
Źródło: Powstanie Warszawskie, Warszawa 2004, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, s. 250–251.
Źródło: Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza, Marian Marek Drozdowski (red.), wyd. Instytut Historii PAN, Warszawa 1995, s. 31.
Źródło: Powstanie Warszawskie, Warszawa 2004, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, s. 250–251.
Źródło: Tragizm i sens Powstania Warszawskiego, Janusz Kuczyński, Józef L. Krakowiak (red.), Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2006, s. 202.
Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza
Źródło: s. 39.
Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 8.
o powstaniu warszawskim
Źródło: Sens Powstania Warszawskiego – wywiad z gen. Tadeuszem Pełczyńskim, współautorem decyzji o wybuchu powstania w Warszawie http://www.portal.arcana.pl/Sens-powstania-warszawskiego-wywiad-z-gen-tadeuszem-pelczynskim-wspolautorem-decyzji-o-wybuchu-powstania-w-warszawie,3993.html, arcana.pl
„Powstanie Warszawskie stało się krzykiem całego kraju na cały świat! – Umyj ręce!”
piszę. Nie uczestniczyłem w Powstaniu Warszawskim. Byłem w obozie koncentracyjnym Buchenwald (1944 r.). Żyliśmy przedsmakiem nalotów amerykańskich. Warszawskie Powstanie przeżywaliśmy z dala od Warszawy. Budziło w nas otuchę, że Polska jeszcze nie zginęła. Z głośników płynęły wiadomości nadal pełne buty i kłamstwa – niemieckiej propagandy. Z podziwem, lękiem i z zazdrością myśleliśmy o odwadze i heroizmie innych. Oni walczyli.
Źródło: Tragizm i sens Powstania Warszawskiego, Janusz Kuczyński, Józef L. Krakowiak (red.), Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2006, s. 202.