„Lecz co mówię? Ach! Ewo! Nie daj słowom wiary:
Bo jeśli na mnie zwrócisz oczu twych wejrzenie,
Wiem, że znowu upadnę, choćby sroższe kary
Miały nieba na nasze zesłać pokolenie.”

„Jest w oczach twych kolor nieba z moich stron (…).”

„Ta fascynacja to w ostatku w takt
unosi mnie.
W twych włosach tańczy pomarańczy kwiat
a oczy twoje mówią wiem.”

„Więcej wierzę słowom Pana Jezusa, niż własnym oczom, a nie chcę stracić zasługi za wiarę moją.”

„I chociaż o miłości mojej nic powiedzieć nie mogę -
chociaż nic nie mówię o twych włosach, ustach, oczach -
jednak twarz twoja, której strzegę w duszy,
brzmienie twego głosu, które trwa w moim mózgu,
dni września, świtające w mych snach,
nadają kształt i barwę moim słowom, zdaniom,
o czymkolwiek mówię, cokolwiek wypowiadam.”

„Boże, nie daj mi osądzać tego lub mówić o tym, czego nie wiem i nie rozumiem.”

„Lecz choćby oczy jej były na niebie, a owe gwiaz­dy w op­ra­wie jej oczu, blask jej ob­licza zaw­stydziłby gwiazdy.”

„Jeśli wiosnę chcesz zobaczyć,
Spójrzyj na twarz twoję,
Uśmiech wiosny w twym uśmiechu,
Wonia wiosny w twym oddechu,
Niebo wiosny oczy twoje.”

„Zresztą grzeszni oraz winni byliśmy wszyscy i pytaniem były tylko czas i wymiar kary. Tak powiedział niegdyś mój Anioł, a ja nie miałem powodów, by nie wierzyć jego słowom.”

„Gdyby ktoś twierdził, że wierzy w coś, choć tego nie uważa za prawdę, nie należy dawać wiary jego słowom, będzie to bowiem albo głupiec i człek niepoczytalny, który nie wie, co mówi, albo ktoś, kto nie wie, co to znaczy wierzyć, albo obłudny hipokryta, co innego mający w sercu, a co innego ma na języku.”