„Wątpliwości nie rujnują wiary, lecz ją umacniają.”

„Wiara jest mozaiką złożoną z wątpliwości.”

„Nigdy nie traci się wiary całkowicie. Zawsze pozostają wątpliwości.”

„Wiara to jest ciągłe szukanie, ciągłe wątpliwości, wiara nie oznacza kamiennego spokoju, braku rozdarcia. W tym także jest podobna do miłości. Nawet wiara prosta nie istnieje bez niepokoju.”

„Brak wiary w siebie jest chorobą. Jeśli stracisz panowanie nad tym, wątpliwości staną się twoją rzeczywistością.”

„Jak często ludzie wierzący nie zdają sobie z tego sprawy! Wobec trudności, jakie im się nasuwają w sprawach wiary, sądzą, że grozi im jej utrata, i oskarżają się nawet o wątpliwości w wierze. Chcąc ich z tego błędnego mniemania wyprowadzić, wystarczy ich zapytać, czy pragnęliby, aby objawione tajemnice wiary okazały się nieprawdziwymi. Jeśli odpowiedzą, że bynajmniej, i że przeciwnie, całą dusza pragną, aby wszystko, w co wierzą, było prawdą, ale, że nie mogą rozwiązać trudności wewnętrznych tkwiących w tajemnicach wiary, można ich uspokoić, iż ich wierze żadne niebezpieczeństwo nie grozi i że trudności, które ich niepokoją, nie mają wcale charakteru wątpliwości.”

„Ani Niemcy, ani Włochy nie mają wątpliwości. Nasz kryzys nie jest kryzysem materialnym. Straciliśmy wiarę w nasze przeznaczenie...Jesteśmy jak marynarze bez kapitana.”

„Największe trudności przeciw wierze pochodzą nie z rozumu, ale z namiętności. Wiadoma rzecz, że rozpustnik, choćby miał wiarę silną, utraci ją na pewno, jeśli będzie trwał w rozpuście. Zdarza się np., że gdy księża tracą wiarę, to w olbrzymiej większości nie dlatego, że mieli wątpliwości, ale z powodu grzesznego życia.”

„Na pewno głównym zadaniem, jakie Benedykt XVI przekazał światu, zwłaszcza Kościołowi – to umacnianie w wierze. Ojciec Święty widział co się dzieje, przed jakimi wyzwaniami jest świat i postawił na wiarę, stwierdził, że podstawą tego świata będzie wiara. Uczył nas, by na życie człowieka patrzeć przez pryzmat wiary. Ojciec Święty sam żył głęboką wiarą, czego znakiem są choćby jego książki. „Jezus z Nazaretu” to przecież pogłębiona katecheza, która ukazuje Jezusa jako kogoś, kto przewodzi nam w wierze, kogoś, za kim powinniśmy pójść.”

„Ludzie często mówią najgorzej o bliźnich, ale w gruncie rzeczy myślą lepiej. Wynika to stąd, że sami siebie uważają za wyjątkowo zły wyjątek. Dlatego cieszą się, gdy się dowiedzą, że ktoś popełnił zdeklarowane łajdactwo. Umacnia to ich wiarę w siebie.”