„I
Domokrążny przekupień ogrodów
zielnik swój niesie,
z księgą zapachu krąży.

Nocą przychodzą do jej gałęzi
duszyczki starych ptaków.

Śpiewają w tym zdławionym lesie,
któremu trzeba źródeł płaczu.

Jak małe noski dzieci
splaszczone na matowych szybach,
tak kwiaty owej księgi
u szyby lat, której nie widać.

Oto przekupień ogrodów
zagląda z płaczem do księgi
i omdlewają nad zielnikiem
żywych kolorów przybłędy.

II
Oto przekupień czasu
przynosi zielnik snów.

Ja
Gdzie zielnik twój, gdzie księga?

Przekupień
Trzymasz ją w swoich rękach.

Ja
Mam wolnych dziesięć palców

Przekupień
Sny w twoich włosach tańczą.

Ja
Ile minęło już stuleci?

Przekupień
Godzinę tylko ma mój zielnik.

Ja
Czy idę w zmierzch, czy do świtania?

Przekupień
Przeszłość jest nie do zamieszkania.

Ja
O gorzkie owoców ogrody!

Przekupień
Gorszy jest zielnik księżycowy.

III
Przyjaciel przyniósł mi po ciemku
w tajemnicy zielnik dźwięków

(Pst…Niech będzie cisza! Oto noc z nieba zwisa!)

W świetle portu zagubionego
wracają echa wszystkich wieków

(Pst…Niech cisza wytrwa jeszcze!
Oto noc chwieje się na wietrze!)

Pst…Dajcie ciszy więcej!
Gniew stary palce mi wykręca.”

Tematy

dzieci , ptak , sen , cisza , śpiewać , czas , gniew , kwiat , wiek , przeszłość , zamieszkanie , noc , dziecko , dźwięk , ogród , przyjaciel , niebo , nieść , godzina , gorzki , trzymać , dać , duszyczka , małe , żywy , przekupień , las , zmierzch , stara , księga , wykręcać , port , szyba , nosek