„Zanim skończyłam czterdzieści lat, twarde usztywnienie bandaży ograniczało nie tylko złote lilie mych stóp, ale także serce, które tak zastygło w poczuciu niesprawiedliwości, żalu i pretensji, że nie umiałam wybaczyć tym, których kochałam, i którzy mnie kochali.”

„O! nie wierzcie, nie wierzcie pozorom!
Bo jeżelim się modlił do zimnej mogiły
To nie przeto, że serca zastygły mi bicia,
Nie przeto, że omdlały mego ducha siły,
Lecz, żem życie zbyt kochał, aby pragnąć życia!”

„Najgłębszym pragnieniem w sercu każdego człowieka, przed pragnieniem życia, jest pragnienie kochania i poczucie, że jest się kochanym.”

„Kiedy się kogoś kocha, czasami trzeba mu wybaczyć.”

„Bóg może tylko kochać. Bóg nas ukochał, zanim my Go pokochaliśmy. Kochani taką odwieczną miłością przeczuwamy, że nasza odpowiedź polega przede wszystkim na tym, żeby zdać się na Niego.”

„W lesie wyrosłam jak złoty krzak,
w cygańskim namiocie zrodzona,
do borowika podobna.
Jak własne serce kocham ogień.”

„Łatwo jest kochać i odchodzi się łatwo. Najtrudniej jest wybaczyć.”

„Jest naturą kobiet nie kochać nas, kiedy je kochamy, a kochać, gdy my ich nie kochamy.”

„Żeby umieć kochać, trzeba umieć myśleć.”

„Charaktery są logiczne zawsze. Kto umie kochać, kocha, kto jest złym, musi nim być do końca.”