„Przykład niektórych abstrakcyjnych ekspresjonistów, a później innych artystów nowojorskich i europejskich, uprzytomnił mi, że człowiek powinien pracować ostrzej, nie ograniczać się tylko do polerowania talentu, który w nim dostrzeżono i uznano, jaki by talent nie był, że trzeba iść dalej.”

„Przed trzydziestką uczciwość i talent są jeszcze jakąś hipoteką. Później nie można już polegać na człowieku.”

„Jedni artyści mają talent, a drudzy nazwisko, rozgłos i pieniądze.”

„Prawda ma swoje strony uderzające, które się chwyta, gdy się ma talent.
- Tak, gdy się ma talent. Ale gdy ktoś nie ma?
- Gdy nie ma, nie powinien pisać.”

„Wystarczy tylko przyznać się do braku talentu, by człowieka uznano za mądrego.”

„Powinnością artysty jest opisywanie świata, który czuje i w którym żyje. A to, jak będzie wyglądał ten opis, to już sprawa talentu.”

„Nie jestem artystą, chcę być sprzedajną dziwką. A żeby zostać dziwką, to dopiero trzeba mieć talent!”

„Artyści pop tworzyli obrazy, które każdy z przechodniów z Broadwayu był w stanie rozpoznać w ułamku sekundy: (…) wszystkie te wspaniałe, nowoczesne rzeczy, których za wszelką cenę starali się nie zauważać ekspresjoniści abstrakcyjni.”

„Ludzie wyższych talentów pracują, mimo że pozornie nic nie robią.”

„Wiele czasu musi upłynąć, aby ludzie dostrzegli różnicę między talentem a geniuszem, zwłaszcza jeśli są to ludzie młodzi i ambitni.”