„Tatrzańskie stoki w ziołach toną
I noszą odzież rozkwieconą,
Na mchu stawiają stopy bose
I traw oddechem piją rosę…”

„Rosła kalina z liściem szerokiem, Nad modrym w gaju rosła potokiem, Dobry deszcz piła, rosę zbierała, W majowym słońcu liście kapała.”

„Bowiem siedzisz pośrodku swych równin antycznych,
Miedzianowłosy, w niebie, gdzie czystość lśni błoga,
Kędy dusze, jak roje gołębic mistycznych,
Piją cudowną rosę z twojej wargi Boga!”

„Jaranie zioła zalecam wszystkim.
Jarajcie zioło, upalone pyski.”

„Pływać, ugniatać trawę, polować, zwłaszcza palić tytoń i pić alkohole mocne jak wrzący metal – jak czynili to drodzy przodkowie wokół ognisk.”

„Nie ma złej pogody. Jest tylko nieodpowiednia odzież.”

„Zioło jednoczy ludzi.”

„W mieście, w którym strasznie szybko się żyje, które stawia tyle wymagań i tak bardzo człowieka eksploatuje, chwila refleksji, głębszego oddechu, haustu świeżego powietrza, tym bardziej jest potrzebna.”

„Miłości nie da się wyleczyć ziołami.”

„Powiem „liberalizm”, kiedy przy mnie odpalisz to zioło…”