„Dwie ekspedientki za ladą
tak urocze miały twarze,
iż rzekłem, należność kładąc:
„Poproszę o Książkę… marzeń…””

„Ekspedienci z działu rybnego osłupieli z nożami w dłoniach, lila cudzoziemiec odwrócił się w stronę rabusiów i wtedy wyszło na jaw, że Behemot nie miał racji – twarzy liliowego nie tylko nie brakowało niczego, ale raczej czegoś było w niej za dużo – za dużo obwisłych policzków i rozbieganych oczu.”

„Uwierz – rzekł bawół. – Jeśli masz przeżyć musisz uwierzyć.”

„A więc pamiętaj – w trudną porę marzeń masz być ambasadorem.”

„Jestem przekonany, że lady Margaret Thatcher nie wyłudzałaby co miesiąc 3 tys. zł, mając samochód służbowy i ochroniarzy, na kilometrówkę. Dziękuję bardzo.”

„Lady Victoria – to brzmi dobrze.”

„Są tylko dwie tragedie na świecie: jedna to nie mieć tego, czego się chce, a druga mieć to, co się chciało.”

„Opłakuję coś, czego nigdy nie miałam. Co za absurd. Rozpacz z powodu przeklętych nadziei, przeklętych marzeń i oczekiwań”

„Kobieta musi mieć dwie rzeczy: klasę i bajeczny urok.”

„Twarz jego, jak moneta kosmopolityczna, nie miała stempla pochodzenia.”