„Malarstwo… czy po to się to robi, by być znanym? Zrozumcie, że pracuje się dla dwóch, trzech żyjących przyjaciół i dla innych, tych nie znanych lub już nieżyjących. A cóż to może obchodzić dziennikarzy, czy ja maluję, czy robię kamasze albo papucie? To jest osobista sprawa…”

„Odeszła do innego mężczyzny. I chwała, bo i cóż może mnie obchodzić nieszczęście faceta, którego nie znam.”

„Obecnie mam przyjaciół w zespole i pośród duchów żyjących w innym wymiarze.”

„Robienie filmu to ciągłe przepisywanie. Montaż to przepisywanie. Kiedy maluję, nie tłumaczę, nie przekładam niczego. Po prostu to robię. Nie ma ciągłego tłumaczenia. Z pisaniem jest podobnie. Nie przekładasz niczego, po prostu piszesz. Ale jeśli chcesz coś napisać, żeby zrobić z tego film, musisz przetłumaczyć tekst na formę filmową. Kiedy masz już przetłumaczony materiał, możesz pracować z nim, tak jakbyś malował.”

„A cóż istnieje sprawiedliwszego, niż się bronić, cóż piękniejszego, niż nieść pomoc przyjaciołom?”

„Jestem człowiekiem, który jak już pracuje, to pracuje. Kiedy jednak nie musi pracować, to nie robi nic.”

„Nie będzie miał nigdy prawdziwych przyjaciół ten, kto lęka się robić sobie wrogów.”

„Dziennikarz: Pan ma wielu przyjaciół?”

„Większość filmów robiłem dla pieniędzy. Ale niczego nie żałuję, niczego się nie wstydzę. W ostatnich trzech latach zagrałem w dwóch serialach. Przyciągają gratyfikacja i fakt, że przez ten film mogę być bardziej popularny. Nie widzę nic złego w tym, że robi się rzeczy, za które dobrze płacą.”

„Pracuję dla publiczności mającej różne oczekiwania i wyobrażenia na temat rozrywki i sztuki. To, co robię, staram się robić jak najlepiej. Końcowy efekt całego przedsięwzięcia nie jest już jednak moją sprawą. Odpowiedzialność biorę tylko za swoją pracę.”