunku jest skrajny indywidualizm, wielość międzyosobniczych różnic, swoista płynność takich pojęć jak przyjaźń, jedność, wspólnota dusz.”