„By się zbliżyć do drugiego człowieka, trzeba oderwać się od siebie.”

„Dojrzałość ludzka i chrześcijańska zarazem, to wyjście z siebie naprzeciw drugiego człowieka poprzez miłość i odpowiedzialność.”

„Swoboda, której my chcemy dla siebie i dla drugich, nie jest swobodą absolutną, oderwaną, metafizyczną, która w praktyce życiowej sprowadziłaby ucisk słabych, lecz jest to swoboda rzeczywista, swoboda możliwa, wynikająca ze świadomej wspólności interesów, dobrowolnej solidarności.”

„Lekcja dla jednego człowieka, to dla drugiego historia, ale często historia jednego człowieka dla drugiego może okazać się lekcją.”

„Miłość jest ważna jako przeniesienie całej naszej aktywności życiowej z siebie na drugiego człowieka, jako przesunięcie centrum naszego życia osobistego.”

„Wolność człowieka kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka.”

„Najbliższą istotą dla człowieka staje się drugi człowiek w chwili, kiedy obaj zrzucają z siebie skorupę różniących ich wyznań i poglądów, kiedy obcują z sobą wyłącznie jako istoty o czysto ludzkich słabościach.”

„Przyjaciel to ktoś, kto choć na chwilę umie oderwać wzrok od siebie samego, aby spojrzeć na mnie. Uważnie. Życzliwie. Łagodnie.”

„Oderwanie od rzeczy konieczne… Ale oderwanie od siebie najkonieczniejsze do zjednoczenia z Panem Jezusem. Dopóki w duszy choćby najskrytsze było miejsce siedziby dla tego „ja”, nie ma mowy o doskonałym zjednoczeniu. Odrobiny chwały dla siebie, jak zostanie, już się nie jest Chrystusowym całkowicie. A upokorzenia wyniszczają to „ja”, choćby się kryło w najgłębszych kryjówkach.”

„Posługiwanie się rękami drugiego człowieka bez zapłaty nazywa się niewolnictwem. Jeżeli posługujesz się heblem drugiego człowieka, a nie wynagradzasz mu tego, to czy można nazwać to braterstwem?”