Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 27.
„Czy ktokolwiek z nas, kto przeżywa rewolucję, mógł sobie wyobrazić te konkretne formy, w jakich się dokonuje? (…) marząc o niej, wyobrażaliśmy sobie, że głównym jej pobojowiskiem będą ulice naszych miast usiane barykadami, na których uzbrojone drużyny robotnicze rozwiną czerwone sztandary wolności.”
Źródło: Notatki z wojny wyzwoleńczej, 29 listopada 1943, 1959 (maszynopis powielany w zbiorach Biblioteki Sejmowej), s. 2, cyt. za: Maciej Koźmiński, Piotr Luppóczy, Jerzy Robert Nowak, Węgry w: Europejskie kraje demokracji ludowej 1944–1948, wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1972, s. 180.
Podobne cytaty

„Sztandar Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wyprowadzić!”
podczas ostatniego zjazdu PZPR, 1990.

„Przymrozek, jakim był odwrót Armii Czerwonej z Polski, zwarzył kwiat rewolucji.”
Źródło: Reminscences of Lenin, Londyn 1929, s. 19–22.

Źródło: Na 1 Maja 1970 roku, w: Adam Ciołkosz. Polityk – pisarz – historyk socjalizmu, praca zbiorowa, red. Józef Żmigrodzki, Londyn 1972 http://lewicowo.pl/na-1-maja-1970-roku/.

„Rewolucje prędzej czy później biorą za sztandar równość.”
Źródło: Cesarzewicz Konstanty i Joanna Grudzińska czyli Jakubini polscy http://www.polona.pl/dlibra/docmetadata?id=16110, tom II, Paryż 1834, s. 137.