„Śmierć powinno się brać jak aspirynę.”

„Należy zawsze być zakochanym – to powód, dla którego nigdy nie powinno się brać ślubu.”

„Wobec śmierci przynajmniej mniej powinien być człowiek wolny.”

„Człowiek w imię dobroci i miłości nie powinien dać śmierci panować nad swymi myślami.”

„Tak bardzo boimy się mówić o śmierci, że pozwalamy ludziom umierać po cichu. Powinno się o tym mówić publicznie.”

„Człowiek powinien być nieskrępowany, lecz nie wyrzucony poza nawias, wolny, lecz nie zagubiony, kochany, lecz nie zacałowany na śmierć. Ale jak to wszystko wypośrodkować?”

„Nie ten ciebie wiecznie kochać będzie, kto ciebie żoną woła, ale ten ciebie do śmierci miłować powinien, kto do ciebie „matko” powie.”

„Masowe zabijanie odbiera śmierci jej uroczystą jednostkowość. Co więcej, są to kości żydowskie. (…) Obojętność fotografowanych bierze się z braku uznania śmierci, której te kości są znakiem. Gdyby to były nasze kości, nasza śmierć znaczyłaby ofiarę, poświęcenie, męczeństwo. Ale ta śmierć ich nie dotyczy. Układają te czaszki w rządek, jak się układa plony, dynie albo arbuzy.”

„Pośrodku życia bywa że śmierć przychodzi:
bierze miarę z człowieka. O tej wizycie
zapomina się, życie trwa. Lecz garnitur
szyje się cichcem.”

„Należy unikać brania gotowej piękności prosto z życia. Model nie powinien sam przez się być doskonałym dziełem sztuki, ale zaledwie okazją do samodzielnego poszukiwania piękności.”