„Lecz ty, kupo wnętrzności, słodkie ukojenie,
Kobieto! tyś nam nigdy nie jest siostrą w męce.”

„Obłęd i szał, rozczarowanie i żal,
Siądź tu, a opowiem tobie
o męce tęsknoty
I zdwojonym bólu.”

„Tyś Konrad, przebóg! spełnione wyroki,
Ty masz być mistrzem, abyś ich zabijał!”

„Ty nic nie czujesz, ja cierpię srodze.
Tyś jak lód, a jam w piekielnej śrzeżodze.”

„Nigdy więcej słodkich słów z ust marionetek,
nigdy więcej słodkich słów z ust hipokrytów.”

„O, wódki ty demonie, niszczycielu okrutny,
Tyś ludu przekleństwo co niesie los smutny,
Cóżeś ludzkości uczynił, pomyśleć mi dajcie przez chwilę,
Odpowiem: tyś spowodował przykrych chorób aż tyle.”

„Tym tylko byłem
Czego Ty dotknęłaś dłonią (…)
Tyś potrącała przecież zmysł
By drżał by nie usnął (…)
Tyś to w wilgotną głąb krtani
Łuki podniebień
Kiedy wołałem Ciebie
Miękki wkładała głos
Ślepy byłem lecz szłaś
Przesłonięta i jawna
Wzrok wszczepiając mi z nagła
Tak zostawia się ślad
I tak się światy stwarza.”

„Gwiazdo wieczoru! Ty święta nocy ozdobo!
Słusznie Bogini kochania szczyci się tobą,
Gdy xiężyc świeci tyś blada,
A świetnaś gdy noc zapada.”

„Siedem dziewcząt z Albatrosa, tyś jedyna,
Dziś pozostał mi po tobie smutek – żal,
Miałaś wtedy siedemnaście lat dziewczyno,
W Augustowie pierwszy raz ujrzałem cię.”

„Miłość pięknej, lecz złej kobiety – to słodkie rodzynki w niestrawnej zakalcowatej babie.”