„Miłość nie daje przyjemności, lecz przynosi cierpienie, a jej przeznaczeniem jest noszenie w sercu ciernia wbitego przez uczucie, które kruszy dusze, choćby były z lodu.”

„Miłość wystarcza sama sobie. Gdy zawładnie jakimś sercem, skupia w sobie wszystkie inne uczucia. Dusza, która kocha… kocha i nie myśli o niczym innym.”

„Czas leczy ciało, modlitwa duszę, a miłość serce.”

„Krzyż jest moim uniwersytetem, gdzie Pan Jezus kształci moją duszę w cierpieniu, a z którego przez cierpienie i miłość ku Jezusowi mam pociągać dusze ku Niemu.”

„Serca mogą się połączyć, a wierni swoim uczuciom ludzie pozostają sobą. Miłość to dopuszcza. Miłość wszystko dopuszcza.”

„W tej epoce bardzo potrzebujemy miłości, a przez to słowo – miłość – rozumiem wszystkie więzy, wszystkie myśli, które mogą powiązać dwie rozumiejące się dusze. Harmonia wszechświata wymaga, aby – gdy wszystko się kruszy, parę dusz przynajmniej, parę umysłów łączyła jedność, zbliżenie i miłość tak silna, jak silna jest nienawiść innych”

„Dusza, która nie cierpi, daleką jest od naśladowania Chrystusa, a która nie chce cierpieć, – to nie chce Go naśladować i stopniowo zamiera dla Niego, wpadając w oziębłość i duchowe odrętwienie – choćby na pozór spełniała ćwiczenia duchowne.”

„Złamane serca mają to do siebie, że nie da się znieść ich widoku, nie dzieląc choćby cząstki cierpienia.”

„Unikaj przyjemności, które przynoszą smutek.”

„Poeci pragną przynosić pożytek albo przyjemność.”