„Nie lubię mówić dobrze o sobie, wolę mówić źle o innych.”

„Mówić mało i źle jest nieszczęściem prostaków, mówić wiele i źle jest zuchwalstwem głupców, mówić wiele i dobrze jest szczęściem dowcipnych, mówić mało i dobrze jest roztropnością mądrych.”

„Mówi pan: szczęście. Nie lubię tego słowa. Jest nadęte i okropnie zużyte. Zamiast: jestem szczęśliwa, wolę powiedzieć: jest mi dobrze.”

„O mnie mówią zawsze albo zbyt źle, albo zbyt dobrze”

„Jest przywilejem królów, że gdy czynią dobrze, mówi się o nich źle.”

„Pisano o mnie źle i dobrze. Niektórym bardzo przeszkadzało, że ja sama wolę o ludziach pisać dobrze niż źle i że wybieram ze świata to, co mi się w nim podoba, a to, co mi się w nim nie podoba – zostawiam innym.”

„Zdaje się, że większość kobiet wolałaby raczej, by źle mówiono o ich cnocie aniżeli o ich piękności.”

„Utarło się, że o zmarłych nie należy mówić źle. Uważam, że to głupi obyczaj. Prawda zawsze pozostaje prawdą. Lepiej już nie mówić źle o żywych, ponieważ można im wyrządzić krzywdę. Ale zmarłym nic już nie zaszkodzi. Natomiast zło, które za życia wyrządzili innym, nie da się już wymazać.”

„Ktoś, kto o innych źle mówi, potępia siebie samego.”

„Jestem więc w tej sytuacji, że bardzo niezręcznie byłoby mi mówić źle o Lepperze. Powiem krótko: znając go dobrze, nigdy w życiu nie zagłosowałbym na niego. Po stokroć bardziej wolałbym zagłosować na Michała Wiśniewskiego, a nawet na Mandarynę.”