„Istnieje coś takiego, jak przemożny urok faktów dokonanych. Który jest tym bardziej przemożny, im bardziej nikt ich nie może podważyć. A kto tu może podważać? Nikt.”

„Im bardziej się opierał, tym bardziej wzrastało jej pożądanie – to będzie on albo nikt!”

„Im bardziej się śpieszę, tym bardziej nikt mi nie chce ustępować z drogi.”

„Nikt nie jest bardziej konserwatywny niż wyznawca awangardy.”

„Najbardziej przeraża codzienność, przed którą nikt nie może się ukryć.”

„Nikt nie jest bardziej ślepy od tych, co chcą przejrzeć na oczy.”

„Nikt nie przejmuje się bardziej swym zdrowiem niż ów, kto go nie ma.”

„Tutaj nie było żadnych pozorów sensu. A emocje tak liczne i tak pomieszane, że niemożliwe do rozszyfrowania, do rozwikłania. Nic nie zostało rozstrzygnięte, nikt niczego się nie nauczył. Ale co najważniejsze, nic nie było zakończone. Bo jutro czy pojutrze, czy następnego dnia, wezwano by ich, żeby robili to znowu – może nawet w jeszcze gorszych warunkach. Ta myśl była tak przemożna, taka porażająca, że wstrząsnęła Bellem. Wyspa po wyspie, wzgórze po wzgórzu, przyczółek po przyczółku, rok po roku.”

„Na mój pogrzeb niech nikt nie przyjdzie. Wszyscy będą z tego zadowoleni, a ja najbardziej. Skromność przede wszystkim.”

„Nikt nie jest bardziej skłonny do błędów, jak ci, co działają tylko po zastanowieniu.”