„Podstawowe (…) objawy życia mistycznego, będące niczem innem, jak działalnością Ducha Św. w duszach naszych, należą do istoty życia nadprzyrodzonego i każdy chrześcijanin powinien je w sercu swem pielęgnować.”

— Jacek Woroniecki

Przewodnik po literaturze religijnej
Źródło: s. 62.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Tematy

nie żyje , dusza , serce , duch , istota , podstawowa , działalność , nasi , chrześcijanin

Jacek Woroniecki 191

teolog polski, dominikanin 1878–1949

Podobne cytaty

„Oprócz tego nie należy zabierać się do dzieł mistycznych, nie poznawszy gruntownie nauki wiary; nie trzeba bowiem zapominać, że pierwszem źródłem życia duchowego są prawdy wiary, a dzieła mistyczne mają nam tylko pokazać, jak prawdy te należy w swem życiu duchownem stosować; jasną jest więcej rzeczą, że trzeba je najpierw gruntownie poznać.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Przewodnik po literaturze religijnej
Źródło: s. 64.

„Zwykle z pojęciem mistyki łączymy pewne nadzwyczajne objawy życia duchowego, które się u niektórych wybranych dusz trafiają, jak ekstazy, widzenia, duch proroctw i. t. p. i sądzimy, że one stanowią właściwy przedmiot teologji mistycznej. Nic bardziej fałszywego ani też bardziej szkodliwego dla życia chrześcijańskiego!”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Przewodnik po literaturze religijnej
Źródło: s. 61.

„Co zaś się tyczy tego wzmożenia sił duchowych, to ono się tłumaczy coraz większą powolnością oczyszczonych władz duszy na działanie czynników nadprzyrodzonych, w szczególności darów Ducha Świętego. Każdy człowiek, będący w stanie łaski, otrzymuje wraz z nią i cnotami wlanymi i te szczególne pomoce Boże, mające mu ułatwić powolność natchnieniom Ducha Św. w myśl słów św. Pawła „Którzy dają się powodować Duchowi Świętemu, ci są synami Bożymi” (Rz 8, 14). Ale póki dusza nie przejdzie procesu oczyszczenia, dary Ducha Świętego napotykają w jej władzach tyle oporów, że nie mogą w pełni rozwinąć swej działalności. Dopiero w miarę, jak się dusza oczyszcza, i władze jej stają się jakby przejrzystsze i podatniejsze na natchnienia Ducha Świętego, i działalność darów staje się coraz intensywniejsza.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Hagiografia
Źródło: s. 14, 15.

„Wszystko, czego doświadczamy w życiu, także smutek i cierpienie pozostają w naszej pamięci. Ale cierpienia nie należy w sobie pielęgnować.”

Halina Frąckowiak (1947) piosenkarka polska

Źródło: Dramat Haliny Frąckowiak, wp.pl, 23 maja 2012 http://muzyka.wp.pl/gid,658277,page,9,title,Dramat-Haliny-Frackowiak,galeria.html

„Nawet jeśli ktoś spełnia obowiązki religijne, a nie pielęgnuje miłości lub żyje z niechęcią do ludzi, nie jest praktykującym chrześcijaninem.”

Jan Zieja (1897–1991) polski duchowny katolicki, kapelan Szarych Szeregów i Armii Krajowej

Źródło: Magdalena Grochowska, Zieja. Stoję na rynku nienajęty, wyborcza.pl, 12 września 2011 http://wyborcza.pl/1,76842,10263125,Zieja__Stoje_na_rynku_nienajety.html?as=18&startsz=x

„Każdy człowiek interesujący się poezją i próbujący w niej swych sił powinien mieć podstawowe informacje na temat wersyfikacji (…). Należy też wiedzieć, czego unikać i co w poezji jest jej istotą.”

Elżbieta Śnieżkowska-Bielak (1947)

Źródło: Co poeta wiedzieć powinien, „Sekrety ŻAR-u” 2010, nr 4, s. 20

„Według mnie chrześcijaństwo jest przede wszystkim religią, a religia nie jest bynajmniej metodą; jest ona życiem i to życiem wyższym, nadprzyrodzonym, mistycznym w swym pochodzeniu, praktycznym w swych owocach. Jest ona obcowaniem z Bogiem, entuzjazmem głębokim i spokojnym, miłością promieniejącą, siłą, która tworzy, szczęśliwością, która się wciąż rozwija, jednym słowem, religia to stan duszy.”

Henri Frédéric Amiel (1821–1881)

Dziennik intymny

„Lepiej by było im (zakonnicom) wcale nie istnieć, jak żyć bez miłości Boga. Przecież miłość „to dusza i życie ducha naszego w zakonie.””

Maria Karłowska (1865–1935) polska zakonnica, założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek, błogosławiona katolicka

Źródło: Waldemar Rozynkowski, s. Glaudiosa Dobrska, Duch Pasterek/bł. Maria Karłowska, Wydawnictwo Bernardinum, Pelpin 2010, Pisma t. III, 6 s. 186.

„(…) wyższa harmonia i moc duchowa, którą świętością nazywamy, jest wynikiem głębszego poddania się duszy działalności czynników nadprzyrodzonych, które oczyszczają władze naszej duszy z ich wrodzonych niedomagań i spaczeń i dają im uzdolnienie do czynów przekraczających przyrodzone ich siły.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Hagiografia
Źródło: s. 13, 14.

„Winniśmy się żywić myślą wielkich teologów minionych czasów, dziełami św. Augustyna, św. Anzelma, św. Tomasza, św. Franciszka Salezego i kardynała Newmana. Uzbrójmy nasze dusze przed trucizną czytając anatemy Soboru Trydenckiego i I Soboru Watykańskiego. Czytajmy „Credo współczesnego chrześcijanina” naszego Ojca Świętego, Pawła VI. Wyostrzmy swoje wyczucie nadprzyrodzonego etosu przez lekturę żywotów świętych zachowajmy żywy kontakt ze świętymi, prosząc ich o wstawiennictwo. Ponadto musimy wszelkimi siłami walczyć z herezją, która dziś głosi się codziennie bez obawy przed potępieniem, anatemą i ekskomuniką. Nie dajmy się odwieść od świętej walki frazesom o jedności katolików.”

Dietrich von Hildebrand (1889–1977)

Spustoszona winnica
Źródło: s. 284, 285

„Podstawowe (…) objawy życia mistycznego, będące niczem innem, jak działalnością Ducha Św. w duszach naszych, należą do istoty życia nadprzyrodzonego i każdy chrześcijanin powinien je w sercu swem pielęgnować.”

Tematy

Jacek Woroniecki 191

Podobne cytaty

Pokrewne tematy